September 16 2021 Van kale piek tot volle pluim: zondag op bezoek bij Sabba in Haarlem (ak Ned. 20 mrt, adoptie 2 mei)

Hartverwarmend! Net als Omi raakt Sabba je, haar uitstraling maakt stil en blij, ze is sereen, zichzelf. Beiden van ver gekomen, veel ellende, maar niet het vermogen tot genieten verloren. Gezondheid en energie kregen zware klappen, maar net als Omi deed, geniet Sabba nu stil en intens van liefde, goede zorg, koel gras onder de pootjes, een fijne atmosfeer. Net als Omi straalt Sabba vrede uit, blij met haar leven nu. Misschien raakt het, omdat we zelf graag wat van dat vermogen, van die acceptatie, zouden willen hebben.

Ernstig verzwakt, diep apathisch langs de weg aangetroffen, gedumpt om dood te gaan. Ze had van alles, oa Leishmaniose, Ehrlichea, zwaar bloedarmoede. Maar ze trok bij, doorstond ook de sterilisatie prima. Alleen gingen de apathie en haar trieste gezichtsuitdrukking niet echt weg.

 in Smilde

Maureen bleef zoekend mbt de apathie en dat ‘sad face’. Schildklier??? Eureka! Apathie, kale staart en sad face zijn symptomen. Maar nu! Zo opgebloeid met schildklier medicatie (naast die voor Leish en hart). Natuurlijk ook door goede voeding, haar nieuwe fijne, stressloze leven. Het kale staartje werd een volle pluim. Sabba ligt graag in de tuin, kauwend op een botje, wordt vrolijk als ze hondenvriendjes ziet en stapt dagelijks blij in de auto om lekker los te lopen in de natuur.

Diepe dank aan de baasjes die Sabba adopteerden in het volle bewustzijn dat ze ook een hond van de dag kon zijn. Ze is 10, 11, 12? Onbekend. Wij wensen hen nog een paar gouden jaren.