donderdag 27 september 2018

April 5 2018 Diana en Vinnie weten niet meer waar Spanje ligt.







Diana is 8 jaar en sinds een paar maanden in Kapelle a.d. IJssel bij haar wat kleinere soortgenootje Jimmy. Een droommatch met Jimmy en met de familie.



‘Vermoeiend hoor zo'n leven van boswandelingen , lekker eten , knuffelen. En wat kunnen ze ontzettend uitslapen 😘 Het gaat hier allemaal prima. “Gaat nooooit meer weg”.


‘Ze heeft al een complete schoonheidsbehandeling gehad en is helemaal nagekeken door de dierenarts.’


Vinnie wordt deze zomer 3 en woont sinds november in Hoogeveen. Gedumpt op een hondenspeelplaats. Moest nog veel leren en weer vertrouwen opbouwen, maar was ook stoer en open naar mensen, en nieuwsgierig. Kijk hoe snel het kan gaan bij de juiste baasjes. Hij is al een week mee geweest op de vrachtwagen naar Denemarken. Vlekkeloos verlopen, want hij was bij de baasjes toch?

’ Soms is het net alsof het voorbestemd is. Hij vloeit zo makkelijk mee in ons levenspatroon. Alsof hij er altijd is geweest. Supertrots op het kleine ventje.



’Ik heb de status van verweesd ingeruild voor verwend. Ik ga altijd mee naar de supermarkt en vind alle aandacht voor mijn schattige uiterlijk geweldig.’
‘ Als de voordeur per ongeluk open waait, blijf ik keurig op de mat in de deuropening zitten. Ik hou van ravotten en maak daar een geluid als een pitbull bij.’


Vinnie rent

April 1 2018 Bram vond precies de goede baasjes.


Facebook 18 maart: ‘Dit is Bram, ons nieuwe huisgenootje. Bram is 4 jaar en sinds 21 januari in Nederland en wij hebben hem geadopteerd! Vandaag mochten we hem ophalen. Nu mag hij eerst tot rust komen en wennen en dan gaan we hem wat opvoeding geven’.


Eergisteren: ‘Hij komt steeds meer in zijn basis. Super van vertrouwen en aanhankelijk naar Tiny en mij toe. Zijn zo blij met hem. Kan het niet in woorden uitdrukken. Jullie ook fijne dagen toegewenst. Die van ons zijn al goed met onze Bram.’



Bram woont in Tilburg. Een bijzondere procedure. Eigenlijk raadden we hen steeds af Bram te adopteren. Bram is grappig, vrolijk, lief. Maar dit stoer overkomende hondje is zo onzeker van binnen en sociaal soms heel onhandig. Bram had baasjes op zijn Spaans, totaal geen steun, verzorging of aandacht. Zoek alles zelf maar uit. Taal en bedoelingen van andere honden snapte hij niet, van mensen evenmin. Dus botsingen. Hij reageert soms zo lomp, dat onervaren mensen schrikken of verkeerde conclusies trekken. Wordt hij dan afgesnauwd, verkeerd of te streng gecorrigeerd, dan snapt hij dat niet. En leert dus niks. Dat vergt begrip. Springt een hond bij je op, dan maak je duidelijk dat het niet mag. Maar bij Bram moet je dit nu nog belonen, met je stem bv. Zo leert hij steun zoeken, vertrouwen krijgen, een band leggen. Van daaruit ga je opvoeden. Bram raakt in de war van druk en stress. Net als Turbo heeft hij rustige, stabiele, creatieve bazen nodig met inzicht in Bram’s proces. Mensen die niet schrikken van een verkeerde (maar niet verkeerd bedoelde) reactie. Voelt Bram zich veilig, dan is er geen liever dier.


 Bij Maureen

Wat word je dan blij, als er belangstellenden zijn die dat allemaal snappen. Die ervaring hebben, een hond niet wegdoen, maar ‘zien’ en accepteren, ermee om kunnen gaan. Onbekenden goed peilen via mail en telefoon is vaak niet makkelijk. Open/gesloten, veel/weinig pratend enz., het zegt op zich niks over hoe ze voor dit dier zullen zijn. We gaven hen voorbeelden van Bram zijn lompheid etc. Maar toen hun laatste mail begon met ‘We gaan proberen al jullie bezwaren weg te nemen’ en we verder lazen, toen wisten we dat deze mensen voor Bram gaan met alles erop en eraan. De juiste motivatie.


En het gaat goed. Hun vertrouwen, rustige reacties, vrolijkheid, het past helemaal bij Bram die zaterdag al zijn eerste cursusdag had.




Maart 29 2018 Turbo is geslaagd met vlag en wimpel.






Turbo, ruim 2, is een schat, ondanks een zwervend bestaan vol verwaarlozing. Het regende reacties vanwege zijn uiterlijk à la Hollandse Smous (wachtlijsten van 2 jaar!). Jammer. Prima natuurlijk als uiterlijk je raakt, maar zeker bij rescues moet je je willen verbinden met een dier vanwege het verhaal (karakter, rugzakje, geschiedenis). Die motivatie geeft ook draagkracht, zeker als het rugzakje groot is. Dan denk je bv. bij een grom: welk signaal geeft hij/zij af? I.p.v. een verkeerde reactie uit onbegrip die niks oplevert of zelfs contraproductief werkt. Turbo heet ook niet voor niks zo. Naast zijn onzekerheid en verlatingsangst door vroeger heeft hij een tomeloze energie. Mensen moeten zichzelf kennen en zich afvragen: ben ik de goede opvoeder die stabiliteit biedt en voldoende actie kan bieden?



 Wat een koppie, niet?                                                                                    In Spanje
Op de open dag bij Glas Dierenarts

Turbo is op 8 december thuisgekomen bij zulke mensen. ’s Morgens staat Turbo voor hun bed: tijd om op te staan. Hij slaapt op de overloop. Dan 3 kwartier wandelen en later op de dag nog een lange wandeling plus kortere uitjes. Hij kan al veel los en spelen met honden. Eerst loeide hij, als hij alleen bleef. Na een maand lukte het al anderhalf uur. Dat ging in kleine stapjes, ook met hulp van camera’s die je op internet bekijkt. Je kunt dan ook even tegen hem praten.

 in opvang

En deze lijst spreekt voor zich! Na zo korte tijd! Turbo’s baasjes houden van hem, zijn duidelijk en rustig, en actief. Het recept voor Turbo (en vele anderen) om weer vertrouwen op te bouwen.


Het diploma van Turbo






woensdag 26 september 2018

Maart 27 2018 Snoepjeswandeling


Toen we zondag Omi haar eerste halfjaar bij Maureen vierden, hebben we ook gewandeld met 8 honden. Met onze Niki en Rafa, met de nog ter adoptie staande honden Lio, Yogui en Bonny en met Maureen haar honden Mamba, Sereno en Puck. Een vrolijke wandeling. Lekker scheuren over het Drentse land en door het bos en …. koekjes halen. Want het was een feestdag.




Zekerheidshalve Bonny aan de lijn. Wat doet dit poedelmixje het goed. Ze is al maanden in opvang. In Spanje 7 jaar in één vertrek geleefd. Fysiek en geestelijk verwaarloosd. Mager scharminkeltje zonder eelt onder de pootjes. Lopen op het gruis in de refugio deed pijn. Bonny was heel snel bang dat haar iets zou worden aangedaan. Kon dan grommen en tandjes laten zien. Voelt ze zich veilig, dan is ze zielsgelukkig. Ze snakte eigenlijk naar aandacht. Inmiddels leert Bonny genieten. Kijk haar door de tuin crossen. En eindelijk waagde Maureen de stap naar de trimster. Ze deed het super.











Omi geniet!

maandag 24 september 2018

Maart 25 maart 2018 Een feestdag. Omi is een half jaar in opvang bij Maureen.




Vandaag naar Smilde ter ere van onze 12-jarige Omi. 25 september vloog ze mee terug naar Nederland. Anita Dufetel van refugio Sierra Nevada nam haar mee, toen ze in het dodingsstation (perrera) was om honden te redden. Omi lag te kreperen. Haar vorige baasje had er geen probleem mee haar daar te dumpen om op deze liefdeloze en wrede wijze aan haar eind te komen. Anita zag een soort klittenbal met zwerende ogen. Haar hart brak. Omi is geopereerd en heeft nog 1 oogje waarmee ze een beetje ziet. Ze krijgt medicatie voor het oog, hart en nieren. En de Vitofyllin, Furosoral en Fortekor plus oogzalf doen hun werk!







knuffelen                                                     slapen                     en Griekse yoghurt eten

Ze geniet bij Maureen! Ze peuzelt haar muizenhapjes op, maakt nestjes in haar slaapbedjes, staat genietend op het gras rond te kijken, scharrelt wat rond, hangt genoeglijk tegen Maureen aan, als die haar optilt en is onverstoorbaar tegenover andere honden, zelfs toen de roedel recent even opliep tot 17 stuks. Ze dementeert wel, maar is niet angstig of rusteloos. Ze leeft in haar kleine wereldje en straalt rust en genoeglijkheid uit.






Na het eten wandelen in de tuin met Bo Ghy



Omi knabbelt bij Maureen

Voor de wet mag een dier dan een zaak zijn (gelijkgesteld aan dingen dus, eerlijk waar!), maar voor ons is het een levend wezen met gevoel. Ieder dier, niet alleen jong, mooi, leuk, ras, gaaf van lijf en leden etc. Maar ook Omi, Trompa en Bonny en vele anderen. Zij zijn het waard. In het logo van Esperanza staat: Respect en zorg voor mens dier aarde.





vrijdag 21 september 2018

Maart 22 2018 I am not a Yorki, but I am Yogui!!!!!!!!!


Soms val je van de ene verrassing in de andere. Meen je zorgvuldig en betrokken te zijn, maar ….. Hier één voorbeeld van wat de afgelopen dagen de revue hier passeerde. Yogui had, dachten we, een fijn thuis gevonden bij iemand met veel hondenervaring en liefde. De mailwisselingen, inclusief uitgebreide vragenlijst met veel informatie van het hondje en van de kant van de belangstellende, waren wederzijds positief. Het daarop volgende telefoongesprek gaf nog aanvullende, ook positieve informatie, waarna de laatste fase werd voorbereid: huisbezoek gepland, ingevuld contract gemaild, betaling afgesproken plus tijdstip van ophalen uit Smilde zaterdagmorgen. En dan bericht dat het niet doorgaat: hij staat te hoog op de pootjes. Te riskant voor een brommermandje of mee naar de boot. Alsof niet alle informatie was gegeven inclusief een fotoserie. En Maureen nog expliciet schreef dat Yogui niet mega klein is, geen klein Yorki. Reactie op al die informatie en de foto’s was enkel: super. Goed, het kan verkeren.



  Yogui met broertje Bubba
aankomst op vliegveld Eelde  



          bij Maureen in Smilde                    

Terriermixje Yogui kwam samen met broertje Bubba (al geadopteerd) op 2 februari van Gran Canaria naar Nederland. Geboren in november 2016, 7 kilo, 38 cm. Lief, bescheiden, knuffelkontje. Open naar mensen en goed met de andere honden in de roedel bij Maureen. Hij ontwikkelt zich prachtig en wordt steeds speelser. Wat zou het mooi zijn, als hij bij een ander klein en speels, sociaal hondje kwam. Wij blijven ons best doen voor Yogui.


Maart 14 2018 Two gentle giants.


Vorige week kwamen we deze geweldige Ierse Wolfshonden tegen. Gelukkig waren wij wat aardiger tegen hun bazinnetje dan onze eigen twee Andalusische adoptieheertjes Niki en Rafa tegen deze 2 echt super gentle giants.




David tegen Goliath 2 x 7 kg tegen 2 x 70 kg

Maart 13 2018 Heeft de komkommertijd zijn langste tijd gehad?


In februari ging alleen kleine Joris naar huis. Maar in de maartmaand gloort licht. 3 maart kreeg Trompa, van haar eerste adoptie teruggekomen, opnieuw een thuis (zie recent sitebericht). Zaterdag ging Pippi naar Amsterdam, zondag is Bubba gehaald en woensdag vertrekt Dani. Wie weet, gloort er ook licht voor ons langzittertje Bonny, onze stoere, onzekere Brammetje, voor Bubba’s broertje Yogui en voor Danis’s broer Markus, voor Betty en Lio en Mora.

Joris met een kussen

Joris in de refugio

Joris in het opvanggezin

De kleine Joris met zijn o-beentjes schatten we ruim 2. Niet verwend in zijn leventje. Loopt qua bespiering echt achter. Maar: het geluk lacht Joris toe. Van het dodingstation naar een heerlijk thuis in Amersfoort bij 2 bazinnetjes die een stevige wandelpas kennen en geduld en ervaring hebben met rugzakjes. Joris vindt dingen soms wat spannend (is het echt wel veilig?), maar heeft ook iets heel onbevangens en opens. En: laat zich de kaas niet van het brood eten. Joris en Donnie, hun andere Spanjaardje dat al 5 jaar bij hen is, zijn dikke maatjes en aan elkaar gewaagd.


Ons schapendoes-achtige pubertje Pippi, ook uit het dodingstation, heeft een heerlijke bazin getroffen. Ze woont in Amsterdam, met lekkere tuin en een paar grote parken vlakbij. Mooier nog: een echt buitenmens die vaak dagen de natuur in trekt. Haar vorige Griekse hond was 16 en is 3 weken geleden overleden. Het gemis van zo’n metgezel is diep. Ze had er zo veel zin in om met Pippi te beginnen en haar van alles te leren, maar heeft zeker ook alle geduld en liefde van de wereld.










Pippi en Dani                                                            Pippi's nieuwe huis

Bubba, een ruim eenjarig mixterriertje, liep met broertje Yogui in belabberde toestand op straat in Gran Canaria. De twee waren erg op elkaar ingespeeld, dus dan voelt het hard ze te scheiden. Maar ze worden ook apart gelukkig. Soms ontplooit eentje zich zelfs beter daarna. Bubba is de haantje de voorste. Op tafel klimmen, lekker slopen, gaten graven. Maar veel is natuurlijk nog spannend. Een nieuw baasje moet echt tijd steken in (re)socialisatie. Geen druk of verwachtingen die meteen beantwoord moeten worden, maar met veel geduld liefdevol opvoeden. We zijn ervan overtuigd dat Bubba’s nieuwe baasje daar alles aan doet. Hij woont soms een aantal maanden in een camper, o.a. in Portugal. Bubba, hoewel gevoelige kanten hebbend, is in basis ook een avontuurlijk hondje. En zeker sociaal. Dus samen de wijde wereld in, dat wordt vast een mooi avontuur.

 Bubba

 Bubba met opa en Bo Ghy

Yogui is bescheidener, maar waarschijnlijk iets stabieler. Dondersteentje Bubba overvleugelde wat. Lag Yogui eens op schoot, dan sprong Bubba er boven op. Broer weg heeft ook zo zijn voordelen, berichtte Maureen al. We hopen dat ook Yogui heel snel dat eigen, blijvende mandje krijgt.



Herdermix Dani gaat woensdag naar Maastricht. Hij krijgt een supertuin en als je over het tuinhekje stapt een super super tuin: een volledig omheind natuurgebiedje dat in de eerste WO verdedigingswerk was. Daar kan hij racen met de hond van de buurman. Dani en Markus, ook bij 

Maureen in opvang, zijn met zusjes Amaya (recent in Emmen geadopteerd) en Nayara (komt rond Pasen naar Nederland) in de berm gevonden als 2 maands pupjes. Dani is aan de darmen geopereerd en gevoelig op dat punt. Goed voer, dat natuurlijk duurder is, is een must. Dani is lief, vriendelijk, puber onzeker. Te felle honden vindt hij niet fijn. De pupjes hebben in hun eerste maanden niks geleerd, dus de nieuwe baasjes hebben een dankbare taak, want het zijn fijne dieren.


 Dani


                                                                Dani nog in Spanje

Markus moet het vanaf woensdag dus net als Yogui alleen doen. Waarschijnlijk gaan de twee dan net zo hard samen spelen, als ze met hun broer deden. Markus vindt andere honden ok en heeft een erg lief karakter. Hij vindt ongetwijfeld snel een eigen mandje.

 Markus en Bubba

Markus

Markus