Vandaag naar Smilde ter ere van onze 12-jarige Omi. 25
september vloog ze mee terug naar Nederland. Anita Dufetel van refugio Sierra
Nevada nam haar mee, toen ze in het dodingsstation (perrera) was om honden te
redden. Omi lag te kreperen. Haar vorige baasje had er geen probleem mee haar
daar te dumpen om op deze liefdeloze en wrede wijze aan haar eind te komen.
Anita zag een soort klittenbal met zwerende ogen. Haar hart brak. Omi is
geopereerd en heeft nog 1 oogje waarmee ze een beetje ziet. Ze krijgt medicatie
voor het oog, hart en nieren. En de Vitofyllin, Furosoral en Fortekor plus
oogzalf doen hun werk!
knuffelen
slapen
en
Griekse yoghurt eten
Ze geniet bij Maureen! Ze peuzelt haar muizenhapjes op,
maakt nestjes in haar slaapbedjes, staat genietend op het gras rond te kijken,
scharrelt wat rond, hangt genoeglijk tegen Maureen aan, als die haar optilt en
is onverstoorbaar tegenover andere honden, zelfs toen de roedel recent even
opliep tot 17 stuks. Ze dementeert wel, maar is niet angstig of rusteloos. Ze
leeft in haar kleine wereldje en straalt rust en genoeglijkheid uit.
Na het eten wandelen in de tuin met Bo Ghy
Omi knabbelt bij Maureen
Voor de wet mag een dier dan een zaak zijn (gelijkgesteld
aan dingen dus, eerlijk waar!), maar voor ons is het een levend wezen met
gevoel. Ieder dier, niet alleen jong, mooi, leuk, ras, gaaf van lijf en leden
etc. Maar ook Omi, Trompa en Bonny en vele anderen. Zij zijn het waard. In het
logo van Esperanza staat: Respect en zorg voor mens dier aarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten