Februari 14 2016 Shelter Monica Semeniuc

 

Esperanza helpt soms Carmen Costea in Boekarest met adoptie van (straat)honden, zoals met Lily die vanavond met een wegtransport in Nederland aankomt. Carmen hielp jarenlang zwerfhonden in Boekarest. We zagen het zelf: tienduizenden honden tussen het razende verkeer (veel aanrijdingen dus), in straten, parken, op kleine open stukjes. Ze zijn weg sinds de dodingswet. Omgebracht (vraag niet hoe) of door goedwillende inwoners van Boekarest buiten de stad gebracht om ze te redden van een barbaarse dood: gedumpt in de velden of naar shelters gebracht. Carmen bracht 6 van ‘haar’ straathonden die ze altijd zo goed zo kwaad verzorgde naar shelter Fundulea, 30 km buiten Boekarest: Roxy, Fetita, Fetita grase, Floricica, Negritu, Codita. Een erg shelter waar Nicu en Catina vandaan komen. Als we erheen gingen met Carmen, voerden we ook de zwerfhonden in de velden rondom. De in Nederland geadopteerde Betty en Cleo (Lotje) komen uit dat veld. We hadden dit shelter graag geholpen, maar het lukte niet voldoende contact en vertrouwen op te bouwen en daarmee de zekerheid dat de steun echt naar de dieren gaat.

Inmiddels zijn Carmen’s honden verhuisd naar een shelter aan de rand van Boekarest. In dit net van de grond gekomen shelter waar de situatie ook zwaar en primitief is, is het toch beter. En het is veel dichter bij. Fundulea was eerst met de bus en dan drie kwartier lopen met zware tassen met eten en (schoonmaak)spullen. In de winter in sneeuw en blubber een loodzware onderneming. We hebben het geweten. Via Carmen hebben we nu een voerdonatie gedaan aan het door Monica Semeniuc gerunde shelter bij Boekarest. Op de foto staat ook Alexandra Ionescu. Ze hielp Carmen vaak in Fundulea met schoonmaken etc. De andere vrouw is haar baas, Silvana Ionescu, en haar partner, die met hun auto hielpen de boel van de winkel naar het shelter te brengen. Op de foto in het shelter staat Carmen. De komende tijd zal Carmen dit vaker doen. Ook Monica zelf helpt dan met een bestelauto.

Februari 13 2016 Prins Balu, supermooi en superlief.

Een maand geleden ongeveer beschreven we de trieste situatie waaruit Blacky/Binkie kwam. Balu was één van zijn huisgenootjes en één van de zeven honden die toen uit huis gehaald zijn. Net als Binkie kwam hij dus nooit buiten en zag weinig tot geen daglicht. Ze kwamen naar Nederland, maar Balu's eerste adoptie mislukte helaas. Na 3.5 maand moesten we hem weerophalen en terugbrengen in opvang bij Maureen. Net in de fase waarin de diepere hechting zo'n beetje in de afronding zit. Triest. Maar al heel snel, na een dag of 10, ging de toen ongeveer 3-jarige Balu naar Leusden waar hij in juni alweer 4 jaar is. En toen begon het grote geluk voor deze ontzettend lieve hond. Het vrouwtje neemt hem altijd mee, overal heen, in binnen- en buitenland. En Balu voelt zich thuis waar zij is, dus ook in Nice ( zie bij 01 januari). En auto of trein, allemaal prima. Hij heeft een prachtleven heeft en dat is aan zijn hele uitstraling te zien. Dat hij goed verzorgd wordt, zal niemand betwisten. Hij oogt prachtig, maar straalt ook rust uit: 'thuis' in alle betekenissen van het woord. Wat hebben we toch vaak fijne adopties.

 

Februari 13 2016 Nog een keer Chico

Geen thuis gekend. Jaren in de refugio in Sevilla en toen nog twee jaar in refugio Sierra Nevada. 7 harde jaren waarin Chico zich met moeite staande hield in de overlevingsstrijd tussen de vele honden, die hem nog al eens aanpakten aan de wondjes/korsten op zijn kop te zien. Maureen nam dit kansarme hondje op. En wonder boven wonder, snel kwamen er baasjes die ook verder kijken dan jong, knap, ras e.d. Het geluk kwam laat op Chico’s pad, maar het is wel een groot geluk, zo’n fijn leven heeft hij nu. Chico is lief en zacht gebleven ondanks alles. Alleen vreemde honden blijft hij, volkomen begrijpelijk natuurlijk, op voorhand weggrommen. Wel is dit echt een aandachtspunt, want je hebt meer risico op incidenten. Gelukkig pakken zijn baasjes alles met beleid aan. Ze wandelden altijd veel met een Labradorteef Senna, maar hadden dat een paar weken stopgezet i.v.m. de komst van Chico. De eerste kennismaking was in de vorm van een wandeling in de Soesterduinen. Een perfecte manier: ‘een goed begin is het halve werk’. Senna is inmiddels al weer 5 keer bij hen geweest.

Tja, Spanje had een prachtwinter, maar hier regent het de laatste tijd wel vaak en ook veel soms. Dus inmiddels heeft Chico een regenjasje

Februari 4 2016 Sepp heeft een klein hartje

Dat Sepp lief is, wisten we direct. Maar de bij tijd en wijle razende Roeltje van het begin is tot rust gekomen nu hij definitief thuis is en weet dat hij bij zijn vrouwtje indien nodig steun kan zoeken. Hij leek één brok enthousiasme, een kleine woesteling af en toe, vandaar zijn eerste naam Kyviat: naar een Formule 1 rijder. In het begin gedroeg hij zich in huis als in een asiel. Sprong op tafel en plaste in huis. We zochten daarom een baasje dat kan opvoeden, de uitdagingen en beweging geeft die hij nodig heeft, dat verstand heeft van honden en hondentaal en last but not least Sepp laat voelen dat hij geliefd wordt en nooit meer weg hoeft.

Dat baasje is Kim. Een opleiding in de dierensector, een uitlaatservice met 15, altijd loslopende honden gerund (vnl. zonder woorden, met gebaren sturend) en een groot hart voor dieren. Sepp woont nu 3 maanden bij Kim en haar man en 3 kinderen, de kippen en de 2 poezen. En niet onbelangrijk: de lookalike van Sepp: hond Loesje. Toen Sepp kwam was Loesje nog immobiel: aan beide heupen geopereerd i.v.m. de zwaarste vorm van HD. Maar inmiddels is ze ver gevorderd op de weg naar herstel. Sepp en Loesje zijn maatjes.

‘Kim met Sepp en Loesje en Jip, Loesje’s dochter.’

Sepp is opnieuw geplukt, want zijn vacht was van slag door het Nederlandse weer J Kim doet dat zelf, in fases, in het bos.

 

 

Sepp (wrsch. januari 2015 geboren) is over het hek gegooid bij een dierenliefhebster, die er helaas finaal in om kwam. Eén grote chaos met 70-80 honden. Dat pupje moet het extreem zwaar gehad hebben. Na een aantal maanden ging hij naar refugio Sierra Nevada, een veel betere plek, maar het blijft een Spaanse refugio. Dat Sepp qua socialisatie niet verwend is, is een understatement. Desondanks doet hij het zo goed. Hij is eigenlijk bescheiden. Maar zo’n vreselijk roerige levensstart laat beslist sporen na. Hij waaide erg hard de afgelopen dagen en dat leek hem onrustig en bang te maken. Hij kroop steeds tegen Kim aan. Sommige mensen vindt hij nog eng en andere honden zijn heel spannend. Eerst vluchtte hij, nu stormt hij er grommend op af. Dit alles raakt zonder twijfel ervaringen uit zijn harde eerste levensjaar.

Het is haast niet mogelijk dat zoiets basaals 100% verdwijnt, maar onder Kim’s hoede zal het allemaal slijten in de loop der tijd. Sepp weet dat hij veilig is. En samen met Loesje kan hij zich heerlijk ontspannen in hun gezamenlijke slaapplaats.

 

 

 

Februari 3 2016 618 welbestede kilometers: Nijmegen en Hellen > Floor in Minder-Gangelt

Zondagmorgen vertrokken we om 08.00 uur met een (te) zwaar beladen aanhanger vol voer naar Nijmegen: voor St. Steun de Zwerfhonden in Roemenië. Ook hebben we daar een paar uur overleg gevoerd over de plannen om een kliniek op te richten in Cluj Napoca om betere zorg te kunnen bieden voor de zwerfdieren en om de dierzorg daar op een hoger peil te trekken. De kwaliteit is vaak abominabel met als gevolg onnodige amputaties en onnodige sterftes etc. Om 13.15 door naar Minder-Gangelt dat net over de Duitse grens ligt (bij Schinveld in Limburg). De aanhanger hebben we laten staan en op de terugweg weer aangekoppeld. In Minder-Gangelt woont Hellen die nu Floor heet.

 Lincy met Floor

 

Samen met zus Noa zat ze in opvang bij het gezin van de Argentijnse Liliane in de buurt van Granada. Ze zijn als piepkleine pups gedumpt. Als geschatte geboortedatum vermeldt het paspoort 27 april 2015. 19 december kwamen ze in opvang in Smilde bij Maureen, een maand of 8 oud dus. Hoewel lief van karakter en graag spelend met andere honden, waren we toch ietwat verrast door hun gebrekkige socialisatie, hoewel dat bij Noa een stuk erger is dan bij Floor. Stefan en Lincy opteerden in eerste instantie voor Noa, maar na de lange rit naar Smilde gingen ze zonder Noa terug. Die was niet benaderbaar. Binnen enkele dagen, op 30 december, keerden ze terug voor Hellen > Floor. En zondag bezochten wij hen dus en konden met eigen ogen zien dat het heel goed gaat.

Hellen met Faya

Hellen, nu Floor, met opvangmoeder Liliane in Spanje

Floor leeft nu met hondenvriendin Faya van ruim een jaar, ook uit Spanje. Oef, wat is Faya speels en enthousiast. Het was af en toe wegduiken voor haar. Niki had haar grote belangstelling en hij was aanvankelijk niet afwijzend, maar ze was onstuitbaar, zodat hij het beu werd en zijn tanden flink in stelling bracht. Ook Floor en Faya hebben in het begin soms even de krachten gemeten, maar daar lagen Stefan en Lincy niet wakker van. Zij hebben beiden grote hondenervaring en dat is fantastisch. Ze zijn rustig en nuchter en grepen zo nodig in. En nu gaat het uitstekend met die twee.

Floor is er nu een maand en ze doet het al zo goed. Ze plast haast niet meer in huis en als je haar maar respecteert, dan komt ze zelf naar je toe, zelfs naar vreemden. Natuurlijk moet je dan niet direct je knuffel- en aaibehoeftes gaan uitleven, want dan is ze weer weg. Maar wie rustig en lief tegen haar praat, krijgt een likje. De fotocamera was ook eng, maar dat zien we veel vaker. Bij bezoek blijft ze er dus lekker bij en ze gaat al mee op bezoek naar familie en vrienden. Slapen ging vanaf de eerste nacht prima. En het vreselijke schrokken wat ze eerst deed gaat ook al stukken beter. Lincy en Stefan hebben veel bereikt in een maand.

En ze wonen heerlijk. Een hele grote, omheinde tuin waarin de dames kunnen rausen en een schitterende wandelomgeving. Door de week overdag een uur, maar in het weekend een paar uur. Nu kan Floor nog niet los. Het is verstandig dat ze eerst goed hecht en nog wat meer vertrouwen opbouwt naar de buitenwereld. Maar dat komt zonder enige twijfel ook. Floor boft met deze familie

Februari 1 2016 Deze komt als canvasfoto op de muur!

Joep stond een paar dagen geleden uitgebreid op de site. Nadat hij terugkwam van adoptie kreeg hij snel een nieuw thuis. En het gaat geweldig goed. Wat zijn we blij voor dit Spaanse mannetje, want voor de zoveelste keer verkassen in je eerste levensjaar is niet fijn natuurlijk. Deze prachtige foto van Joep, die bij zijn nieuwe familie op de muur komt, bewijst wel hoeveel ze nu al van hem houden.

En wat geniet hij tijdens het wandelen achter huis. Hier lijkt hij wel een waterhond, hoewel hij het niet is....

Januari 31 2016 Het kan!!!!

Geregelde kijkers kennen Catina (en broer Nicu). Ze staan 21 januari nog op de site. Maar dit filmpje maakt weer zo blij. Want wij zullen nooit vergeten van hoever m.n. Catina moest komen. Toen we een weekend oppasten op de honden in het huis van opvangmoeder Anieta in Joure, hebben we Catina niet kunnen benaderen, terwijl ze al een paar maanden in Nederland was (en ons vaak gezien had). Als ze moest plassen, schoot ze langs als een schim naar de tuindeur die open stond. Maar het blijkt dus toch mogelijk dat een ongesocialiseerde in het veld geboren hond zo ver komt. Bij Jef en Alice in België is het echt snel gegaan. Want dit heerlijke geknuffel met Jef is vandaag niet voor het eerst. Roemeense en Bulgaarse straathonden hebben nogal eens forse socialisatiegaten en een sterk ontwikkeld roedelgedrag. Het blijft altijd lastig voorspellen hoe ver dieren met een rugzak en weinig socialisatie kunnen komen. Maar toch, bij de juiste personen, met de juiste aanpak en in voorde hond passende omstandigheden kan er ook weer heel veel. Catina is het bewijs.

‘Ons baby laat zich verwennen en geniet het.’

Januari 29 2016 De kerstgedachte kreeg de mooist denkbare afloop: Chico's 'freut sich wie ein Schneekönig'.

'Ein tapferer, kleiner Hund, der ein bisschen Glück im Leben verdient hat' schreef de Duitse Andrea, vrijwilligster van refugio Sierra Nevada. We zullen nooit begrijpen waarom hij (bijna?) zijn hele leven in asielen zat: jaren in Sevilla, daarna 2 jaar Sierra Nevada. Geschatte geboortedatum: 01-01-2009. 19 december arriveerde hij met een wegtransport in Keulen. 24 december stond Chico op onze site, als voorbeeld van de ware kerstgedachte: een warm thuis geven aan degenen die dat missen. Maureen bracht dat in praktijk door Chico op te vangen. Het was de moeite waard! De kleine, vriendelijke hond, wat rustig en terughoudend, wat tijd nodig hebbend, 'freut sich wie ein Schneekönig', schreef Andrea. Blijkbaar trad Chico te weinig op de voorgrond om echt gezien te worden. Hij trok zich in zijn kennel terug, als het hem te druk werd of andere honden hem op de huid zaten (op zijn kopje zaten hardnekkige korsten van beetwonden). Hij vond het ook doodeng om opgetild te worden. Maar bij Maureen begon het geluk: hij genoot van een knuffel en danste al bij de eerste wandeling aan de lijn. We zagen dat Chico veel te geven heeft aan wie hem genegenheid biedt en liefdevol begeleidt. Na een gebitsreiniging onder verdoving om hem van ernstige tandplak te bevrijden werd Chico nog vrolijker en stond soms zelfs voor snoepjes tussen de drukke pups te dansen.

 

Chico's tweede jeugd: De droom werd nog mooier. 11 januari ging Chico naar huis in Soest.

Hij kreeg 'crème de la crème' baasjes, die gaan voor dieren die geen kans hebben vanwege leeftijd of handicaps. En wat ons hart helemaal deed opspringen: 'die klik die komt wel, ze veroveren met de tijd allemaal je hart wel'. Ze hebben veel ervaring met (hele) oude rescue-dieren, waaronder een mishandelde, door de Dierenbescherming weggehaalde hond en een hond die nooit meer alleen kon zijn. Bij zulke mensen komt het goed. Bij mensen die te vlug willen of onvoldoende rust en veiligheid bieden, gaat het mis bij zulke dieren: ze blijven in huis plassen, bijten uit angst etc. Als een dier terug komt van adoptie, gaat het bij de volgende plaatsing vrijwel altijd goed door een andere aanpak of omdat de omstandigheden passender zijn.

Chico mag alles in eigen tempo doen en heeft baasjes die creatief zijn, als hij het moeilijk heeft. Vanuit dat respect gaat Chico als een speer. Truus was direct zijn baken. Hij vond de trap doodeng, dus kwam de laptop beneden op de eettafel en Chico lag heerlijk op een stoel pal tegen haar stoel aan. Trouwens, even oefenen (stapje voor stapje aan de lijn met het vrouwtje naar boven en terug) en het trapprobleem was snel verleden tijd. Hij gaat nu vrolijk mee op en af. Ze wandelen heel veel in de bossen van Soest en Chico loopt al geregeld los. Dan is hij zo blij! Wel wordt nog elke hond, zeker van formaat, weggesnauwd. Dat is bedreigend. Tja, als je 7 jaar lang op de kop gezeten werd. Maar baasje zijn is niet alleen lief zijn en beschermen, maar ook luid en duidelijk ingrijpen: 'Nee, klaar' en doorlopen. Dat is echte begeleiding. En dat werkt.    

Foto album van Chico gemaakt door zijn baasjes

Naar Friso was Chico eerst erg onzeker. Die moest wat op afstand blijven. Maar ook die zit die helemaal in Chico's in hart (en omgekeerd!). En aanraken mag ook steeds meer: voorzichtig afdrogen na de regen, de voetzooltjes even wrijven, voorzichtig optillen

Tja, en de kleine prins zit in het fietsmandje als in een luie stoel! 

 

Januari 27 2016 Happy > Diederik > Joep: Joepie!!

Helaas werd ons 2e kans hondje een 3e kans hondje, maar nu lijkt het echt ‘eind goed, al goed’. Als Happy kwam hij 8 september naar Nederland. Zo’n 3.5 à 4 maand jong. Samen met zusje Zen en broertjes Maffi en Tigger. Hij ging direct van de luchthaven naar zijn nieuwe bazinnetje aan de rand van Amsterdam waar ook nog eens 3 hondenvriendjes en 3 poezen waren. Lang leek het leven voor Diederik een feest. Totdat hij terug kwam op 01 januari. Triest voor zijn vrouwtje en voor hem, want hij was inmiddels gehecht. We brachten hem naar dierenarts Esther in Ridderkerk: in opvang en ter observatie. Hij kreeg de vrolijke naam Joep: een voorteken? Ook daar had Joep 3 hondenvrienden en poezen. Een makkelijke hond, vond Esther. Wil alleen maar lief gevonden worden, vraagt weinig aandacht. Wel mensgericht. Buiten vrolijk en actief. Geen overmatig jachtinstinct. Gemiddelde energiebehoefte. Goed zindelijk, kon snel alleen thuis zijn. Leuke gezinshond. Advies: jong gezin, dat graag met hem aan de slag gaat en ook op cursus. Niet bij drukke of dominante honden, dan raakt hij ondergesneeuwd.

En al op 10 januari was het zo ver. Joep ging naar een fijne familie met kinderen van 2.5 en 4. Bazinnetje Lonneke heeft veel ervaring met dieren. Ze hielp ze als jong meisje al in dierenpensions en was later vrijwilliger bij de Inspectiedienst van de Dierenbescherming en bij de Dierenambulance. Joep is in goede, ervaren handen. Het hele gezin is blij met hem. Ook de kinderen Amy en Bas gaan heerlijk met hem om.

Het ging super vanaf dag 1. Hij is knuffelig, lief, rustig, loopt los, luistert goed. Natuurlijk is er onder de oppervlakte een gewennings- en hechtingsproces gaande. Maar ze zien hem steeds losser worden. Hij eet en slaapt goed en met de kinderen is het van beide kanten super. Joep speelt geregeld met de buurhond en ook wordt er lekker gedold met de kinderen op het speelveld achter de tuin.

Ze wonen in een dorpje op Goeree Overflakkee: dus een strand- en boswandeling zit er ook geregeld in.

Joep is deze week voor het eerst naar cursus geweest. Lonneke was trots: Joep deed het heel knap en beheerst allemaal. Inmiddels heeft ze ook met hem gefietst. Daarna was hij echt moe en moest slapen. Vanuit Spanje was ons verteld dat het een mix Waterhond was. Maar toen Lonneke een fokker van Portugese Waterhonden bezocht met Joep i.v.m. een advies over zijn vacht, zei deze vrouw dat er geen spoortje waterhond in zit. No problem, Joep is gewoon geweldig voor hen. En het regent complimenten van anderen over dit mooie, leuke, lieve dier. Joep is weer thuis!

Het was een bewogen fase, want terugkomen is vaak een moeilijk proces voor de betrokkenen. Maar nu Joep al weer 18 dagen bij zijn nieuwe familie is en er alleen maar fijne berichten komen, is het tijd voor veel mooie beelden!

Joep vervolg: Dit gunnen we alle honden.

 

Joep staat hierboven al op de site. Maar deze beelden zijn toch ook te leuk om weg te stoppen in een map. Joep heeft een nieuw tuigje, een nieuwe familie, een nieuw leven bij Lonneke en haar gezin. Op Goeree Overflakkee. Hij mag er weer zijn!

 

 

Januari 26 2016 Lily komt zaterdag 13 februari naar Nederland met 4Paws Express Transport: dat vraagt goede voorbereiding.

Een week geleden stond Lily van anderhalf op de site. Ze zwierf al zeker 5 dagen in het extreem koude Boekarest in de sneeuw. Dat is moeilijk overleven. Carmen nam haar op en we beloofden hulp. Inmiddels heeft Lily de cocktail- en rabiësenting en is behandeld voor parasieten. Ook de registratie is rond: chip, opname in het nationaal register van hondeneigenaren, gezondheidskaart, Europees paspoort. Op 29 januari volgt sterilisatie.

 

Maar echt gelukkig is Lily nog niet. De harde dagen hebben tol geëist. Omdat Floricica, één van de zwerfhonden die nu bij Carmen in huis zit, Lily wilde bijten, verblijft Lily bij Adriana die vlakbij woont. Ook Catina was daar korte tijd. Helaas is ook Adriana’s is hond niet van Lily gecharmeerd en daarom verblijft ze in keuken en hal. Carmen zegt dat Lily erg lief is, veel mooier dan op de foto’s en ongetwijfeld zal opbloeien tot een vrolijk hondje. In elk geval krijgt ze een fijn fosteradres bij Chantal en haar gezin in Dordrecht. September 2012 adopteerden zij het witte hondje Albi. Toen Chantal Lily op onze site zag en het verhaal over de Roemeense situatie las, bood ze spontaan opvang aan. En omdat Maureen (te) vol zit,

grepen we dit aanbod met beide handen aan. We weten dat dit een serieuze, liefdevolle opvang is.

 

 

 

Nu hopen dat de reis goed verloopt. Er kwam vanmorgen een bericht van 4 Paws Travel Express waarin ze mensen op het hart drukken niet alleen de papieren goed op orde te hebben, maar ook de gezondheidsvereisten: entingen, ontworming, gezondheidsverklaringen (die kloppen). Recent is weer een transport in Duitsland tegengehouden. De honden zijn naar een kliniek gebracht, omdat er aanwijzingen waren dat niet alles in orde was. Op zich is het heel goed dat de Europese regels voor dierentransport ook echt gecontroleerd worden (helaas gebeurt dat in Roemenië zelf nooit!). Elke hond heeft ‘traces’ nodig, een vergunning, verleend door een daartoe bevoegd dierenarts, die papieren en gezondheid controleert en ev. een schriftelijke verklaring over gezondheidsproblemen kan meegeven. En natuurlijk moet de transportauto aan eisen voor goed dierenvervoer voldoen. Er was (en is) zoveel erbarmelijk illegaal dierentransport, vnl. uit het oostblok: auto’s vol op elkaar gepropte, niet gezonde pups. Papieren én dieren worden gecontroleerd. Als er veel poep/diarree is of controleurs anderszins vermoeden anderszins dat de gezondheid van een (één van de) dier(en) niet in orde is, kan aanhouding plaats vinden. En het komt helaas voor dat men ook op de goede transporten honden meegeeft die niet goed ontwormd zijn, die diarree hebben etc. Te hard daarover oordelen moeten we overigens niet altijd, want  dierenvrienden in Roemenië ploeteren vaak in uiterst primitieve omstandigheden, met amper tijd en geld voor de dierenarts.

 

Four Paws/Viervoeters/Vier Pfoten is een internationaal vermaarde organisatie die meer dan goed werk voor dieren doet. Zij hebben de boel prima op orde. Rond de reis zitten degenen die een hond afgeven en degenen die afhalen in een FB-groep en worden zo keurig op de hoogte gehouden van tijden, mogelijke vertragingen etc.  Ook Sara en Maya (nu Mira) reisden hiermee en het was perfect in orde. De dieren zaten heerlijk verwarmd (en ’s zomers airco) in ruime benches met water en de katten hadden kleine kattenbakjes. Zij doen dus ook hun uiterste best om ervoor te zorgen dat alles rond de afgeleverde dieren echt in orde is, zodat ze bij aanhouding geen problemen hebben.

 

Januari 25 2016 Met de neus in een kilo boter! Het lijkt wel of Mulan met Snoet is opgegroeid.

Een droomadoptie. Mulan is een kleine herderteef, geb. ongeveer maart 2015, gedumpt langs de snelweg. Lief en rustig. Liep Anita Dufetel, de coördinatrice en de spil van refugio Sierra Nevada bij Granada, overal na. Haar zeer kromme en lage rug baarde wel zorgen. Maureen’s geoefende oog signaleerde ‘doorgezakt herderloopje van de typische overfok, geen echt HD-probleem’. Ze had gelijk. In Nederland lieten we opnieuw foto’s maken om adoptanten eerlijk en volledig te informeren. Gelukkig: geen HD, ook geen artrose. En de extra foto’s van de kromme, lage rug toonden evenmin iets verontrustends. Maar wenselijk is dat natuurlijk niet. Dan is plaatsing noodzakelijk bij mensen die echt alert zijn op verkeerde belasting of beweging. Niet te wild spelen met ongewenste slidings e.d. Liefst stroeve vloeren of kleden op de vloer.

Omdat Maureen te veel honden kreeg, ging Mulan door naar Lippenhuizen bij Chantal en haar gezin met 2 kinderen van 5 jaar en 6 maanden en 6 eigen honden en de grote Roemeense Sint Bernard opvanghond Meo. Meo en Mulan waren verliefd. Wat een pret in de knots van een omheinde tuin. Overigens was iedereen weg van Mulan. Met de kleine kinderen ging het ook geweldig. Er was al snel belangstelling en op 02 januari ging Mulan definitief naar huis. Wel was er nog even schrik, want vlak tevoren ging ze mank lopen. Verstapt? Te wild gespeeld? Het ging niet over, ook niet bij het nieuwe adoptiegezin. Weer naar de dierenarts en wat blijkt? Groeipijnen. Kalm aan doen dus.

 

Mulan woont nu in Hooghalen, bij een superfijn gezin met 2 dochtertjes van 7 en 8, een, een poes en ………. Snoet! Snoet is bijna 2 jaar en lijkt wel het zusje van Mulan. Ook klein, ook zo lief. Verder is Snoet wat onzeker, geen hond die voorop loopt. Vanaf de kennismaking gaat het tussen die twee zo ongelooflijk leuk: haast te mooi om waar te zijn.

 

 

En of het nog niet mooi genoeg is: Mulan is alweer verliefd, nu op Ace, de reu van hun vrienden, die ook twee herders hebben. Snoet was altijd bang voor Ace en, maar is helemaal over die angst heen, nu Mulan er bij is. Ze vrezen dat ze minder vaak gezamenlijk moeten wandelen, want straks kunnen de 4 herders helemaal niet meer zonder elkaar J.

 

 

 

Januari 24 2016 In 2012 ging Simba naar het Drentse Erica.

Het is altijd een verrassing als mensen na een poos weer mailen met informatie en foto's. Er kwam een leuk bericht van Ger en Marina over Simba. Simba lag met haar nestgenootjes Luna, Tara en Tito als piepklein pupje in de vuilnisbak in Granada. Ze kwamen op 15 november 2012 naar Nederland. Simba's adoptie is dus al weer lang geleden, maar ze hebben geen dag spijt gehad. Ze zochten destijds een maatje voor hun hond Kyan van 2 jaar, een kruising Berner Sennen/Golden Retriever, ook een reu, een lieve, soms wat lompe goedzak.. Het formaat van de twee verschilt nog al (Kyan was toen 35 kg) maar dat zal Simba en Kyan een zorg zijn. Het gaat perfect tussen die twee. Simba is wel vaak ondeugend en zorgt verrassingen, maar de familie vindt het ook leuk dat het niet saai is.

                                                 Kyan

Januari 23 2016 Lieve, trouwe, makkelijke Balou kreeg véél meer.

Hongaarse Janny, mix Rottweiler/langharige Duitse herder met prachtige vacht en staart zat dagenlang bij een vakantiehuisje trouw te wachten op haar baasjes die haar waarschijnlijk daar uit de auto gezet hebben. Toen de gasten die haar voerden vertrokken, namen Peter en Ingrid haar op. Het was even zoeken naar het juiste huisje. Haar zo rustige, lieve uitstraling trok diverse belangstellenden: ook ouderen en mensen die gewoon gezellig kleine rondjes lopen. Janny zou zich overal bij neerleggen, maar we gunden haar meer.

En dat kreeg ze bij Miranda, die met haar familie, 6 paarden, 3 poezen en Griekse adoptiehond Amon op een prachtig bedrijf met een enorm weiland woont in het Zuid-Hollandse Waarder. Een prachtiger hondenleven is amper denkbaar. Janny, nu Balou en een jaar of 5, geniet buitensporig. En na consequente training door Miranda met de onverstoorbare stalkat Japie leerde ze al heel snel dat je poezen niet jaagt, maar respecteert.

 

 

Miranda schrijft:

Hier vanuit nu ook een beetje winters Nederland een berichtje van Balou. Het gaat super goed met haar !!!! Ze speelt elke dag heerlijk met Amon zowel binnen als buiten en gunnen elkaar alles, zo lief die 2. Haar liefste bezigheden zijn om alles in de gaten te houden op het erf en heerlijk de hele dag het hele land (1,5 hectare) door struinen naar wild. Laatst had ze een Hermelijn of bunzing gevangen en dood gebeten. Het is echt een heel gevecht geweest, ik had wel rare geluiden gehoord in het land maar dacht dat mijn stapmolen aanliep, maar later bleek dat dat het gillen van die hermelijn/bunzing was. Maar oooo wat was Balou trots op haar prooi zeg echt zo bijzonder hoe dat jagers instinkt er zo diep bij haar inzit.

Wel heeft ze zo nu en dan erge last van haar oren. Ik heb druppels van de dierenarts gehad dat helpt wel maar het komt elke keer toch weer terug.

Laatst waren we met 16 vrienden, 4 honden (waarvan Balou en Amon er 2 waren) en 4 paarden een weekendje in een groot vakantiehuis op de Veluwe. De honden, de paarden en wij hebben volop genoten, heel veel gewandeld en lekker buiten geweest. En ooo wat waren de honden met z'n 4en braaf zeg, Balou en Amon hebben zich perfect aangepast en zich super gedragen, iedereen was verliefd op beide!

Kortom het is de perfecte match en we zijn nog elke dag ongelofelijk dankbaar dat Balou haar gouden mandje bij ons mocht vinden !!!!!!

Uiteraard stuur ik ook weer een paar fotos mee van onze 2 kanjers !!!! Dikke knuff en pootje van Balou en Amon. Liefs, Miranda

 

Januari 22 2016 Een nieuw leven, een nieuwe naam: Eski is Ruby

10 dagen geleden bezochten we de mooie Border Collie Eski in het Brabantse
Den Dungen. Hij weet niet wat hem overkomt.  Met een schone lei in het leven
opnieuw beginnen klinkt mooi, maar dat zit er meestal niet in. Het verleden
kruipt in mens en dier. Maar je kunt wel een nieuwe start maken en daardoor
de effecten van je 'rugzakje' verzachten en langzamerhand (wat) vergeten.
Eski is een schat, maar werd toch gedumpt in Spanje, 5 jaar oud. Hij zou
niet met de kinderen kunnen o.i.d. In de refugio geloofden ze daar niet zo
in. En inmiddels is ons beeld dat Eski in zijn Collie-behoeften
waarschijnlijk ernstig tekort kwam en dat het eerder de kinderen waren die
Eski op de huid gezeten hebben.

één van de vier podenco rescue's

Ruby's Collie vriendin Sara

 

Een echte Collie wil spelen en werken. Dat moet ook, want Borders die zich
vervelen kunnen verkeerde, manische dingen doen: schaduwen jagen, andere
honden drijven ..... Eski is tolerant, goed gehoorzaam, slim. We zijn ervan
overtuigd dat hij na zijn magere jaren nu de vette jaren krijgt, om maar
eens in Bijbelse termen te spreken. Hij woont nu bij Franka, een ervaren
hondentrainster, haar man en hun 5 honden: de bruine Border Collie Sara en 4
Podenco's, allemaal rescues uit Spanje, sommige met forse rugzak. In een
prachtig groot huis met grote omheinde tuin. Vaak zijn ze ook in hun huisje
op Goeree Overflakkee. Wandelen en spelen naar hartenlust! Eski deed het
gelijk super op alle fronten, ook met de andere honden. Maar hij maakte
weinig persoonlijk contact en kwam niet tot rust. Een
hondengedragsdeskundige had de indruk dat hij veel te verduren gehad heeft
en wellicht veel alleen was. Franka heeft besloten dat Eski eerst tot rust
mag komen. Ze wilde aanvankelijk gelijk met uitdagende cursussen beginnen,
bv. agility, flyball, hoopers ....., maar stelt dat nu een aantal maanden
uit. Ze kan zelf genoeg leuke dingen met hem doen in de tuin en bij het
wandelen. En als teken dat hij gerespecteerd wordt met zijn behoeftes kreeg
hij de nieuwe naam Ruby:. Hij mag tot rust komen en opbloeien.

bazinnetje Franka

 

 

Januari 21 2016 GOZH Geef om zwerfhonden ‘Still going strong’

Esperanza deed het afgelopen jaar met groot plezier een paar keer een donatie aan deze Nederlandse stichting die al een aantal jaren actief is in Moldavië, de allerarmste streek van Roemenië, tegen Rusland aan. Zij werken echt aan structurele verbetering ter plekke.

In het shelter zitten zo’n 1000 honden en een aantal katten. Het waren erbarmelijke toestanden toen Gerda en Wim daar voor het eerst kwamen. Ze gingen helpen. In de loop van de tijd bouwden ze contacten op en, het allerbelangrijkste, vertrouwen. De school wordt bij hun acties betrokken en er zijn hele goede contacten met de lokale overheid, cruciaal om iets van de grond te krijgen. Ook helpen ze de school en de plaatselijke bevolking met diverse hulpgoederen. In zulke arme streken kun je niet alleen maar dieren helpen. Dat zou zelfs anti-gevoelens kunnen oproepen. Want de slechte behandeling van dieren in Roemenië heeft niet alleen te maken met cultuur, maar ook met economische omstandigheden.

Wat er voor dat immense aantal dieren inmiddels is bereikt is indrukwekkend. Veel betere onderkomens bv. Essentieel, want het kan er bitter koud zijn ’s winters. Ook wordt alles zodanig opgezet dat de dieren, die daar vrijwel allemaal hun hele leven zullen slijten, veel meer vrijheid hebben om rond te lopen. Een begin van een ‘open shelter’-idee. Fantastisch, want het is hartverscheurend om de te zien hoe vele dieren in het oostblok in miserabele omstandigheden in hokjes zitten waar ze nooit uitkomen.

Ook zal er een kliniekje komen, voor de shelterhonden, maar ook de plaatselijke bevolking kan er bv. sterilisaties laten verrichten. Als dat op grotere schaal gebeurt is dat alleen al een immense vooruitgang in mentaliteit en een geweldige stap vooruit voor de dieren daar. De hoop is dat dit alles uiteindelijk ook een voorbeeldwerking kan zal hebben in de regio.

Januari 21 2016 Catina en Nicu kregen baasjes die hun levensverhaal accepteerden en dan zijn wonderen mogelijk.

Nicu en Catina, geboren juli 2014, stonden vaak op de site. Eerst, begin december 2014, in shelter Fundulea: 2 broodmagere hondjes en zich door het betonijzervlechtwerk wurmden om bij het voedsel te komen dat wij Carmen’s honden daar brachten. Een andere foto: met kromme ruggetjes proberen wat eetbaars te vinden aan een karkas. In de drek, natte sneeuw. Michiel kon het niet aanzien en zei: ‘We gaan ze redden.’ Ik dacht: ‘O je, dat wordt een ramp. Iedereen verklaart je voor gek om honden met nul komma nul socialisatie (in het veld geboren, daarna in een vreselijk shelter) naar Nederland te halen.’ Ja, onverstandig. Toch kwam het goed. Na opvang bij Carmen in Boekarest en daarna bij Anieta in Joure werden ze geadopteerd. En ze veranderden van bang (Nicu) en doodsbang (Catina) in gelukkige honden waar geen kwaad bij zit. Ze houden afstand naar vreemden, maar zijn in staat gebleken zich heel goed aan hun baasjes te hechten met dien verstande dat het geen gemiddelde baasjes zijn. Beiden hebben kennis van honden, hun taal, en weten welke gebaren, houdingen, blikken etc. bedreigend kunnen zijn en hoe ze hen kunnen verleiden tot spel. Beide kregen alle tijd en ruimte en nu, een half jaar na adoptie, zien we gelukkige dieren met een prachtig leven. Beiden lopen los op de heerlijke wandelingen die ze maken en spelen graag met andere honden. Het kan!

Catina geniet bij Jef en Alice in België . Ze speelt de sterren van de hemel met bevriende honden van familie waar ze zelfs al eens heeft gelogeerd zonder hen en Nicu heeft een prachtleven bij Jessica en Mike aan de rand van een heel groot bos bij Amersfoort.

Hieronder drie filmpjes van Nicu in het bos, zijn eerste ijservaring in Nederland

 

 

Jef schrijft ons over Catina: Ze heeft zich echt ingeleefd en voelt zich echt thuis!

Januari 20 2016 Hellen woont net over de grens in Duitsland en haar nieuwe naam is Floor

Op 19 december kwamen Hellen en zus Noa (geschatte geboortedatum 27 april 2015 staat in hun paspoortje) aan in Keulen met een wegtransport. We brachten ze vandaar naar Maureen in Smilde. Het zijn 2 mooie zwarte labradorachtige mixen. Noa heeft een paar witte vlekjes. Ze waren gered door refugio Sierra Nevada bij Granada die ze weer bij één van hun gastgezinnen onderbracht. Toen we in september op bezoek waren, kwam opvangmoeder Liliane met haar man en de beide zusjes net op bezoek. Lieve honden  met een goed karakter, maar wel met achterstanden en socialisatiegaten zoals later bleek. En dat gaat bij Noa zo ver dat ze, toen ze gehaald zou worden voor adoptie, zo verstijfd was, dat kennismaking, laat staan meegaan, geen optie was. Onbenaderbaar. Toen Stefan en Lincy weer thuis waren, vonden ze het zo jammer dat ze mailden of het dan niet mogelijk was alsnog Hellen te halen. En omdat we wisten dat deze jonge mensen met veel hondenervaring echt voor een dier gaan, ookals het een ‘projectje’ is, zeiden we natuurlijk ja

 

Dus maakten ze voor de 2e keer binnen een week de reis van Minder-Gangelt (net over de Duitse grens bij Schinveld, Limburg) en nu met succes. Hellen, nu Floor, is al 3 weken bij hen en bij hond Faya van 1 jaar. Natuurlijk moet er nog heel wat plaats vinden aan opvoeding, maar het gaat heel goed. Het is een prachtige wandelomgeving en Faya en Floor kunnen heerlijk rennen en spelen in de grote, goed omheinde tuin van 600 m2. Ze hebben elkaar aanvankelijk wel even flink de tanden laten zien. Maar het gaat al stukken beter. Tja, Floor moet natuurlijk een heel hechtingsproces door en alles leren kennen in haar nieuwe wereld en de dames moeten elkaar helemaal verkennen en de onderlinge verhoudingen bepalen. Maar er wordt dus al heerlijk gespeeld af en toe en Faya weet inmiddels dat de bank nu gedeeld wordt. Binnenkort gaan we ze opzoeken.