Geen thuis gekend. Jaren in de refugio in Sevilla en toen
nog twee jaar in refugio Sierra Nevada. 7 harde jaren waarin Chico zich met
moeite staande hield in de overlevingsstrijd tussen de vele honden, die hem nog
al eens aanpakten aan de wondjes/korsten op zijn kop te zien. Maureen nam dit
kansarme hondje op. En wonder boven wonder, snel kwamen er baasjes die ook
verder kijken dan jong, knap, ras e.d. Het geluk kwam laat op Chico’s pad, maar
het is wel een groot geluk, zo’n fijn leven heeft hij nu. Chico is lief en
zacht gebleven ondanks alles. Alleen vreemde honden blijft hij, volkomen
begrijpelijk natuurlijk, op voorhand weggrommen. Wel is dit echt een
aandachtspunt, want je hebt meer risico op incidenten. Gelukkig pakken zijn
baasjes alles met beleid aan. Ze wandelden altijd veel met een Labradorteef
Senna, maar hadden dat een paar weken stopgezet i.v.m. de komst van Chico. De
eerste kennismaking was in de vorm van een wandeling in de Soesterduinen. Een
perfecte manier: ‘een goed begin is het halve werk’. Senna is inmiddels al weer
5 keer bij hen geweest.
Tja, Spanje had een prachtwinter, maar hier regent het de
laatste tijd wel vaak en ook veel soms. Dus inmiddels heeft Chico een
regenjasje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten