'Ein tapferer,
kleiner Hund, der ein bisschen Glück im Leben verdient hat' schreef de Duitse
Andrea, vrijwilligster van refugio Sierra Nevada. We zullen nooit begrijpen
waarom hij (bijna?) zijn hele leven in asielen zat: jaren in Sevilla, daarna 2
jaar Sierra Nevada. Geschatte geboortedatum: 01-01-2009. 19 december arriveerde
hij met een wegtransport in Keulen. 24 december stond Chico op onze site, als
voorbeeld van de ware kerstgedachte: een warm thuis geven aan degenen die dat
missen. Maureen bracht dat in praktijk door Chico op te vangen. Het was de
moeite waard! De kleine, vriendelijke hond, wat rustig en terughoudend, wat tijd
nodig hebbend, 'freut sich wie ein Schneekönig', schreef Andrea. Blijkbaar trad
Chico te weinig op de voorgrond om echt gezien te worden. Hij trok zich in zijn
kennel terug, als het hem te druk werd of andere honden hem op de huid zaten
(op zijn kopje zaten hardnekkige korsten van beetwonden). Hij vond het ook
doodeng om opgetild te worden. Maar bij Maureen begon het geluk: hij genoot van
een knuffel en danste al bij de eerste wandeling aan de lijn. We zagen dat
Chico veel te geven heeft aan wie hem genegenheid biedt en liefdevol begeleidt.
Na een gebitsreiniging onder verdoving om hem van ernstige tandplak te
bevrijden werd Chico nog vrolijker en stond soms zelfs voor snoepjes tussen de
drukke pups te dansen.
Chico's tweede jeugd: De droom werd nog mooier. 11 januari
ging Chico naar huis in Soest.
Hij kreeg 'crème de la crème' baasjes, die gaan voor dieren
die geen kans hebben vanwege leeftijd of handicaps. En wat ons hart helemaal
deed opspringen: 'die klik die komt wel, ze veroveren met de tijd allemaal je
hart wel'. Ze hebben veel ervaring met (hele) oude rescue-dieren, waaronder een
mishandelde, door de Dierenbescherming weggehaalde hond en een hond die nooit
meer alleen kon zijn. Bij zulke mensen komt het goed. Bij mensen die te vlug
willen of onvoldoende rust en veiligheid bieden, gaat het mis bij zulke dieren:
ze blijven in huis plassen, bijten uit angst etc. Als een dier terug komt van
adoptie, gaat het bij de volgende plaatsing vrijwel altijd goed door een andere
aanpak of omdat de omstandigheden passender zijn.
Chico mag alles in
eigen tempo doen en heeft baasjes die creatief zijn, als hij het moeilijk
heeft. Vanuit dat respect gaat Chico als een speer. Truus was direct zijn
baken. Hij vond de trap doodeng, dus kwam de laptop beneden op de eettafel en
Chico lag heerlijk op een stoel pal tegen haar stoel aan. Trouwens, even
oefenen (stapje voor stapje aan de lijn met het vrouwtje naar boven en terug)
en het trapprobleem was snel verleden tijd. Hij gaat nu vrolijk mee op en af. Ze
wandelen heel veel in de bossen van Soest en Chico loopt al geregeld los. Dan
is hij zo blij! Wel wordt nog elke hond, zeker van formaat, weggesnauwd. Dat is
bedreigend. Tja, als je 7 jaar lang op de kop gezeten werd. Maar baasje zijn is
niet alleen lief zijn en beschermen, maar ook luid en duidelijk ingrijpen:
'Nee, klaar' en doorlopen. Dat is echte begeleiding. En dat
werkt.
Foto album van Chico gemaakt door zijn baasjes
Naar Friso was Chico
eerst erg onzeker. Die moest wat op afstand blijven. Maar ook die zit die
helemaal in Chico's in hart (en omgekeerd!). En aanraken mag ook steeds meer:
voorzichtig afdrogen na de regen, de voetzooltjes even wrijven, voorzichtig
optillen
Tja, en de kleine
prins zit in het fietsmandje als in een luie stoel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten