Januari 18 2016 Oud of gehandicapt: ieder verdient een plekje onder de zon. Hoe Ellio Skippy werd.

Onze hulp aan dieren begon o.a. met de zwaar gehandicapte Ellie die in dezelfde refugio zat als onze Niki en Rafa. Ellie is het zwart-witte hondje in ons logo. Ze is in het Medisch Centrum voor Dieren Amsterdam onderzocht en we besloten af te zien van een extreem dure en voor Ellie loodzware operatie. Ze heeft nu een rolstoel en een fijn leven bij Rocio en Paco in Granada. Voor Esperanza ben je niets minder waard, als je oud of gehandicapt bent, nog geniet en niet lijdt. Zo’n dier was Ellio, genoemd naar Ellie. Hij liep op 3 poten, was beschoten met hagel en doodsbang. Toen Rocio en Paco hem uit zijn miserabele situatie redden, durfde hij niet in huis. Als ervaren hondentrainers en met geduld en liefde kregen zij hem zover voorzichtig de eerste stap over de drempel te zetten. En toen ging het snel. Ellio bleek een vrolijke en leuke hond, tevens sociaal en slim. Het ging zo goed dat we een adoptie aandurfden.

Helaas had hij weer pech. Hij kwam eind mei 2013 naar Nederland en ging direct naar een prachtige, veilige wereld op een kleinschalige zorgboerderij. Er waren al een paar honden waaronder 5-jarige Bobo uit Spanje. Samen haalde ze streken uit. Bv. eerst kletsnat worden en dan in de paardenstal donderjagen tot ze er onherkenbaar uitzagen. Ellio genoot, kon goed met mens en dier, maar waarschijnlijk ontspoorde hij wat door de combinatie van meerdere bazen en (te) veel vrijheid. Hij ging bijten in de poten van de bokken, de kippen, de fazanten, soms naar andere honden en zelfs al naar de paarden, wat zelfs gevaarlijk voor hem kon worden. En zijn echte bazinnetje was te lief om dat in te tomen.

Na 10 maanden ging hij naar Frits en Samantha en hun toen 8-jarige hondje Angel en de poezen. Ellio werd Skippy en is in maart al weer 2 jaar bij hen.  Het gaat geweldig. Vrolijk, eigenwijs op zijn tijd. Bij buitenritten te paard gaat hij mee met Samantha  en is braaf zolang hij geen konijnen ruikt. Zelfs met Oud en Nieuw gaat het super. Dat zou je niet verwachten van een dier met zoveel hagel in het lijf. Skippy is slim: als er iets is, dan zoekt hij steun bij zijn baasjes. Hij durft inmiddels ook met zijn bek te spelen. Touwtrekken is een brug te ver, maar met een knuffeltje schudden of zachtjes bijten in handen bij het spel durft hij inmiddels wel. En super lief met kleine kinderen die hij beschermt.