Een maand geleden
ongeveer beschreven we de trieste situatie waaruit Blacky/Binkie kwam. Balu was
één van zijn huisgenootjes en één van de zeven honden die toen uit huis gehaald
zijn. Net als Binkie kwam hij dus nooit buiten en zag weinig tot geen daglicht.
Ze kwamen naar Nederland, maar Balu's eerste adoptie mislukte helaas. Na 3.5
maand moesten we hem weerophalen en terugbrengen in opvang bij Maureen. Net in
de fase waarin de diepere hechting zo'n beetje in de afronding zit. Triest.
Maar al heel snel, na een dag of 10, ging de toen ongeveer 3-jarige Balu naar
Leusden waar hij in juni alweer 4 jaar is. En toen begon het grote geluk voor
deze ontzettend lieve hond. Het vrouwtje neemt hem altijd mee, overal heen, in
binnen- en buitenland. En Balu voelt zich thuis waar zij is, dus ook in Nice (
zie bij 01 januari). En auto of trein, allemaal prima. Hij heeft een
prachtleven heeft en dat is aan zijn hele uitstraling te zien. Dat hij goed
verzorgd wordt, zal niemand betwisten. Hij oogt prachtig, maar straalt ook rust
uit: 'thuis' in alle betekenissen van het woord. Wat hebben we toch vaak fijne
adopties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten