donderdag 17 november 2016

November 16 2016 Roxy is om van te houden: wie weet een thuis voor haar?



 ‘Roxy is extremely mild’, zegt Carmen, de vrouw die haar 7 jaar lang zo goed mogelijk verzorgde.
 
 

 ‘Roxy ontroert en is zeer bescheiden aanwezig’, zegt Lia, de vrouw die haar nu in Nederland opvangt.



Roxy huilt bijna als Carmen haar weer achter moet laten in het shelter

Roxy, geboren 01 augustus 2009, is een Roemeense straathond. In maart 2012 zagen wij Roxy, haar vader, moeder, een zus van moeder in een grote roedel in een park in Boekarest.. Carmen Costea waarmee Esperanza samenwerkt had 25 straathonden onder haar hoede. Met de komst van de dodingswet namen hondenhaters het recht in eigen hand. Vreselijke taferelen. Carmen en andere dierenliefhebbers moesten ‘hun’ honden uit Boekarest zien te krijgen. Carmen bracht 6 honden naar shelter Fundulea, 30 km verderop. Ook daar waren we meermalen: 500 honden in barre omstandigheden, vechtend om eten, als er al wat eten was. Na een jaar of 2 vond Carmen een iets beter shelter bij Boekarest, maar ook daar was het leven hard. Roxy bleef achteruit gaan en als andere honden haar aanvielen, vocht ze niet terug. Carmen had geen rust meer en op 17 augustus van dit jaar nam ze haar in huis.
 Roxy met Codita bij Carmen thuis   

 
 Hier liggen Floricica en Pufy er ook bij 
 
 
 
 
Carmen had al een kat en de 2 straathonden Onciu en Pufy in haar éénkamerflat. Roxy was na Floricica en Codita de 3e van de shelterhonden die ze in huis nam: een kat en 5 middelgrote honden in die ene ruimte. Maar Carmen verzorgt haar dieren super. Roxy bloeide op door die liefde en goede zorg. Wandelen vond ze fijn en ze had al zelfs al heerlijk los gespeeld buiten met Codita.
Toen boden Lia en haar man aan om Roxy op te vangen. Carmen was zielsgelukkig. Ze houdt van al haar dieren, maar Roxy is bijzonder. Ze raakt je door haar uitstraling, roept je beschermingsdrang op. Natuurlijk torst ze een rugzak mee. Vooral de 3 shelterjaren deden veel kwaad. Ze heeft plekjes op haar beschadigde snoetje.
Hieronder een filmpje van het wegtransport
 
Na aankomst in Nederland op 18 september had ze maar één gedachte: vluchten. Bepaalde angsten blijven waarschijnlijk, bv. voor donder en bliksem. In de shelters heeft ze naast nare bewakers en agressieve honden ook een paar keer extreme stormen met veel verwoesting meegemaakt. Maar ze heeft veel potentie behouden. In een rustige omgeving bloeit ze op na een gewenningsperiode. Drukke jonge kinderen en een zoete inval zijn minder geschikt, hoewel bezoek dat haar lekker met rust laat prima is. Opvangmoeder Lia is nu haar ziel en zaligheid. Het alleen zijn zal rustig moeten worden opgebouwd. Maar het gaat steeds beter. Ze geniet van wandelen, hoewel haar conditie nog matig is. Ze is zindelijk en matcht makkelijk met andere honden.
Roxy bij Lia met Jan, Jip en opvanger Muis  

 
Roxy wil spelen met Jip
 
Rust, liefde en aandacht zijn de sleutels voor Roxy.
 
Maar zij kan zich gelukkig ook vermaken, ontspannen en genieten
 
 

November 12 2016 Muis was Mouse in Spanje en is nu Maus.


 
Vlak hieronder bij 01 november staat het verhaal van Beer en Muis die samen door de bergen zwierven. Beer werd dus al in augustus geadopteerd en Muis ging 23 oktober naar het schitterende Vogelenzang. Al snel hoorden we dat Muis al los langs het strand rende en dat het heel goed ging. Maar een foto die dat laat zien doet toch altijd weer wonderen. Gisteren kwamen  deze prachtige foto’s plus de mededeling dat het nog steeds heel goed gaat. Heerlijk om te zien hoe lekker ontspannen Muis zich voelt. Vanaf nu is het dus Maus. In Spanje noemden ze haar ook zo, alleen op zijn Engels gespeld: Mouse.




November 11 2016 Huisbezoek voor kleine Goldy en grote Guira op dinsdag 08 november

Goldy een klein schoothondje? Nou, dat dacht ze zelf niet!





Goldy haalt de 5 kg niet, dus paste ze in een cabinetasje. Op 11 september vloog ze met ons en 5 andere honden naar Nederland. Haar pupjes, waarmee ze gedumpt was, en pas de dag ervoor van gescheiden, leek ze totaal niet te missen. Goldy ging in opvang in Annen bij een ervaren hondenvrouw en haar man en 3 adoptiehondjes. Een groot succes. Niet alleen kwam ze volop aan haar trekken qua spelen, wandelen, knuffelen, maar ook qua verzorging. Ze had wat diarree in het begin en kennelhoest. De reis hakte er toch in bij dit kleintje. Dus pilletjes voor de darmen en voor de kennelhoest/keel een tuigje om, natte brokjes, tijmsiroop.  Maar toen kwam de super actieve Goldy tijdens het wandelen op 25 september tegen stroomdraad met een oogje: een waas erover en een verwijde, blauwe pupil, dus beschadigd hoornvlies. Net verlost van de andere medicatie moest er nu langdurig meermaals per dag gezalfd met antibiotica en Vitamine A. Gelukkig lijkt het praktisch genezen. En last had Goldy niet, hoor.

 
Ondertussen probeerden we het juiste thuis te vinden voor dit toch wat complexe typetje. Watervlug, zeer ondernemend, super actief, maar ook lief, aanhankelijk, graag op schoot. En: terriergedrag. Gek op de oppaskinderen en voor de grootste hond niet bang. Goldy heeft echt veel afleiding en beweging nodig. Nou, die krijgt ze. Wat schetst onze vreugde, toen we hoorden dat de ouders van haar opvangmoeder verliefd op haar waren geworden tijdens de vele bezoekjes over en weer? Mensen die altijd met vele dieren leefden en hun dierenliefde aan hun kinderen hebben overgedragen. Ze hebben nu een oude Boerenfox terrier, kippen, een geit en pony’s. Zeer actieve mensen die een groot deel van de dag buiten doorbrengen in hun grote tuin en weitjes met dieren en tuinieren en spelen met de honden. Goldy krijgt het geweldig. Nog 2 grote pluspunten: ze is hier al zo vaak geweest, dat de overgang klein zal zijn en ze zal nog heel geregeld met haar huidige hondenmaatjes wandelen. Annen en Zuidlaren liggen heerlijk dicht bij elkaar.



Guira ist ein echter Sonnenschein. Een topper.

’In de transportbench’ 


Zondagavond 16 oktober kwam Guira o.a. met Kati aan met het vertraagde transport. En ze ging ook samen met Kati in opvang bij Chantal in Lippenhuizen. Guira is groot: 63 cm schofthoogte. En ze was zo’n 36 kg. Daar moet echt wat van af. Aan haar flinke tepels is te zien dat ze pups had. Wanneer, hoe vaak? Allemaal onbekend. Guira zwierf op straat en bedelde bij een restaurant. Een werkneemster nam haar thuis op. Ze hebben nog gezocht naar pups, zonder resultaat. Guira zelf leek ook niet te zoeken. Deze zomer is ze naar de refugio Protectora gebracht. Waarschijnlijk is ze tussen de 3 en 4 jaar. Guira heeft een bijzonder uiterlijk. Een mooie tekening, tikje schuine ogen.

 
In de refugio
Zou er toch ietsje Berghond in zitten? Of wat Mastin? Guira heeft ook een bijzonder karakter: labradorkenmerken, tikje eigenwijs, komt in kennismaking dominant over met haar staart omhoog. Maar ze is zo gemoedelijk, heeft geen enkele behoefte om de baas te zijn. Ze heeft gewoon veel zelfvertrouwen.


 


Chantal noemt haar een super lieve dame met een groot hart voor allen mensen, groot en klein, en ook voor alle honden: de goedheid zelve. Haar conditie is in de opvangweken trouwens al met sprongen vooruit gegaan. Dus met de lijn komt het op termijn wel goed. Want Guira gaat naar mensen met net zo’n grote tuin: 3000 m2. Actieve mensen die veel buiten zijn en echte wandelaars. Ze hebben 30 jaar lang labradors gehad en kozen nu bewust voor een ietsje oudere hond. Guira zal zelden of nooit alleen zijn, mee gaan op vakantie. We denken dat dit een hele mooie match wordt. Guira moet je niet commanderen. Deze mensen met hun rustige uitstraling en geduldige benadering passen bij de altijd vriendelijke en gelijkmatige Guira.
Twee filmpjes:
Guira in het bos met Kati: wandelen bij Maureen en  Guira in de tuin bij Chantal
 
 
 



donderdag 10 november 2016

November 10 2016 Baasgerichte Kati is lief en nog eens lief, maar kan wel wat steun gebruiken.



Kati in de refugio

Kati van 2 à 2.5 jaar kwam midden oktober aan uit Zuid-Spanje, samen met Freddy van refugio Sierra Nevada en met Guira, Cuca, Ulises, net als Kati zelf van de Protectora. Deze reis langs extra veel stopplaatsen zou langer dan gebruikelijk duren. Tot overmaat van ramp ging de transportbus kapot in Frankrijk en dat duurde even, want ook een vervangende dierentransportbus moet aan vele eisen voldoen. Ze vertrokken donderdagmorgen, maar kwamen uiteindelijk zondagavond pas aan. Kati ging samen met Guira naar het gezin van Chantal in  Lippenhuizen in opvang. En bloeide op! Genoot van de grote hondenroedel en de kinderen van 1 en 6. Maar duidelijk was ook direct dat de gevoelige Kati voorzichtige kanten heeft en steun zoekt. Ze volgde Chantal overal. Voordeel is dat ze in het bos direct los kon.



En wat schetst onze verbazing? Soms zit een hond een half jaar in opvang, maar Kati was topscorer in reacties. Na een paar dagen stond de teller op 10. Handen vol werk dus, want plaatsen blijft een zeer verantwoordelijke zaak. De keus viel op een gezin in Grouw: vader, moeder, zoon 10 en dochter 12, een super dierenliefhebster die al veel langer zo graag een hond wilde. Maar nu was de hele familie er klaar voor. Ze hebben geen ervaring met eigen honden, maar hun betrokkenheid, hun wil om te lezen en te leren en Kati gelukkig te maken en aan haar trekken te laten komen, de rust en het geduld die ze uitstraalden, dat alles gaf ons het gevoel van een kwartje dat valt.



Zondag 30 oktober deden we huisbezoek en maandag is Kati gehaald. Eerst sliep vader bij haar in de kamer, maar inmiddels slaapt ze heerlijk op een kleedje op de bank in de kamer met een lampje aan, want ze is wat bang in het donker. Zoals vele adoptiehonden was ook Kati wat terughoudend naar mannen, maar inmiddels is ze ook bij vader op haar gemak. Hun reactie op Kati: zooooooooooo lief. Maar niet alleen knuffelen, ook spelen en rennen vindt ze heerlijk. En dat doet ze geregeld met dochter Berber. Ook in Grouw al weer los, want ze komt direct als ze geroepen wordt. Kati past bij hen!


November 8 2016 Freddy, daarvoor Rubio-Dennis-Guapo, van ongeveer 2 jaar met zijn blinde oogje.


Freddy in de refugio in Padul bij Granada.      

Eten uit de vangrail in de refugio.

Dit onvoorstelbaar vriendelijke dier, lijkend op een Golden Retriever mix, kwam in Oktober naar Nederland. Zijn jonge leven bracht hij door op straat in Andalusië in een dorp met veel buitenlanders. Dan heb je relatief geluk, want die bekommeren zich vaak om straathonden: voeren, af en toe vlooien- en tekenmiddel bv. Hij droeg dan ook vele namen, want de één noemde hem zus en de ander zo. Toen hij anderhalf was raakte hij zwaar gewond. Voor zijn genezing nam een Australische vrouw hem in huis. Toen ze een aantal maanden naar Australië ging, bracht ze hem naar refugio Sierra Nevada in Padul. Maureen en Esperanza besloten hem te helpen. Maar zijn oog dat al blind was baarde zorgen. En op filmpjes zag je hem bij spel soms fel uithalen. Dat kan een teken van last zijn. Na overleg is nog voor vertrek naar Nederland zijn oog verwijderd en ……….. er zat een kogel in!!! We zullen jullie de bloederige dierenartsfoto’s van het verwijderen van de kogel besparen.


Freddy bij zijn nieuwe baasjes in België in de tuin.      

  Freddy is zonder oog pijnvrij.

Maar nu is voor Freddy het geluk begonnen. Hij is al snel geadopteerd en woont in het mooie België bij een jong stel. Hij houdt zijn naam van de laatste maanden, want zeiden ze: ‘Hij heeft genoeg veranderingen en nare dingen meegemaakt.’ Het gaat hartstikke goed: met de poes, bij de dierenarts, in de auto en … hij zit al op de hondenschool, waar hij zo goed is dat hij volgens de trainer al binnenkort naar de volgende groep mag. Over veerkracht gesproken!



November 7 2016 Op bezoek bij Beer in Leeuwarden.

Hieronder staat het verhaal van Muis en Beer. Gisteren waren we op bezoek bij Beer die over 9 dagen dus al weer 3 maanden bij zijn nieuwe baasjes Rigt en Jan in Leeuwarden woont. We hebben met eigen ogen gezien hoe hij geboft heeft. De grote hondenvriend voor wie een leven zonder hond incompleet is, dat is Rigt. Maar Jan is ook een hartstikke lieve baas die heel veel wandelt met Beer, want Rigt werkt nog. Maar als ze stopt over een maand of 11 , dan zal Beer wel heel blij zijn. Een hondenmens pur sang. Dit type grote honden wordt pas met een jaar of 3 volwassen, soms nog wel later. Ook Beer is nog een grote puber, zagen we. Maar Rigt heeft een schitterende aanpak van consequent bijsturen met zachte hand en niet luide, maar wel duidelijke stem. Precies wat dit type honden met een zelfstandig karakter nodig heeft: niet stoer en luid, maar subtiel en met respect.


Waar we ook erg van onder de indruk waren is het vertrouwen dat ze hem geeft. Op de Froskepolle, een flink groot natuurgebied op een eiland (via een bruggetje bereikbaar), dat op loopafstand van hun huis ligt, laat ze Beer los. Hij moest eerst weinig van water hebben, maar gaat inmiddels steeds dieper erin, ook omdat hij andere honden die hij leuk vindt dit ziet doen. Verder knalt hij dwars door de bosschages heen en duikt dan na een hele poos een ergens eind verder weer op. Op het filmpje is dat allemaal niet zo goed te zien, maar het is daar een paradijs voor zo’n dier. We hebben een uur gelopen en gingen toen weer naar Bolsward. Maar Rigt en Beer gingen terug voor nog minstens een uur, want Beer moet wel aan zijn trekken komen.







donderdag 3 november 2016

November 1 2016 It’s a long way: van de Alpujarras naar je definitieve home in Nederland. Muis en Beer nu beide geadopteerd!


Beer kwam al op 16 augustus thuis, maar nu heeft ook Muis de loterij gewonnen. Begin mei begon hun verhaal. Het stond uitvoerig op de site inclusief een 2 pagina groot artikel in de Leeuwarder Courant. Voorgeschiedenis: onbekend. Samen zwierven ze in de Alpujarras, kletsnat, broodmager. Twee Nederlanders op vakantie droogden hen, voedden hen en gaven onderdak en een naam: Beer en Muis. Google leidde naar Esperanza en via ons konden ze naar refugio Sierra Nevada in Padul, waar Anita Dufetel en haar team hen liefderijk opnamen totdat ze 15 juli naar Nederland vlogen. In opvang bij Lia en Ewout in Oosterbierum bij de Waddenzee bloeiden ze op. Door veel liefde, vachtverzorging, goede voeding konden ze aansterken en bijkomen van alle omzwervingen, heerlijk buiten liggen en rennen en spelen met de huishonden Jip en Jan: een prachtstart voor nieuwe baasjes die hun opvoeding verder kunnen voltooien.


De eerste adoptiedag van Beer met de kleinzoon van zijn nieuwe 'adoptie-ouders'.


Beer bij het vakantiehuisje in Emst

Ze zijn nu misschien zo’n 2.5 jaar, deze mooie kanjers. Want dat zijn ze qua karakter en fysiek (Beer heeft een schofthoogte van 70 cm). Beiden hebben Mastin-invloeden. Dieren die sturing met zachte hand behoeven. Ze zij zelfstandig, iets eenkennigs lijkt het soms, zijn eerder bescheiden dan opdringerig, hoewel een knuffel op zijn tijd zeer welkom is. Graag hadden we ze samen geplaatst, maar durfden dat niet aan uit vrees geen adoptanten te vinden voor 2 zulke grote honden in het dichtbevolkte Nederland.

Beer ontmoet op de Froskepolle in Leeuwarden geregeld


 'Thuis in mijn mand.' Een droombeeld toch?

Beer trok tot onze verrassing veel meer de aandacht dan Muis. Terwijl wij Muis op een geheel andere wijze net zo’n schoonheid vinden. Beer bleef dichtbij in Leeuwarden, bij een echtpaar dat heel goed ziet hoe hij is en wat zijn behoeften zijn. Beer is gevoelig, zachtaardig, lief en gelijkmatig. Hij zou zelfs wat kunnen vereenzamen, was ons gevoel. Welnu, dat zal niet meer gebeuren. Hij startte prachtig in het vakantiehuisje in Emst, waar de familie 3 weken lang de hele dag de tijd voor hem had. Ze bieden hem precies de duidelijke en rustige aanpak waarbij hij gedijt. Het mooie terrein om het huisje was bv. niet 100 % goed omheind. Dus ging de eerste dag op elke plek waar hij wellicht door kon iemand staan die zacht, maar duidelijk NEE zei, als hij daar in de buurt kwam. De huisjeseigenaren hielpen ook mee. Zo wordt hem in alle rust met alle geduld van de wereld van alles bijgebracht: de gouden aanpak die bij hem past, die hem recht doet. En hij leert snel!



Muis samen met Jip en Jan des huizes in hun paradijsje bij Lia en Ewout


 Muis kon soms lief moederen over Roxy die ook wordt opgevangen.

Muis bleef achter zonder Beer. Lastig in het begin. Maar de onrust ging over en ze bloeide weer op. Muis is heel zelfstandig en speelt langer en uitbundiger dan Beer. Maar ook zij is lief en zacht en heeft dezelfde aanpak nodig: vertrouwen geven en bij correctie/aansturing nooit overkill in stem en gebaren. Ruim 2 maanden later, op 23 oktober, is nu ook Muis vertrokken, naar het schitterende Vogelenzang bij Heemstede/Haarlem op een landgoed van 6000 m2 dat onderdeel uitmaakt van een vele malen groter natuurgebied en maar een klein eindje rijden vanaf het strand. Onze mond viel open bij het huisbezoek: een huis midden in de natuur, en geen afgescheiden tuin, nee, het bos is de tuin. Een Walhalla voor Muis. En ze zijn hard op zoek naar een hondenvriend(in) voor Muis. Twee grote honden, daaraan is de familie verknocht. We hebben nog geen foto’s uit Vogelenzang, maar wel het bericht dat Muis het prima doet, goed slaapt en ook al een uur lang heerlijk los, als een dolle langs het strand heeft gerend.




Muis samen met Jip en Jan in de Waddenzee. Te mooi voor woorden.







Oktober 26 2016 Ups en downs: C’est la vie. Maar het loont de moeite. September- en oktoberontwikkelingen: deel 1.

Odin


Odin, ook soms Ootje genoemd, is heel pittig, maar hij heeft een goede opvoedster


Rakker

Rooie Rakker en rooie Tinus rooien het samen prima!

Speciaal voor de open dag met 2e kans hondjes kwamen Terry, Rakker (was Golfo), Lupita, Odin (was Olli) van de Spaanse refugio Protectora naar Nederland, maar ze werden onverwacht snel geadopteerd. Ook onverwacht: Terry en Lupita kwamen terug. Gelukkig vonden beiden rap een nieuw thuis. Terry ging van het bosrijke Friese Sint Nicolaasga naar Den Haag, dat gelukkig ook parken heeft. Maar Terry’s nieuwe baasjes hebben zelfs een grote volkstuin op het prachtige oude complex De Uithof waar ze grotendeels de zomer doorbrengen, en ook ’s winters overdag veel zijn. Het was van twee kanten liefde op het eerste gezicht.

Terry


Klein Terry heeft een hele gevoelige kant door zijn verleden. Maar zijn nieuwe baasjes beseffen dat heel goed en bieden hem alle veiligheid. Hier is Terry net bij hen thuis.

Lupita

Lupita kwam juist dichterbij, van Twente naar Lemmer, waar ze zich supersnel aanpast, waarschijnlijk omdat haar baasjes niks forceren en rust uitstralen. Het alleen zijn zou een groot punt zijn, maar ook met de opbouw daarvan is al een goed begin gemaakt.



Lupita wordt vertrouwd met de camper voor de Scandinavië-reis komende zomer. Iedereen is gek op haar. Ze is een echte dievegge wat eten betreft, maar kan al bijna een uurtje alleen zijn.

Over de Open dag berichten we hieronder ook al. Maar inmiddels hebben we leuke nieuwe berichten van de betreffende honden. Omdat we deze dag heel belangrijk vinden om het publiek bekend te maken met adoptie van thuisloze dieren i.p.v. kopen bij de fokker (in dit geval van buitenlandse honden) kwamen er dus na de adoptie van de eerste 4 hondjes 6 andere van de Protectora naar Nederland en werd. als 7e Roemeentje Bijou toegevoegd, want haar baasje kon door ziekte geen hond meer verzorgen. Ook deze 7 werden dus tevoren geadverteerd, maar nu konden ze nog niet geadopteerd worden. Belangstellenden wisten dat ze eerst naar de Open Dag gingen op zaterdag 01 oktober en dat we bij uitzondering de reacties per hond naast elkaar gingen leggen. Sommige mensen kwamen die dag dus voor het hondje waarvoor ze tevoren al ons vragenformulier invulden, anderen kwamen kijken zonder een hond te willen, weer anderen raakten tijdens de dag geïnteresseerd. Inmiddels zijn er 6 geadopteerd. 

Mazzel/Roef


Als Oliver stond hij op de dodingslijst. Gered op het nippertje werd hij Mazzel en straks gaat hij Roef heten. Een prachtige naam voor een hondje dat hopelijk na 7 magere jaren minstens 7 goede jaren tegemoet gaat.
Mazzel gaat Roef heten en in Koudekerk aan de Rijn wonen bij de vrolijke Romy van 3 jaar en de 12-jarige Saartje die er 4 dagen in de week is. Hij is al 7 jaar en zacht gezegd niet verwend door het leven. Vlak voor zijn letterlijke deadline is hij door refugio Protectora uit een dodingsstation gehaald. Hij is zo vrolijk en fier en speels gebleven ondanks alles. Een lief heertje naar mens en dier. Was duidelijk nooit huishond. Hij begreep eerst niet dat hij bij Maureen naar binnen mocht. Opgetild worden en kammen is nog (te) spannend. Helaas is het ophalen door ziekte van Saartje nog even uitgesteld.

Goldy

Goldy na aankomst bij Maureen

Goldy, nog niet geadopteerd, zou ruim 3 jaar zijn, maar we vermoeden veel jonger. Ze lag met pas geboren pups voor de poort van het asiel. Op zo’n kwetsbaar kleintje komen snel de verkeerde mensen af. Hoe klein ook, ze is assertief, zeer actief, snel als water en springt super hoog. Ze speelt voortdurend met de honden van het opvanggezin en wandelt makkelijk 2 à 3 uur per dag. Heel lief, maar ook duidelijk terrier- en jachtgedrag. We zoeken hele actieve baasjes met kennis van honden die duidelijk (bij)sturen, maar haar ook heerlijk knuffelen, want ondanks haar zelfverzekerde gedrag kan ze bij iets onbekends echt wegduiken.

Boemer




Boemer gaat elke dag mee naar het verpleegtehuis en is zo geliefd.

Paco, nu Boemer, zwierf op straat rond. Deze ruim 2-jarige Yorkshire Terrier met hangoren loopt over van pit en levenslust. Niet kapot te krijgen op de Open Dag, na 7 uren nog vrolijk rondkijkend op zoek naar actie. Het opvanggezin met honden, paarden, katten en kleinkinderen beviel hem reuze. Maar zo’n kleintje is ook kwetsbaar als bv. kleine kinderen met hem zouden rondzeulen. Welnu, Boemer’s bazin, hoewel iets ouder, is precies wat hij nodig heeft: lief en super actief. Ze lopen heel veel in en rond Elburg en vanaf dag 1 gaat stapt Boemer vrolijk naar binnen bij al haar vrijwilligersactiviteiten, waar iedereen hem al leuk vindt.

Koos


 Een relaxed hondje is Koos, ook hier op de open dag.

De eenjarige Coco, de Yorkshire Terrier met staande oortjes, is Koos geworden. Hij woont in een hele mooie bed & Breakfast aan de IJssel in Kampen, samen met zijn baasjes en hond Dale. Hij werd gedumpt, want hij was te duur en te bewerkelijk. Dagelijkse kost in Spanje, hoewel het op zich gunstig is dat ze de moeite namen hem in een refugio af te geven en niet zoals velen op straat schoppen. Hij was samen met Boemer in opvang, maar duidelijk rustiger. Inmiddels is Koos al vriendjes met Dale en heeft hij de baas al ingepakt.

Bikkel



Nummertje 5 Barpi, 3 à 3.5 jaar, heette bij Maureen Dappertje vanwege alles wat hij doorstaan heeft. Hij zat dagenlang, of eigenlijk hing hij meer, aan een touw aan een boom. Uitgedroogd, apathisch, met volledig vervilte vacht. Na eten, drinken en een kappersbeurt kwam er een lief, wat schuchter mannetje tevoorschijn. Zijn nu nog wat dunne vacht zal over een jaar prachtig zijn. En ‘eind goed, al goed’ klopt in dit geval 1000%. In een heerlijke buurt in Deventer woont hij nu bij echte hondenbaasjes die alles voor hem over hebben. En dat schuchtere gaat al aardig over. Hij draagt nu de passende naam Bikkel, en een Bikkel, dat is ie ….

Tierri


Tierri wist hier nog niet dat hij de loterij ging winnen en bij zijn nieuwe baasje Harry op schoot zat

Dan iets bijzonders: nummertje 6, Tierri uit de Spaanse Protectora, en nummertje 7, ons van adoptie terug gekomen Roemeentje Bijou, zijn samen geadopteerd door zeer ervaren hondenliefhebbers uit Steenwijk. Ze hadden altijd grotere honden, waaronder herders. Op de Open Dag waren ze urenlang aanwezig met hun dochter, die dierenartsassistente is. Zij woont nu zelfstandig en nam haar beide honden mee. Ze lieten alles goed op zich werken, speelden en knuffelden met diverse honden en uiteindelijk werden het er 2. De super actieve Tierri was zo lief met het eenjarige dochtertje van het opvanggezin. En speelde zich een slag in de rondte met al hun andere honden. Dit prachtige hondje van zowat een jaar, is net als Mazzel/Roef op het nippertje uit het dodingsstation gehaald. Onbegrijpelijk dat vandaag de dag kopen en dumpen (en euthanaseren na 10 dagen) in Spanje nog steeds stukken wijdverbreider is dan adopteren. 

Bijou



Duveltje Bijou heeft ook o zo haar veiligheid nodig. Heerlijk bij bazinnetje Jolanda.
Na wat gepuzzel werd besloten de waarschijnlijk ruim 5-jarige Bijou erbij te nemen: een kleintje, maar pas op, een autonoom typetje. En veerkrachtig tot en met. In Boekarest gedumpt met een enorm gezwel aan haar buik hangend. Ze herstelde heel snel van de operatie en kwam naar Nederland. Eerst in opvang in Dordrecht bij 2 lookalike-jes: de zwarte Roemeense Lily en de witte, Spaanse Albi: allebei ook via Esperanza geadopteerd. In Vlaardingen vond ze een lieve bazin, die helaas ziek werd en haar niet meer kon uitlaten. Bijou kwam dan ook vrij corpulent terug in Dordrecht. Maar wat zal dat er snel af zijn!

Filmpjes van Bijou en Tierri

We genieten van de heerlijke filmpjes die de familie uit Steenwijk ons stuurt. Als het van nature al niet goed gaat tussen Tierri en Bijou, dan zorgt deze familie daar wel voor. Ze corrigeren waar nodig en hebben het stel al aardig in de gewenste richting. Er wordt heerlijk gewandeld, ook vaak samen de 2 honden van hun dochter. Bijou leert spelen met de van levenslust overlopende Tierri, waarbij ze zich de kaas niet van het brood eten. En, altijd belangrijk bij dieren met zo’n rugzak: veiligheid en geborgenheid. Ook dat krijgen deze 2 volop. ’s Avonds heerlijk mee naar boven en niet bang hoeven zijn dat je opnieuw verlaten wordt.