Juli 21 2020 Het lijstje met nabezoeken slinkt: vrijdag Jiska in Woerden en Martin in Lelystad

 

 Aankomst in Smilde

De 19 extra honden (16 mei 8, 29 mei 11) om de overvolle refugio’s te ontlasten (geen regulier rescuetransport ivm Corona) vereisten vele huisbezoeken. Helaas slechts 3 in het Noorden: Sneek, Wapse en Assen. De rest ver(der) weg. Te veel in zo korte tijd. Plus: sommigen wilden ivm Corona liever nog geen bezoek. In een aantal gevallen volstonden we daarom met foto’s en video’s waarop men zich voorstelde en huis, tuin en omgeving showde. Wel volgt dan dus nabezoek.

 Martin in Spanje

Martin, 3.5 jaar, is een terriermix, met bijbehorende spirit. Liep op straat (nov. 2019) en sprong zo in de refugio-auto. Open en blij, makkelijke en pittige kanten. Wringt zich ertussen voor een knuffel, is stoer en fel naar vreemde honden op straat. Daardoor kun je vergeten dat hij wel wat meemaakte en onzekerheid meedraagt. Martin moet alles nog leren. Een cursus is daarbij heel nuttig. Een 1e observatieles (privéles bij Martin Gaus is achter de rug. Bij de dierenarts (kerngezond!) gedroeg hij zich als een engeltje. Met mensen, ook mannen, is hij so wie so super.

Met onze Rafa en Kitty ging het trouwens prima . Dat vonden de baasjes verrassend om te zien. Aan 2 kanten van hun grote tuin (omheind met schutting en gevlochten takken) lopen wandelroutes en dat is lastig. Hij is zo waaks, houdt buiten en binnen vaak alles in de gaten voor kieren en ramen. Maar hij is ook zo lief en heel slim en laat alles met zich doen.

Martin

Jiska (in Spanje Wilhelmina), ook ruim 3, is een veel bescheidener en conflict mijdend mixje. Ze liep met haar pup op straat. Volgens haar bazinnetje vast geslagen. Ze kan schrikken en wegduiken. Op sommige foto’s zie je het in haar ogen.

 Jiska met pup

Tot onze verbazing heeft de Spaanse dierenarts haar bij de sterilisatie geschoren van top tot teen.

Behandel je haar met respect, dan zie je snel haar open, aanhankelijke en vrolijke kant.

Ze mag boven slapen en geniet van knuffels en zorg.

Haar bazinnetje: Wat een hond! Op de uitrenveldjes staat iedereen versteld van haar. Luistert goed en begrijpt spelenderwijs al een heleboel. Gaat mee met vissen, is zeer gezellig en makkelijk. Ze is precies zoals ik gehoopt had. De perfecte match. Jiska houdt net als de baasjes niet van al te veel drukte. En met andere honden enkel super. Ze was zelfs niet bang van de Pyrenee van Maureen.

Jiska bij Boghy

Juli 9 2020 2 bulldozertjes Jack en Snoopy en 2 dappere hondenmeisjes Morena en Paulina

 

Vrijdag waren we in Smilde: spullen en voer brengen, Jack ontmoeten, Snoopy zekerheidshalve nog even met mannen testen en bijdragen aan de socialisatie van Paulina en Morena. De moeite waard en leuk! De zo zachte, aanhankelijke Morena kwam 29 mei aan, met angsten en trauma’s. Ze zwierf lang buiten, kreeg daar pups en is op zoek naar eten vast vaak weggejaagd. Een onderdanig middelmaatje herdermix, maar veel potentie! Behaalde al overwinning op overwinning: in huis durven, knuffels vragen, aan de lijn lopen en steun zoeken. In het begin dook ze bij alles de struiken in bv. een speeltje gooien naar een andere hond. Het kon lang duren eer ze weer opdook. Gaandeweg kwam ze terug om te kijken en vervolgens kreeg ze interesse. Vrijdag met ons aan de lijn door de tuin lopen was spannend, maar ze deed het goed! En nu is ze al weer verder: Bij spelen erbij blijven ipv de struiken in. Wist zich eerst geen houding te geven, dus maar als een malle rennen. En maandag lukte het Maureen dit om te zetten naar knuffel pakken. Een grote overwinning voor Morena op haar angsten. Ondanks haar negatieve ervaringen en associaties durft ze steeds meer te vertrouwen. We zoeken een baasje die haar potentie ziet en het prachtig vindt samen met haar deze weg verder te bewandelen. Die geen druk legt, maar creatief is en uitnodigend, om haar te leren onbezorgd hond te durven zijn.

Morena

Paulina, ruim 3, is al v.a. 14 mei 2019 in Smilde. Wrsch. zwanger gedumpt, met Fenna. Kreeg pups in de vrieskou in de Sierra Nevada. De foto van de 2 buiten bij een bergrestaurant hopend op eten, doet zeer. Paulina begreep niks van affectie. Verstijfde onder aanraking. Van zich afbijten zal ze nooit. Maar ze gaat zo vooruit! Ze maakte na een paar maanden contact met Maureen en nu, na ruim een jaar, wil ze er eigenlijk graag bij en geaaid worden. De paniek aan de lijn gaat over in vertrouwen, zelfs met ons! Ze blijkt nieuwsgierig en is goed met alle honden. Voelt Paulina zich veilig, dan is ze vrolijk en zo makkelijk. Dwing haar niet tot wandelen en knuffelen. Met een aai en een fijne, goed omheinde tuin is ze heel gelukkig. Welk baasje zet niet eigen knuffelbehoeftes voorop, voor wie is het eigen geluk het zien van een blije, gelukkige Paulina?

Van bulldozertje Jack, al 11 of 12, staat hieronder een sitebericht: het arme dier zat 9 maanden in een kleine bench, in een afgesloten kamer, doek erover. Zijn redster bracht hem 30 juni, bruin en aangetast door de urine waarin hij al die tijd lag. Hij moet lichamelijk flink bijkomen en herstellen. Maar Jack wás zielig. Zelf kijkt hij enkel naar de toekomst. Momenteel wil hij meer dan hij kan. Hij laat vrolijk zijn forse zeehondenblaf schallen, geniet innig van Maureen’s nabijheid, is prima met alle honden. We maakten een wandeling met hem en Snoopy langs de vaart: non stop volle kracht vooruit, dwars door de heg willen en elke boom water geven. Een terriër op alle fronten: leuk, pittig, energiek. Als hij straks ter adoptie kan, dan zoeken we een baasje bij wie Jack mag inhalen!

Snoopy is net zo enthousiast als Jack. Zijn korte adoptie in Amsterdam liep fout: hij kon uithalen. Pure onzekerheid. Overprikkeld. Te druk voor een 4.5 jarig hondje dat al 2.5 jaar in een refugio op het Spaanse platteland zat. Tot in wijde omtrek niks te bekennen. Terug bij Maureen was hij heel snel weer de oude. Zo leuk: hij probeert je echt te begrijpen. Gaat zitten, kijkt je aan en geeft dan een pootje. Zo van, zeg het maar of ga je nu die bal gooien? Wij hebben gespeeld en gewandeld met een hartstikke lieve, super enthousiaste Snoopy die net als Jack vol vaart de paden op en de lanen in wilde. En dat is dus wat we nu zoeken: een rustige (wandel)omgeving bij baasjes die ook niet ingedut zijn en van veel meer dan een blokje om houden.

Juli 2 2020 Jack: Wat een spirit!

 

Ook Nederland kent verwaarloosde dieren. Zo eentje is Jack, 11 á 12 ongeveer. We weten niks van Jack, enkel dat hij de laatste 9 maanden doorbracht in een hele kleine bench. Lieve mensen hebben hem gered. Jack is verzwakt en had dringend goede opvang nodig. Om hem weer op de rails te krijgen en dan een fijn huisje voor het leven te zoeken. We gaan ervoor. Dinsdag 30 juni is het magere mannetje bij Maureen in Smilde gebracht. Nu al zeggen we: hij is het dubbel en dwars waard.

Hij is al bij de dierenarts geweest en krijgt binnenkort een broodnodige gebitssanering. Tot zolang moet een pijnstiller/ontstekingsremmer hem helpen. Hij is getiterd (Vaccicheck) en heeft voldoende anti-stoffen, dus gelukkig is een voor een verzwakt lijfje belastende enting niet nodig. Ontlasting en plassen zijn in de war, maar hij heeft geen blaasontsteking. De Ph-waarde is zelfs goed. Oorzaak is wellicht het continue liggen. Door de urine waarin hij lag heeft hij ook verkleuring, uitslag en aangedane nagels. En de dierenarts hoorde een hartruis. Dat elk spoor van eelt op zijn voetzooltjes ontbreekt en hij geen spieren heeft en wankelig is, laat zich raden. Kortom, Jack moet opgepept worden. Met liefde, (medische) zorg, goed voer en supplementen.

Maar Jack blijkt een echte terriër Wat een spirit. En we hopen dat die spirit hem er weer boven op helpt. Nu wil hij meer dan zijn lijfje kan. Hij kwispelt als een tierelier en geniet van alles: eten, aandacht, de andere honden, speeltjes, de tuin. Even buiten de oprit een heel klein stukje wandelen vond hij heerlijk. Elke boom is van Jack. We vermoeden in dit superleuke, blije dier een energiek en vasthoudend terriërtje.

  

Juni 24 2020 Leuk, veel herinneringen oproepend mailtje van Miuw: na 7.5 jaar adoptie nog steeds gezond en gelukkig

 Miuw is ons enige adoptie-poesje. Bij een bezoek eind 2012 aan onze hondenvrienden Rocio en Paco was daar het gedumpte kittentje Miuw. Miuw genoot tussen alle poezen en honden, maar er zijn grenzen aan het aantal dieren in huis. Miuw ging naar Joyce en Justin in Weesp. Ze kreeg ook een vriendje: Sammy. De best match ever, die twee. Innig verknocht. Zo hartverwarmend ook van lang geleden geadopteerde dieren bericht te krijgen.

Hieronder Miuw en haar vriendjes in Spanje.O.a. met Ellie (adoptie 2009) bij de voerbak en op de bank bij Michiel en Paco met Ellie en Garra. Ellie heeft extreme (aangeboren) patella luxatie. Ze zat in dezelfde refugio als onze Niki en Rafa en staat in ons logo. Ze is symbool van ons streven ook oudere, gehandicapte, minder mooie (bv. centenbak), en al lang in de refugio zittende dieren te helpen. Ellie kreeg een rolstoel van Esperanza en redt zich thuis zonder dat ook prima. Ooit bezochten we met haar het Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam, maar een operatie was extreem ingrijpend. Ellie lijdt er niet onder. Ze is al 11 jaar zo gelukkig. Een verder gezond dier in laten slapen voelt voor ons inhumaan.

Miuw was in Spanje dikke vriendjes met Garrapatta, een grote Mastin mix. Dieren in roedelverband is ook altijd weer boeiend.

Miuw in haar reismandje, onderweg naar Nederland.

Juni 21 2020 De storm is gaan liggen

 16 en 29 mei kwamen 19 honden aan. 17 hadden snel een thuis. Een heidense prachtklus. Nu heel veel apps van blije baasjes. Met 16 gaat het prima. Helaas, verdrietige baasjes brachten Snoopy terug. Hij werd onzeker, haalde uit. Stadsdrukte? Te veel prikkels? Hij is 4.5 en zat 2.5 jaar in de beperkte, geïsoleerde refugio-wereld. Inmiddels speelt Snoopy bij Maureen weer enthousiast. Hij wandelt graag en heeft een terrier-pittige naast een lieve, rustige, knuffelige kant. Hij kan ook goed luisteren.

Gelukkig voelde hij zich bij Maureen heel snel weer thuis.

Zoveel huisbezoeken op een kluitje, soms ver weg, is (te) veel. Plus Corona. Ipv bezoek nu soms foto’s-Filmpjes. Mensen presenteren zichzelf, wandelen door huis en tuin, stukje straat/omgeving: kortom een prima indruk. We konden kritisch meedenken over plaatsing benches-mandjes, waarschuwen voor giftige Dieffenbachia’s, snoeren, spullen omhoog waartegen je liever geen pootje opgetild wilt zien, balkonspijlen enz. Wel volgt dan nabezoek. Voordeel: tijd en autokosten sparende combinatieritten (wel een geplan en gepuzzel, pfff). De laatste rondreis 12 juni, begon in Barneveld met nabezoek Sydney, 3.5 j. Nipt gered uit het dodingsstation. Dit zielsgelukkige mannetje geniet nu van spelen, wandelen in bos en hei. Nergens bang voor, vriendelijk naar mens en dier.

 Sydney in Spanje

                                                      Sydney thuis in Barneveld

Toen Tilburg, huisbezoek Pepsi. Spannend! Één van de 6 flessenpups in een plastic zak in de vuilnisbak. Al 1.5 nu, kent enkel de refugio-wereld. Ongepolijst en onstuimig, ook onderdanig en verlegen. 0,0 geleerd. Dat vraagt geduld, liefde, inzicht, begrip. Die baasjes vonden we. Je hoeft hen niks uit te leggen. Een levendig, ook gestructureerd gezin, 3 kinderen 15-19. Pepsi kan alles overzien vanuit een veilige bench op een rustig plekje. Ze mag zelf stapjes zetten naar mensen (en terug de bench in) en wordt elke dag vrijer. Ze hoeft niks, enkel om de paar uur hetzelfde parkrondje, voorlopig ook door zelfde persoon: moeder (gevolg: direct zindelijk!). Voordeel: ze is eigenlijk dol op aandacht. Elke dag zet Pepsi nieuwe stapjes: sprintjes de trap op, voor het eerst alleen geslapen, 10 dolle minuten enz. Hoe ver ze komt, zal de toekomst leren. Elke uitkomst is goed!

 Pepsi in Spanje

 Pepsi thuis in Tilburg

Van Tilburg door naar Oudenbosch, nabezoek Hongaarse Binkie, Puli of Puli mix (adoptie febr.). Tevoren kregen we veel foto’s en kwamen de baasjes zelf bij ons in Bolsward langs (ze waren toevallig in Sneek). Binkie werd in shock gevonden door Ingrid en Peter op een verlaten plek. Hij zat 5 maanden in opvang, want voor zijn werklust en sterk karakter is niet iedereen geschikt. Binkie heeft zich ontwikkeld zich tot een waakse knuffelkont die graag dagelijks een hele lange wandeling maakt.

 Binkie in Hongarije

 Binkie in Oudenbosch

Vervolgens Nieuw-Beijerland. 6-j. Picolo, nu Alfie, ook uit het dodingsstation, mist de rechtervoorpoot. Maar Rayo leerde ons al dat je dan net zo goed honden eruit kunt lopen en razendsnel kuilen graven. Wel kreeg hij een passend tuigje mee met bredere (comfortabeler) band. Door elke 2 uur te lopen was ook Alfie snel zindelijk. Al maatjes met een aantal honden, maar met de katten nog té enthousiast. Blaffen en eropaf. Kat weer bang natuurlijk. Gelukkig heeft hij een bazinnetje dat ‘kijkt en leest’. Dit vergt nog een stukje training.

Tot slot Melissant op Goeree Overflakkee. Een bench halen van de kleine Gorriona, rond kerst overleden aan epilepsie. Lief en leed, het leven is beide. Gelukkig waren haar laatste maanden vol liefde en goede zorg.