foto's helaas verdwenen
De adoptie-malaise duurt voort in deze onzekere tijden. We
kunnen minder honden helpen. Dat knaagt. Lydia bv. hadden we al graag laten
komen (in deplorabele toestand gevonden: sitebericht hieronder). Ze doorstond
de multi-operatie goed, de dierenarts is erg tevreden. Helaas kan ze niet op
haar revalidatie adres blijven. Maar terug in de refugio is ze weer even
lief: “Lydia is altijd Zen, symbool van sereniteit en vrede. Ook bij
nacontrole. We kunnen zeggen dat ze perfect is.”
Fijn nieuws: adoptie Cognac, met 21 honden in het donker
opeen gepakt bij een instabiele, verslaafde hoarder. Complete verwaarlozing. En
erger. Ook dode dieren. Cognac, blij, makkelijk, kijkt niet om. Wel
verlatingsangst. Volgt baasje overal. Liep snel los in het veld en racete bij
roepen direct terug (Vainilla niet!). Cognac loopt en springt prima. Toch
lieten we een foto maken ivm een ‘koddig’ loopje (nauw gangwerk). Schrik!!!
Vele oude bekken breuken door harde schop, klap oid. Hij moet zo geleden hebben.
Mist tanden en is ouder dan 5 (bv. beginnende staar). Gelukkig heeft zijn
nieuwe ervaren bazinnetje een groot rescuehart. Sinds 24 juni woont Liam
(‘krijger’) bij 2 Husky’s in Soest. Bij aankomst konden ze rustig, op eigen
tijd en wijze, kennis maken op neutraal terrein. Zo belangrijk. Liam mag lekker
op bed en was al mee naar het werk in het verzorgingshuis. De oudere mensen
genoten van hem. En geloof maar dat hij zijn baasje volgt, als ze naar een
andere kamer gaat.
15 april staat Brown uitgebreid op de site: een bedelbrief
voor haar dure operatie (tepellijst verwijderen). Dank aan de gulle gevers w.o.
‘Samenwerkende Dierenclubs’ (nam ons op in hun 50% actie in mei). De
revalidatie vroeg veel van Maureen. Zo’n litteken is gigantisch en Brown had
nabloedingen, ook door enthousiast schudden en springen. Nu gaat het super, op
incontinentieperikelen na. Wie o wie wordt er blij van om met zo’n lief dier
vooruit te kijken en haar nog fijne jaren te geven na haar leven als puppyfabriek
met als dank: dumping in de doding? Het leven gaat om liefde en kwaliteit. De
altijd blije Brown leert ons dat als eerste. Ook zij kijkt vooruit. Zou ze net
als Cognac een baasje treffen dat zo denkt en voelt?
Helaas kwam Pokémon terug van adoptie. Zo sneu. Fout
ingeschat. De intensieve, uitgebreide intake procedure bestaat uit meerdere
fasen en toch… Soms is doorgronden van hond en adoptant (voorspellen van gedrag
resp. aanpak) moeilijk. Pokémon is goed in de grote roedel, maar in een rustig
huishouden is deze mensgerichte Spaanse Boerenfox (ong. 7, gecoupeerd staartje,
dodingstation, 1.5 jaar asiel) met behoefte aan aandacht, knuffels,
geborgenheid, toch het best af. Hij oogt stoer (11.5 kg), maar heeft een onzekere
kant (aan ketting gezeten?). Dit actief type hondje houdt van flink wandelen,
maar wil graag alles kunnen inschatten, overzien. Een dicht bos geeft soms
spanning, net als een baas met hond op straat of hondenspeelveld. In het veld
loopt hij blij los en komt bij roepen.
Ook het einde hoort erbij: Jack, Bonny, Mulan en Sierra
overleden. We danken hun baasjes voor alle liefde. Alle 4 hadden goud. Jack
overleed eind mei, ong. 15 jaar: uitgezaaide tumor in zijn bekje. Jack zat 9
maanden vast in een krappe bench, doek erover. Bruin van de urine, zijn echte
kleuren onduidelijk. Zo verzwakt, vreselijk gebit, hartruis, ontstekingen … Het
was niet 5, maar 1 voor 12. Hij ging in sept. 2020 naar de liefste mensen van
de wereld en was tot bijna het laatste een blij ei, gek met zijn baasjes. Hij
genoot van hun heerlijke wandelingen. Volle kracht vooruit met zeehondenblaf!
Bonny, bijna 13, adoptie Groningen sept. 2018, overleed 3
juli na een forse gebitssanering (veel elementen eruit). Bij de bloedtest
vooraf was alles prima. ’s Middags een telefoontje: alles goed, haal haar maar.
Het baasje vertrok direct en zakte door de grond: Bonny was intussen overleden.
Gelukkig beleefde Bonny 5 prachtjaren. Na 7 jaren verwaarlozing en isolement
kwam er een krom, schurftig, bang vogeltje bij Maureen. Alles was eng.
Grommend, tandjes klaar, zo zat ze onder het bed. Maar met geduld, zorg, vers
vlees ontpopte zich een mooi, moedig, veerkrachtig hondje, uiteindelijk mee
huppelend aan de fiets met haar zorgzame bazinnetje.
Sierra, adoptie Norg, ging begin juni, ong. 11 jaar. Ze had
ernstig artrose en ondanks de Librela injecties keerde de pijn snel terug. En
toen kwamen ook nog de gezwellen bij haar buik waaraan ze al 2 x was geopereerd
terug. Sierra was groot, sterk, Mastin karakter. Het omgekeerde van een
Labrador. Makkelijke, lieve honden bij rustig benaderen, geen dwang. Zo ook
Sierra: ‘Er bestaat vast geen lievere hond dan Sierra. We dragen de liefde en
herinneringen aan Sierra bij ons.’
Mulan overleed in april, pas 8. Haar alvleesklier werkte
heel slecht. Ze was niet meer te redden. Begin jan. 2016 was Mulan geadopteerd
bij lookalike Snoet. Wat waren ze samen gelukkig. Snoet ging Mulan voor in
2021. Gelukkig was de rustige, stabiele Mulan ook de laatste 2 jaar een intens
lieve, blije hond die overal mee naar toe ging.
We kijken hoopvol uit naar nieuwe adopties. Blijft u
steunen? Met adopties, spullen, voer, inspirerende berichtjes, foto’s, onze
honden delen, financieel… Dierenarts, transport, voer, medicatie, div. kosten,
het stijgt. Maar dieren verdienen goede zorg en adoptanten goed en eerlijk
informeren over hun medische situatie is belangrijk. Onze adoptiehonden zijn
alle 13 op de juiste plek een prachtmaatje. Ja, de tijden zijn onzeker, maar
soms luidt dat verandering in. We hopen dat steeds meer mensen een dier adopteren
dat er al is, in het besef dat het gaat om liefde, kwaliteit van leven, dat elk
mens en dier er mag zijn, tot het eind, met kwalen, dieren als Brown, Bonny,
Jack, Cognac…. Hun verleden liet sporen na. Maar zij kijken vooruit, geven onze
zorg en liefde dubbel en dwars terug. En oudjes als Luna en Omi vertellen ons,
als de zorgen soms even zwaar drukken, dat we gewoon door moeten gaan.
15 j. Luna, die nooit een liefdevolle aanraking had gekend,
volgde bazinnetje Maureen op haar manier nog 8 maanden lang.
13 j. Omi, als oud vuil aangetroffen in een hoekje van het
dodingsstation, genoot nog 15 maanden van gras onder haar pootjes. Hun
voorbeelden zijn levenslessen. Zij maken je tevreden met met wat er (nog) is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten