Alles en iedereen is eindig …. Gisteren ging Luna, 15,5
jaar. In mei 2021 in belabberde toestand afgegeven in de refugio, al 14 jaar,
broodmager, darmontsteking, moest geopereerd aan mama-tumoren. De botte persoon
die haar afgaf zei van niks te weten, haar nooit aan te raken. Dat bleek.
Maureen, waar Luna 18 dec. aankwam, kon Luna nooit echt aaien, laat staan op
schoot. Luna liep in hoog tempo rusteloos rond, continu met grote ogen om eten
vragend. 11 jan. wezen breed en geriatrisch bloedonderzoek plus echo uit dat ze
ook een grote niet operabele pancreas tumor had.
We besloten Luna niet ter adoptie te zetten, gunden haar
rust, hoopten zo dat ze nog een tijdje goede zorg, respect en liefde zou mogen
kennen. Gelukkig, dat werden nog 8 maanden. Met veel inzet van Maureen die het
nodige puzzelde mbt supplementen, pijnstilling, medicatie. Nodig voor haar
forse artrose e.a. (ouderdoms)klachten, maar niet goed voor dit type tumor.
Onder narcose bij de echo was haar slechte gebit gelukkig al gesaneerd.
de snuffelmat
wandelenMetacam, Cholodin e.a. deden lange tijd hun werk. Luna hoorde en reageerde beter, kreeg meer rust, kwam op gewicht, genoot van wandelingetjes. En hechtte zich op haar manier echt aan Maureen. Zocht en volgde haar vaak. Relatief mooie maanden volgden. Tot de tumor het overnam, het eten er na een paar uur weer uit kwam, er niks meer door de darmen leek te gaan. Kleinere porties dag en nacht, Zymoral (enzymen die voor vertering zorgen) en Cerenia (braken stoppen) gaven nog even lucht. Toen was het op.
04 februari staat op onze site: ‘Luna raakt de kern van onze
missie’: iedereen mag er zijn, oud, gebrekkig of wat dan ook. Geluk zit in
kleine dingen. Gistermorgen maakte Luna haar laatste autoritje en wandeling met
Maureen. Daarna is ze heel rustig ingeslapen.
Luna voelde zich thuis
Dank voor je liefdevolle zorg, Maureen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten