Juni 30 2016 Onderleggers voor sterilisatiecampagnes.

container met onderleggers worden gevouwen

 

Vandaag na lange tijd weer zo’n 15 van die hele grote, sterke blauwe vuilniszakken gevuld met onderleggers van wasserij Rentex Floron in Bolsward (lekker dichtbij dus). Ze doen de was voor vele ziekenhuizen en andere instellingen in een groot deel van Nederland en afgeschreven spullen worden weggegeven. Naast onderleggers zijn er ook vaak dekbedden die eruit gaan (en vaak nog als nieuw lijken). Het heeft een tijd stil gelegen, want de vraag stijgt. Maar deze keer konden we weer veel krijgen en over 3 weken kunnen we bellen voor een lading dekbedden. De onderleggers zijn ideaal voor zieke dieren. St. Steun de Zwerfhonden in Roemenië/Nuca in Cluj Napoca, waar we recent waren, gebruiken ze ook bij de sterilisatiecampagnes.

 

Ze zitten in containers. Wij vouwen ze op, doen soort bij soort en dan gaan ze dus in die blauwe zakken. Dan nog een keertje richting Nijmegen met de boel, want van daaruit vertrekt af en toe een transport naar Roemenië met diverse zaken.

Voorlopig in onze garage in afwachting van transport naar Cluj

 

Juni 29 2016 Concurso canino.

Onze dierenvrienden Rocio en Paco in Andalucia organiseren komende zaterdag een bijeenkomst in Padul. Er zijn diverse activiteiten met honden, veel voorlichting natuurlijk en refugio Sierra Nevada van Anita Dufetel (waarmee Esperanza al vele jaren contact heeft) presenteert een aantal adoptiehonden uit hun refugio. En de gemeente werkt mee. Is dat niet super?

Langzaam weliswaar, maar toch … Stap voor stap gaan zowel Spanje als Roemenië de goede kant op. Er komen steeds meer 2 sporen naast elkaar: de vele, soms gruwelijke misstanden die hardnekkig zijn, maar ook de blik naar de hond als een dier met gevoel, met recht op respect en een dierwaardig leven. Misstanden worden nu (soms) aangeklaagd en waar de wet vroeger totaal niet werd nageleefd en de politie niet thuis gaf bij aangiftes, zijn er nu zelfs (soms) veroordelingen, boetes, een verbod op het houden van dieren e.d. Ook zie je af en toe demonstraties e.a. publieke bijeenkomsten voor dierenwelzijn waar voorlichting gegeven wordt en waar de leus ‘adoptar, no comprar’ gevoerd wordt: ‘adopteren, niet kopen’. Want helaas is het nog steeds gebruikelijk dat piepjonge pupjes in een glazen bak in de buurt van de kassa liggen. Het is toch zo’n leuk speeltje/cadeautje voor de kinderen immers en na enkele weken tot maanden loopt het dier te zwerven, want tja, het wil eten en drinken en plassen …..

Gelukkig stijgen de adopties in het land zelf ook, langzaam, maar toch. Nooit opgeven dus!

Juni 25 2016 Mulan en Snoet: voor elkaar geschapen.

Mulan, geboren plusminus maart 2015, werd op 11 november van de autobaan gevist. Dus grote kans dat ze daar gedumpt is. Ze kwam toen in refugio Sierra Nevada. Op 19 december ging ze naar Nederland en al na 14 dagen adopteerden Roelien en Mark uit Hooghalen haar. Mulan kwam bij haar lookalike Snoet (Snoet heeft nog net wat meer zwart in de kop). En vanaf de kennismaking lijken deze twee hondenmeisjes voor elkaar geschapen lijkt. Beide zijn lief en niet haantje de voorste. Ze spelen heerlijk, maar niet overdreven druk. Doet één van de twee eens een beetje lelijk, dan zet de ander haar eventjes op de plek. Maar ruzie krijgen ze nooit. Ze zijn allebei te zachtaardig om dat op lompe wijze te doen. En ze hebben onderling zelfs geen voernijd. Ook met zo’n prachtig bot komen ze er samen altijd uit. Als er echt eentje wint, omdat ze allebei tegelijk heel graag willen, dan is het Snoet en wacht Mulan na 50 x proberen even af, want daarna mag ze toch wel weer van Snoet.

 

Hoe fijn kun je het treffen als afgedankte hond? Toch is dit zeker mede aan de baasjes te danken. Want Snoet en Mulan zouden net zo goed onzekere honden kunnen worden met minder stabiel gedrag. Maar de combinatie van liefde en duidelijkheid, van er helemaal bij horen als gezinslid en toch niet vermenselijkt worden, geeft hen rust en veiligheid. Zij hoeven niet bang te zijn voor onevenwichtig geroep/geschreeuw en de opvoeding en correcties getuigen van hondenkennis: nooit met een lading eronder, wel helder.

Juni 23 2016 Joep heeft het helemaal naar zijn zin bij Lonneke en de kinderen Bas en Amy.

Pupje Joep kwam als Happy naar Nederland begin september vorig jaar. Hij leek een super thuis te hebben gevonden en toch ging het niet. Hoe lang ze ook liepen en hoe veel hij ook speelde met andere honden, de grote onrust en de onstuimige beweeglijkheid bleef. Joep kwam terug rond de jaarwisseling en werd door zijn opvangbazinnetje, dierenarts Esther in Dordrecht, herdoopt tot Joep: teken van een nieuwe start. En die kwam snel! Al na een week ging hij naar Goeree Overflakkee. Vanaf het begin is het hartstikke goed gegaan.Natuurlijk volgt altijd opnieuw een hechtingsfase, maar die is inmiddels  dubbel en dwars achter de rug. Joep voelt zich helemaal thuis bij de ervaren hondenliefhebster Lonneke en haar kinderen. Hij heeft een fijn leven en tot rust gekomen is hij zeker ook: zie de prachtige foto van de gigantische regendag afgelopen maandag waar Bas tv kijkt en Joep volledig ontspannen bij hem ligt.

Juni 20 2016 Gelukkig gehandicapt: de strijdkreet van Miriam Lefel.

Carmen uit Boekarest attendeerde ons op een prachtig filmpje van een vrouw die wandelde met 8 gehandicapte honden. Tot onze verrassing bleek het in Leiden te zijn. Daar woont de van afkomst Nederlands-Schotse Miriam Lefel, die haar jeugd in Australië doorbracht. Na een leven als ontwerpster wijdt ze zich nu aan gehandicapte dieren. Miriam gelooft dat een dier niet minder waard is dan een mens, ook een dier met een handicap niet. Dat betekent niet dat zij ze als mens ziet en behandelt. Haar honden laat ze zich zo natuurlijk mogelijk ontwikkelen. Ze maken lange wandelingen waarop ze gewend raken aan verkeer en veel mensen, ze spelen met andere honden uit de eigen buurt. En de natuurlijke rangorde in haar roedel wordt gerespecteerd.

Miriam’s honden kwamen allemaal met fysieke of psychische trauma’s. Ze traint en geeft therapie. Verlamde honden leren weer (op hun manier) lopen, getraumatiseerde dieren leren vertrouwen, dove en blinde honden krijgen extra zintuigentraining. Via google en You tube kun je meer over haar vinden. Zo is er een langer filmpje van een normale dag, gemaakt i.s.m. iemand van de Leidse Universiteit. Er heerst een rustige sfeer zonder druk geblaf. We zien blije dieren die allemaal op zijn tijd individuele aandacht krijgen, lekker eten en slapen, en elkaar schoonhouden.

Op dit filmpje in de Leidse binnenstad zien we goed gesocialiseerde honden. Is het niet prachtig een aantal van deze dieren, ook  met rolstoel, los mee te zien lopen? Natuurlijk trekt het bekijks. En helaas zijn er mensen die geen vragen stellen, maar meningen klaar hebben. Zou het ons niet op zijn minst tot nadenken kunnen stemmen? Niet iedereen hoeft dit te doen, kan het aan of heeft er tijd voor. En 8 is veel. Maar in deze tijd van maakbaarheidsdenken geeft Miriam een uiterst waardevol signaal af tijdens haar wandelingen: een andere visie op gehandicapt, op anders zijn (vaak als imperfectie gevoeld) kan ons leven verdiepen en verrijken.

 

Juni 19 2016 Donaties welkom voor Zwerfhonden Roemenië/Nuca: Hoop voor de toekomst!

In Roemenië bloeien mooie bloemen die ons hoop geven voor de dieren. De Roemeense organisatie Nuca Animal Welfare is één daarvan. Nuca wordt ondermeer ondersteund door de Ned. St. Steun de Zwerfhonden in Roemenië en door Nuca Duitsland. Op 25 en 26 mei staan verslagen van ons recente bezoek op dit blog. We zijn weer zo gesterkt in de overtuiging dat helpen zinvol is, ook al is de weg nog lang en heb je soms terugvallen. Dan zijn vele individuele levens een stukje mooier geworden. Is dat niet wat telt?

 

Esperanza steunt structureel, omdat zij naast het redden van dieren zoveel doen aan educatie, preventie, cultuur/mentaliteits-verandering. Op FaceBook staat een helder overzicht in het zeer leesbare, mooie jaarverslag van Nuca van 2015 (onder Zwerfhonden Roemenië). Hier een greepje:

*Campagne ‘Adopt a dog from the City Pound (gemeente-opvang)’: de baasjes kregen een doos met hondenspullen en gratis trainingssessies door Nuca met hun nieuwe hond. Resultaat: 18 adopties, terwijl adoptie, zeker uit een staatsshelter, normaal niet in het Roemeense woordenboek voorkomt.

*Speciale aandacht voor de waarde van een gehandicapt leven.

*500 chips gedoneerd in Bontida: in elke commune gaat een staatsdierenarts van deur tot deur om tegen rabies te vaccineren. Dankzij deze donatie werden de honden tevens gechipt.

*In Cluj hangt op scholen en bij dierenartsen de poster ‘Language of dogs’ van Nuca.

*Toen eind 2013 de chip verplicht werd, gingen Nuca-vrijwilligers alle 27 dierenartsen van Cluj Napoca langs om het belang ervan uit te leggen in de wachtkamers.

*De in 2015 ingevoerde wet met rechten en plichten van hondeneigenaren is op basis van een voorstel van Nuca, ook lid van de voorbereidingswerkgroep.

*Nuca is frequent aanwezig op scholen en evenementen.

 

*Sterilisaties, medische zorg en adopties:

Er is een immer voortgaande zorg voor zieke/gewonde dieren en sterilisatiecampagnes van zwerfdieren en armlastige baasjes. De grote sterilisatiecampagnes (bv. in het dorp Cojocna: in 3 dagen 254 honden en 26 katten) zijn loodzwaar. Vaak halen en brengen Nuca-mensen de dieren. Maar ook dat is in beweging. Zo heeft de campagne van 2014 in Huedin geresulteerd in een prachtige samenwerking met dierenarts Erna Szász. Zij steriliseert nu met steun van Nuca geregeld op kleinere schaal: in april 18 honden, 9 katten en in mei 24 honden, 10 katten.

Daarnaast kregen 400 dieren medische hulp van Nuca, waarvan 35 operaties en langdurige zorg. Verder waren in 2015 175 honden en 60 katten in opvang (Nuca werkt niet met een shelter, maar met particuliere opvanggezinnen) en werden geadopteerd.

 

Esperanza bewondert deze voortdurende inzet op zo veel terreinen en steunt met liefde. Momenteel bij het opzetten van een eigen kliniek waar dan doorlopend dieren gesteriliseerd en geopereerd kunnen worden onder veel betere condities. Die plannen zijn in een ver gevorderd stadium en we hopen vurig de opening binnen niet al te lange tijd te kunnen bijwonen.

 

 

Juni 15 2016 Mouse en Bear: 2 mooie, vriendelijke honden. Willen jullie mee uitkijken voor een plekje?

Beer

8 mei kregen we een mail van 2 Nederlanders op vakantie in Pinos del Valle, Andalucia. Het weer was omgekeerd die week: bij ons warm, daar abnormaal koud en regen. Op de berg liepen 2 doornatte hoopjes zwerfhond, aan de overkant van de kloof, dus erbij komen ging niet. Maar ….. toen ze uren later na een uitstapje thuis kwamen, zaten ze bij de voordeur! En wat doen mensen met een groot hart? Droogwrijven, onderdak en eten geven. Ze zijn groot en ogen iets mastinachtig, wat ruigharig, typisch voor de streek Alpujarras. Doorgaans rustige honden met bijna iets flegmatieks. Ze kregen de namen Mouse (het witbruine teefje) en Bear (de blonde reu). Lieve dieren. Weinig gewend (bv. spelen of op een kleedje liggen), maar knuffelen vonden ze wel fijn en toen ze doorhadden dat dat mocht, waren ze blij.

Mouse and Bear

Maar wat was het lot van Mouse en Bear de vakantie voorbij was? Na enig gegoogel kwam Esperanza bovendrijven. Nu krijgen we wel eens vaker een hulpverzoek. Helaas vinden mensen het soms al heel wat dat ze het doorgeven, maar verwachten dan verder dat het helemaal overgenomen wordt qua kosten en moeite. Tja, dan begrijp je weinig van helpen. Maar dit was serieus in alle opzichten. Daarom durfden we het aan om onze contacten in te schakelen. En Anita Dufetel van refugio Sierra Nevada zei onmiddellijk ja op ons verzoek de dieren op te nemen, zoals ook wij hun hulpverzoeken uiterst serieus nemen. Een fijne vertrouwensband, die je niet mag misbruiken.

Komen ze al?

De Nederlanders waren echter bereid om diverse kosten (sterilisatie, chip, bloedtest etc.etc.) op zich te nemen. Ze hadden inmiddels al zo’n band met Mouse en Bear. Ze gingen ook met hen naar de dierenarts i.v.m. een mogelijke chip (en eigenaar). Zoals verwacht: geen chip. Dus konden de honden naar refugio Sierra Nevada in Padul (iets buiten Granada) gebracht worden. Daarvoor hadden ze al een mooie halsband gekregen en wat lijn- en autotraining i.v.m. het bezoek aan de dierenarts. En dat had effect.  Natuurlijk was de stad en de dierenarts eng, maar ze bleven rustig.

Mouse

 

Op donderdag 12 mei zijn Mouse en Bear naar de refugio gebracht. Ook daar vinden ze ze vreselijk lief en vriendelijk. Ze gaan ook prima om met andere honden. Mouse is een beetje schuw, let meer op de mensen en leert daardoor snel. Bear is iets meer het leiderstype, onverstoorbaar, ook slim, maar wat autonomer.

 

 

kennismaking met labrador Coco

 

Mouse en Bear zijn nu veilig en verzorgd. We hopen dat ze een heel fijn thuis vinden. Zodra we een tijdelijke opvangplek hebben, dan kunnen ze naar Nederland komen.

Juni 14 2016 Muzikale Tara.

Is het niet schitterend de kleine krummel Tara zo te zien huppelen, als baas Jan muziek maakt? Jan is beroepsmusicus in een professioneel orkest en studeert dus veel. Maar zo even samen met je kleine hondenvriendinnetje is wel heel kostelijk. Sommige dieren zouden op de vlucht slaan, maar Tara wordt helemaal blij.

Wat heeft ze toch een heerlijk leven gekregen. Net op tijd gevonden, in een vuilnisbak, door Rocio en Paco en met 3 maanden al naar Nederland. Tara weet volgens mij niet beter dan dat ze geboren is in de veilige haven bij Jan en Hillie. Want ze zit zo goed in haar vel. Op 15 november 2012 haalden ze Tara van Schiphol en de liefde is nog steeds over en weer.

 

Juni 10 2016 Nog even een stukje Boekarest: Monica’s shelter.

We lopen nog steeds een beetje met de Roemeniëreis in ons hoofd (en hart). Eén van de bezoeken was aan het shelter van Monica Semeniuc dat ze sinds vorig jaar van de grond af aan opbouwt, omdat ze het vorige terrein moest verlaten. Maar Monica zal haar honden nooit dumpen. Een paar dagen geleden stonden er nieuwe foto’s van het shelter op FB.

Wij hebben tijdens ons bezoek aan Monica’s shelter acuut besloten hen een nieuwe betonmachine te geven, want de oude was stuk en het cement werd met de hand gemengd. Fijn om te zien hoe die gebruikt wordt.

Er wordt zo hard gewerkt om de dieren, die nooit uit hun kennel komen, toch een zo prettig en beschut mogelijk plekje te geven. Want het Roemeense klimaat kent extremen. Soms heel heet ’s zomers en in de winter strenge vorst en sneeuw. En soms ook hele natte periodes waarin het een blubberboel wordt.

 

 

Juni 9 2016 Onze kanjer Lobo heeft een baas! We zijn blij!!!!!!!!!!!!!!!!! Een puike baas voor een bijzondere hond.

 

Samen op de achterbank op weg naar huis afgelopen zaterdagmiddag.

 

Een prachtige combi

Lobo bezorgde kopzorgen de afgelopen maanden. Hij kwam bij een bazinnetje in Nederland op 31 aug. 2014 als pup. Gedumpt met broertje Maki bij Granada. Lange tijd een fijne match, tot Lobo ging puberen en met zijn enorme fysieke kwaliteiten en intelligentie het vrouwtje buiten de baas werd. In huis een schat, knuffelkont en gehoorzaam. Buiten triggerde alles hem en kon hij in een seconde in een hoge opwindingsmodus komen. Hoewel dikke vrienden met veel honden, ging hij ook af en toe uitvallen. Zijn vrouwtje zei eerlijk dat zij voor deze Lobo niet de juiste baas is. Ze heeft het lang geprobeerd en altijd cursussen met hem gevolgd: van de eerste gehoorzaamheidscursussen voor pups tot vele speur- en behendigheidstrainingen. Lobo volgde ze allemaal met groot plezier en succes. Maar zijn grote capaciteiten maken ook dat hij elke mm. ruimte benut om zelf de touwtjes in handen te nemen. Hij heeft iemand nodig met 100% natuurlijk gezag.

Wij gaan bij elkaar horen vanaf nu.

Vergeefs zochten we naar die ene baas met glashelder overwicht en tegelijkertijd liefdevol. Want Lobo is geen hond voor harde drilmethodes. Dat kan averechts uitpakken. Door de liefde van het bazinnetje, de lange wandelingen en de vele cursussen is hij een fijne hond geworden, ontvankelijk naar iedereen. Lief voor kinderen, geen spoortje valsheid. Gezien dat open karakter en zijn grote capaciteiten is hij zelfs getest voor de opleiding tot werkhond bij leger/politie. Alles klopte: zijn vrije karakter, super speurneus en enorme behendigheid (in klimhallen was hij in enkele seconden over de hoogste stellages heen). Maar de nodige buitdrift mist. Lobo kan balletjes rustig afstaan en liet bij een training zelfs een keer de bal los om de trainer een lik te geven. Dus strandde het.

Even de kop strekken. Het was wel een enerverende week, hoor.

We waren ten einde raad. Gelukkig bleek Ovidefarm in Rijnsaterwoude (een groot hondenpension en tevens opvang voor honden uit Bulgarije) bereid om hem op te nemen, zodat we weer wat lucht voelden. En of de duvel ermee speelt: hij was er amper, toen de verlossende mail kwam van een man met zowel grote hondenliefde als grote ervaring met pittige herders/herdermixen. Natuurlijk probeerde Lobo hem uit bij de kennismaking, maar deze baas maakt direct duidelijk dat je hem niet voortsleurt aan de lijn, dat je rustig naast of achter loopt, als het commando daartoe gegeven wordt, dat je terug komt als je vrij loopt …… en dat op een glasheldere, maar beheerste manier. Een woord, een vingerknip plus de uitstraling dat het menens is. Niet ontzettend boos, zoals machteloze bazen of mensen die slecht in hun vel zitten kunnen worden, niet schreeuwen, geen woordenstroom. En Lobo voelt de liefde en de sturing van deze baas.

 

 

 

Over de Afsluitdijk. Het nieuwe thuis nadert!

Zaterdag 4 juni hebben we samen met de nieuwe baas Lobo opgehaald en we horen fijne berichten. Ze komen al aardig in een ritme van wandelen, van eettijden, van slaap- en ligplekken. De combinatie van rechtlijnigheid/duidelijkheid en liefde werkt!

Iedereen is blij: Lobo zelf, de nieuwe baas, wij en niet te vergeten zijn oude bazinnetje die hem met veel verdriet heeft afgestaan.

 

Lobo heeft al twee banken

 

Juni 8 2016 Kleine Miuw werd genoemd naar het geluidje dat ze maakte.

Naast honden heeft Esperanza tot nu toe ook een adoptieplek in Nederland gevonden voor 1 poes (Miuw) en 1 hangbuikzwijn (Cherdy). Cherdy is helaas overleden, maar heeft gelukkig nog een paar fijne jaren gehad in Dierencentrum Zunderdorp, tegen Amsterdam aan. Miuw groeit en bloeit. In 2012 vonden namen Rocio en Paco de piepjonge Miuw op die anders reddeloos verloren was. Miuw vermaakte zich prima met de 5 honden en 4 katten in huis.

 

Mastin mix Garra sjouwde vaak met Miuw in de bek

Kleine Miuw zat vaak op de rand van de vaas naar alle drukte te kijken

Maar nog een dier in huis werd eigenlijk te veel. Eind 2012 vloog Miuw naar Justin en Joyce (dochter van Ton en Anneke Veld die Groendaler Miky adopteerden) In Amsterdam, een heerlijk thuis. En Miuw is ook een heerlijk poesje: zachtaardig en knuffelig. Na een poosje namen Joyce en Justin de zwarte Sammy erbij, want Miuw was toch wel wat alleen, vonden ze.

Bijna altijd samen

Dat was superlief van hen. De meeste diersoorten gedijen echt veel beter bij een maatje. Een mens kan dat niet allemaal compenseren. Sammy en Miuw waren al snel onafscheidelijke vriendjes.

Samen hoog en droog

Miuw heeft een fijn leven samen met Sammy en de baasjes!

 

 

Juni 7 2016 Viervoeters/Four Paws/Vier Pfoten: onze steun meer dan waard!

De video ‘Onze helden’ van dierenwelzijnsorganisatie Viervoeters is een stukje uit een documentaire over hun therapieprogramma: ‘Dogs for people’. (zie onderaan dit bericht)

Dit centrum in Roemenië is het enige centrum dat voormalige straathonden, ook gehandicapte, opvangt en traint tot hulphond.

 

We kregen de link van Chico’s bazinnetje. Chico kwam bij hen na 7 jaren overleven in Spaanse refugio’s. Hij had nog nooit een thuis gehad. Chico was op zichzelf, altijd op zijn hoede en kon amper aanraking verdragen. Hij kwam met bijtsporen van andere honden en raakte in paniek als we hem wilden vastpakken. In Nederland worden dieren voor minder geëuthanaseerd. Maar Maureen zag hoe lief hij in wezen gebleven was, hoe graag hij eigenlijk wilde en liet hem in opvang komen. En al snel kwam de gouden reactie uit Soest: hij mag bij ons wonen en in alles zal zijn eigen tempo gerespecteerd worden. We zullen blij zijn met elke stap en respecteren wat hij niet meer kan verbeteren. Dit respect plus een rustige stapje-voor-stapje opvoeding die Chico bij kon benen gaf hem veiligheid en rust. Hij is in 5 maanden zo opgebloeid! Luistert goed, loopt vaak los, en wacht na een boswandeling keurig op hen bij het fietspad aan de ingang van het bos. Hij gaat mee naar verjaardagen en zelfs met andere honden waar hij eerst alleen maar naar uitviel, gaat het ook al een stuk beter. Truus en Friso leren hem weer vertrouwen.

Die liefde en dat respect zie je ook in het prachtige project van Viervoeters. Zij zijn actief in meerdere landen waaronder Roemenië. Ook wij zagen tijdens ons recente bezoek voorbeelden van deze respectvolle omgang met dieren. Een hoopvolle ontwikkeling naast grote wreedheid en verwaarlozing met alle gevolgen van dien. Een dier neem je niet, omdat het bij je plaatje hoort. Een dier is een levend wezen met gevoelens en een eigen karakter. Euthanasie is een laatste redmiddel, zeker ook bij onaangepast gedrag, dat vaak veroorzaakt wordt door menselijk onvermogen om de bij dat dier passende opvoeding te bieden. Honden die terugkomen doen het bij de volgende adoptant meestal prima, door een andere aanpak en/of andere omstandigheden. In de documentaire zien we een stukje van hun therapieprogramma ‘Dogs for People’. Straathonden en gehandicapte honden worden medisch verzorgd, krijgen gedragstherapie en training en worden dan als hulphond aan ouders en hun kind gekoppeld. Een zegen voor de kinderen en de honden die weer vrolijk, levenslustig en gezond worden: ‘waard om voor te vechten’.

 

Juni 5 2016 Maki, de broer van Lobo, wordt lekker verwend op warme dagen.

Helena, Maki's vrouwtje, stuurde even een kleine update en schreef erbij:

"This is how Maki likes to cool down. And with one of his favorite toys!"

Wat is een levensteken toch altijd fijn. In september is Maki al weer 2 jaar bij Helena en Marcel en zoon Samuel. Hij woont buiten Emmen met een park van een tuin en heeft een topfamilie. Zie het filmpje hieronder:

Maki, de broer van Lobo, in het zwembadje.

Juni 4 2016 Een rondrit nog voor de Roemenië-reis.

Vlak voor de Roemeniëreis was het zo druk dat een verslag van de rondrit de vrijdag ervoor erbij bleef. Zo’n rondje Nederland is efficient qua tijd, energie en (auto)kosten. We gingen eerst met spullen naar Nijmegen voor Roemenië. Toen Dordrecht waar Lily is geadopteerd en vlak daarna Bijou in opvang kwam. Van Dordrecht naar Vlaardingen waar Bijou is geadopteerd sinds 02 april. Terug langs Middelie (vlakbij Purmerend) bij vriendin en mede-Esperanzabestuurslid Ria en haar honden Fyta uit Boekarest en Falco uit Spanje. De spullen die we naar Nijmegen brachten zagen we overigens al terug in Roemenië bij Monique Muis in Cluj Napoca. Vlak na het brengen vertrok het transport al met alle verzamelde spullen en voer. Dat wordt vanuit Monique’s huis in stapjes verdeeld over de vele opvangfamilies (ze werken niet met een shelter).

Lily

In Dordrecht zagen we de kleine, zwarte Lily terug die het hartstikke goed doet. Lily komt van Carmen in Boekarest. Die haar zag haar rondzwerven bij min 15 graden in de sneeuw. Vriendin Adriana nam haar in huis en toen Lily op onze site stond, boden Chantal en Peter Paul (die een aantal jaren geleden Albi uit Spanje via ons adopteerden) spontaan aan dat zij wel wilden opvangen. We maakten hiervan graag gebruik. Op 13 februari kwam Lily aan en ….. bleef. Op 05 maart kwam het verzoek het adverteren te stoppen. Ze wilden haar niet meer missen. En Lily doet het al zo goed. Albi, de witte lookalike van Lily, is haar beschermheer. Grappig, want Lily is duidelijk pittiger. Maar als mensen te druk doen, dan snapt ze het niet en vindt het eng. En op straat leerde ze natuurlijk als kleintje en jonkie om op te passen voor honden. Dus ze wil nog wel eens wegvluchten voor honden. Ontroerend toch dat de bescheidene en gehoorzame Albi er dan tussen komt?

Vlak daarna, op 27 maart vingen Chantal en Peter Paul Bijou op. Ook zo’n kleintje. Duidelijk gedumpt vanwege kwalen. Ze zat verdwaasd onder een heg. Met spoed is ze geopereerd aan een enorm gezwel en een hernia. Ook Bijou ging naar Adriana tot ze kon reizen naar Nederland. Chantal, haar zus en zoon Thijs haalden ook Bijou op uit Bruchem, een halte van het wegtransport. Het is een leuk duveltje. Vrolijk en makkelijk. Maar het wegtransport beviel haar totaal niet. Honden zijn doorgaans beduusd van de reis, maar Bijou protesteerde heftig. En kon eerst niet tot rust komen. Peter Paul vroeg zich enigszins verbijsterd af wat er nu was binnen gekomen. Maar alras ging dat over. Wel bleef ze energiek. Toen ze door de reis kennelhoest opgelopen bleek te hebben, holde ze luid hoestend trap op en af, terwijl Lily, die ook door haar besmet was, ziek in een mand lag.

Bijou is nu heel gelukkig bij vrouwtje Nel in Vlaardingen. Nel had altijd grote honden, maar gezien de leeftijd is een wat kleinere nu geschikter. Het was heerlijk om te zien hoe gek die twee al met elkaar zijn. En zoals verwacht, Bijou is nergens bang voor, vindt wandelen heerlijk, is blij met een piepspeeltje, open en knuffelig. En door het verse vlees van Smuldier en de Eukanubabrokjes ziet ze er mooi en goed uit.

Ria met Falco

En aan het eind van het programma was het heerlijk van de appeltaart genieten bij Ria en Fyta en Falco. Beide zijn ruim 4 jaar en hebben een heerlijk thuis gevonden. Fyta kwam in maart 2013 en Falco oktober 2015. We waren bepaald niet zeker of Fyta haar vrouwtje wel zou willen delen, maar dat viel dik mee. Als Ria boos op Falco is, dan bemiddelt Fyta. Falco krijgt dan likjes van haar. Ook Falco vaart wel bij de geweldige verzorging die hij krijgt. Hij heeft leishmaniose en zijn zware leven in Spanje was daar heel slecht voor natuurlijk. Maar bij de laatste controle gingen de bloedwaarden al wat de goede kant op. Weer twee bofkonten.

Dirkje en Fyta kijken elkaar aan, Falco laat zich kroelen

 

 

Mei 31 2016 Onze lieve Formule 1 coureur!

Sepp die eerst Kyviat heette, naar een Finse Formule 1 rijder, is op 03 november 2015 geadopteerd door Kim en Tijmen, toen een maand of 10. En wat maakt Sepp bij dit gezin met 3 kinderen, kippen, katten en niet te vergeten maatje Loesje (Sepp en Loesje lijken sprekend op elkaar) een mooie ontwikkeling door. Hij had een veel te chaotisch leven gehad: als pup in een opvang van 70 honden bij een oudere vrouw die er finaal in omkwam. Zo’n chaos is rampzalig voor een pup. Hij heeft niets geleerd en zijn overlevingsinstinct werd noodgedwongen flink aangewakkerd. Maar Razende Roeltje, die op tafels sprong en achter de kippen aan ging, mag nu tot rust komen en leren geloven dat hij nooit meer weg hoeft. Dat wordt hem allemaal met liefde en geduld, maar ook professioneel bijgebracht. Kim is een grote ervaringsdeskundige die een flinke uitlaatservice had en vrijwel zonder woorden de hele club op de hei aanstuurde, terwijl ze losliepen. Dan bof je echt als hond. En is dit niet vertederend?

Juni 3 2016 Nog een keertje Sepp

Nog een keertje Sepp: nu met vriendin Loesje en het kleine poesje in het
zelf getimmerde bed.

Mei 29 2016 Een hele mooie adoptie.

Yola

Jullie weten langzamerhand wel dat Esperanza nog blijer is met een adoptie van extra kansarme dieren: oud, ziek of gehandicapt, niet knap of schattig, met flink rugzakje. Dat was het geval met boxers Kwiebus en Yola uit Hongarije. Kwiebus was al 8 en Yola 5 jaar. Voor boxers behoorlijk op leeftijd. Door zware verwaarlozing hadden ze diverse kwalen. Yola periodieke kaalheid, hartruis, schildklier en Kwiebus forse artrose. En toch zo verschrikkelijk lief gebleven. Twee geweldige mensen, Mart en Ja-Gré uit Zuidveen bij Steenwijk namen ze samen op, op 01 augustus 2014. Een zegen voor de twee dat ze niet uiteen hoefden. Kwiebus overleed in november 2015. De laatste periode in zijn leven had hij goud gelukkig. En Yola geniet nog steeds. Zie hieronder de update die we kregen.

Hier nog samen

Dag allen, zoals beloofd nog weer eens een update van Yola. Yola slaat zich er goed door. We hebben niet het idee dat ze Kwiebus nog echt mist. Wel zijn regelmaat en de vaste rituelen belangrijk voor haar. We denken dat haar hart wat meer gaat opspelen. Met het uitlaten is ze de eerste 100 meter haast niet te houden, daarna kan ze de eerste kilometer alleen nog gewoon lopen. Daarna is het weer mogelijk om te rennen. Gelukkig heeft ze de mogelijkheid om haar tempo zelf te bepalen zodra ze op de kamp is. Het rondje kamp (2-3 kilometer) is nu ruim voldoende om haar energie kwijt te kunnen. De medicatie voor haar schildklier is goed ingeregeld. Ze blijft mooi op gewicht. Ook wordt ze - zoals het nu lijkt - dit jaar niet kaal. Sinds ze alleen nog maar eiwitten van schaap/lam krijgt is haar allergie goed onder controle. Ze wordt zo langzamerhand wel een oude dame , ze krijgt last van incontinentie: ze druppelt na het uitlaten wel behoorlijk na.

Spelen met de bal vind ze leuk. Niet te lang, dat vindt ze te vermoeiend . Het mooie weer komt er aan (tenminste dat hopen we toch ....) en dan kan ze weer heerlijk de tuin in. Daar geniet ze van. Yola is een heerlijk lieve dankbare vrolijke hond waar we nog steeds veel plezier aan beleven Hopelijk is het met jullie honden ook allemaal goed. En krijgen andere herplaatsers snel een warm mandje.

Hartelijke groet, Ja-Gré en Mart en een dikke lik van onze beautiful chocolate lady

 

Mei 29 2016 Baasjes in Roemenie, Niki en Rafa nemen het ervan in hun tweede thuis

Tijdens de 10-daagse Roemenië-reis waren Niki en Rafa in Smilde bij Maureen. Hun tweede thuis. Als we aankomen ziet Rafa ons niet meer staan, staat voor de deur te loeien en stormt vervolgens naar binnen met een air van 'ik hoor hier en ik ben super benieuwd welke nieuwe honden er nu weer zijn'. Niki is heel anders. Die kijkt ons echt na op de arm van Maureen. Hierboven had zich al op haar kussen geïnstalleerd waardoor Maureen haar bed niet meer in kon.

Mei 26 2016 Kwaliteitsverbetering en de kliniekplannen.

Naast adoptie en preventie cq verandering van mentaliteit speelt ook het streven naar kwaliteitsverbetering een belangrijke rol bij Nuca. Veel dierenartsen leveren geen goed werk. De Nuca-mensen hebben allemaal honden thuis. En daaronder zijn er meerdere die onnodig een poot verloren door (nog netjes gezegd) ondeskundig handelen van de dierenarts. Ook geven vele dierenartsen voorrang aan de goed betalende particuliere klant en komen Nuca-honden op het tweede plan. Geregeld heeft Nuca noodgevallen. Maar buiten werkuren en in het weekend kunnen ze niet terecht bij de meeste dierenartsen. Dit alles plus natuurlijk hun hoge dierenartskosten heeft na lang beraad geleid tot het overwegen van de oprichting van een eigen kliniek. Een kliniek waar ipv de slopende sterilisatiecampagnes in de dorpen doorlopend gesteriliseerd kan worden. De honden worden dan in kleinere aantallen tegelijk met de bus gehaald en terug gebracht. De kliniek zou ook een veel betere nazorgplek zijn. Verder kunnen de vele Nuca-honden die verspreid zitten bij de diverse foster-families hier dan terecht (en wel direct en ook het weekend). Om dit alles goed te kunnen financieren wordt een pand gezocht waar ook pensionhonden een plek kunnen hebben. Hier is grote vraag naar en het levert financieel relatief veel op. Daarnaast wordt plaats in geruimd voor particulieren die met hun hond naar de dierenartsen van deze kliniek willen en voor verkoop van voer en hondenspullen en een trimruimte, dit laatste dus ook allemaal om het Nuca-stuk te kunnen betalen. En, prachtig nieuws, het lijkt erop dat er een pand gevonden is dat voldoet aan de behoeften en dat ligt in een buurt van Cluj Napoca waar ruimte is voor een nieuwe vestiging en waar mensen wonen met pensionbehoefte.

 

Nu zijn het nog kantoren, maar als de droom werkelijkheid wordt, zal dit één van de vele ruimtes zijn van de kliniek, het pension, de grooming-salon, de medicijnen- en pet-shop.

 

We hebben het pand bezichtigd. Het huidige bedrijf gaat verkassen. We hopen vurig dat het rond komt. De beoogde dierenartsen (er zijn al 2 en misschien een 3e) zijn grote dierenvrienden die Nuca al jaren steunen. Het zou een geweldige vooruitgang zijn. De dierenarts die hen nu het meeste helpt heeft een goed hart, maar de hygiëne bv. laat zeer te wensen over waardoor sommige dieren zelfs de gevaarlijke distemperziekte opliepen. Er is trouwens ook een goede samenwerking met de dierenartsen van de universiteit van Cluj waar Monique altijd naar toe gaat met hele complexe gevallen.

Petra, Dirkje en Monique in één van de vele ruimtes

Er is zelfs een mooie buitenruimte bij.