Carmen vertelde dat dit de naam van het shelter is. Het is
aan de rand van Boekarest in sector 3 aan de bulevardul Unirii. Ze
moesten weg van de vorige plek (een verschijnsel dat ons vanuit Spanje bekend
voor komt). Het is op het laatste stukje pad na goed bereikbaar. En Roemenen
doen daar niet moeilijk over. Met een volkomen verroeste auto die bijna de
grond
raakte (zo vol geladen met voer) werden tegelijkertijd knotsgaten en scherpe bochten getrotseerd.
Dinsdag dacht ik nog: wat een ruime huurauto. Een beetje dom, want meestal gebeurt er een hoop op deze reizen en voor je het weet vervoeren we honden en spullen. Voor de betonmolen kwam hij direct heel goed van pas.
raakte (zo vol geladen met voer) werden tegelijkertijd knotsgaten en scherpe bochten getrotseerd.
Dinsdag dacht ik nog: wat een ruime huurauto. Een beetje dom, want meestal gebeurt er een hoop op deze reizen en voor je het weet vervoeren we honden en spullen. Voor de betonmolen kwam hij direct heel goed van pas.
Sinds ruim een jaar wordt nu aan dit shelter gewerkt. De
start was zwaar. De honden waren aan alle weersomstandigheden bloot gesteld. En
de eerste daken op de hokken werden door een harde storm weer verwoest. De huur
is hoog. De grond is van een Arabier. De hoogspanningskabels hangen dicht boven
je hoofd. Maar de sfeer is goed. De dagelijkse helpers en de vrijwilligers
houden van dieren. Er zijn zelfs enkele kennels met wat speeltjes erin. Er
wordt veel vaker poep geruimd en er staat permanent een emmer water en voer,
hoewel de kwaliteit daarvan noodgedwongen vaak erg laag is. Maar de kosten voor
huur, enkele dagelijkse helpers en de dierenarts zijn al zo hoog immers. En
hierbij dus nog een aantal foto's voor een impressie van het shelter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten