8 mei kregen we een mail van 2 Nederlanders op vakantie in
Pinos del Valle, Andalucia. Het weer was omgekeerd die week: bij ons warm, daar
abnormaal koud en regen. Op de berg liepen 2 doornatte hoopjes zwerfhond, aan
de overkant van de kloof, dus erbij komen ging niet. Maar ….. toen ze uren
later na een uitstapje thuis kwamen, zaten ze bij de voordeur! En wat doen
mensen met een groot hart? Droogwrijven, onderdak en eten geven. Ze zijn groot
en ogen iets mastinachtig, wat ruigharig, typisch voor de streek Alpujarras.
Doorgaans rustige honden met bijna iets flegmatieks. Ze kregen de namen Mouse
(het witbruine teefje) en Bear (de blonde reu). Lieve dieren. Weinig gewend
(bv. spelen of op een kleedje liggen), maar knuffelen vonden ze wel fijn en
toen ze doorhadden dat dat mocht, waren ze blij.
Maar wat was het lot van Mouse en Bear de vakantie voorbij
was? Na enig gegoogel kwam Esperanza bovendrijven. Nu krijgen we wel eens vaker
een hulpverzoek. Helaas vinden mensen het soms al heel wat dat ze het
doorgeven, maar verwachten dan verder dat het helemaal overgenomen wordt qua
kosten en moeite. Tja, dan begrijp je weinig van helpen. Maar dit was serieus
in alle opzichten. Daarom durfden we het aan om onze contacten in te schakelen.
En Anita Dufetel van refugio Sierra Nevada zei onmiddellijk ja op ons verzoek
de dieren op te nemen, zoals ook wij hun hulpverzoeken uiterst serieus nemen.
Een fijne vertrouwensband, die je niet mag misbruiken.
De Nederlanders waren echter bereid om diverse kosten
(sterilisatie, chip, bloedtest etc.etc.) op zich te nemen. Ze hadden inmiddels
al zo’n band met Mouse en Bear. Ze gingen ook met hen naar de dierenarts i.v.m.
een mogelijke chip (en eigenaar). Zoals verwacht: geen chip. Dus konden de
honden naar refugio Sierra Nevada in Padul (iets buiten Granada) gebracht
worden. Daarvoor hadden ze al een mooie halsband gekregen en wat lijn- en
autotraining i.v.m. het bezoek aan de dierenarts. En dat had effect.
Natuurlijk was de stad en de dierenarts eng, maar ze bleven rustig.
Op donderdag 12 mei zijn Mouse en Bear naar de refugio
gebracht. Ook daar vinden ze ze vreselijk lief en vriendelijk. Ze gaan ook
prima om met andere honden. Mouse is een beetje schuw, let meer op de mensen en
leert daardoor snel. Bear is iets meer het leiderstype, onverstoorbaar, ook
slim, maar wat autonomer.
kennismaking met labrador Coco
Mouse en Bear zijn nu veilig en verzorgd. We hopen dat ze
een heel fijn thuis vinden. Zodra we een tijdelijke opvangplek hebben, dan
kunnen ze naar Nederland komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten