woensdag 14 september 2016

Augustus 30 2016 Aankomst van de 4 hondjes uit Fuentevaqueros



Om 12.30 afgelopen zondag stopte de transportbus van Home from Home bij Maureen met Terry, Olli, Lupita (nu Lupa), Golfo (nu Rakker). Ze zouden daar in opvang, maar waren vooruit geadverteerd en alle 4 hebben al een baasje (zie sitebericht hieronder). Nog mooier: die baasjes waren er. Wij waren ook gekomen om wat formaliteiten te regelen en dit mooie moment mee te maken. Home from Home is een fijn transport. Het is heerlijk dat de dieren ter plekke worden gebracht i.p.v. op een verzamelstopplek ergens bij een pompstation aan de snelweg o.i.d. En het gaat zo lekker rustig. Eén voor één komen ze uit de bus. De lijn die wordt overhandigd aan het nieuwe baasje en dan volgt de eerste ontroerende ontmoeting. Daarna nummertje twee etc. Het is 2 dagen en nachten reizen vanuit Zuid Spanje, dus een beetje ontspanning was broodnodig. De knotsgrote, perfect omheinde tuin was ideaal daarvoor. Al gauw werd er heerlijk gerend. En toen natuurlijk weer in de auto en echt naar huis. En de eerste berichten hebben we al gekregen.

 Rakker


Golfo heeft de nieuwe naam Rakker gekregen en dat leek ons helemaal raak. Hij was zeer levendig en actief bij aankomst en sjeesde de tuin door. Dat klopt met de beschrijving. Maar hij lijkt ook een rustige kant te hebben. Thuis gekomen ging hij lekker met de speeltjes aan de slag, maar later op de dag lag hij het allerliefst dicht tegen Corry aan op de bank met zijn koppie bijna onder haar. Kater Tinus komt af en toe even stiekem kijken. Als Rakker beweegt, smeert hij hem gelijk.

 Terry
 

 
Terry week niet van moeder Talitha’s zijde, maar is inmiddels ook al bevriend met Ties. De eerste nacht heeft Terry heerlijk geslapen. De babyfoon stond aan, maar na heel eventjes wat piepen bleef het helemaal stil. Ondanks zijn vele wonden en immense verwaarlozing denkt Talitha dat hij wel ooit in een gezin woonde, want hij springt alleen op de bank, als zij zegt dat hij bij haar mag komen liggen. Het uitlaten ging super. Ze waren verbaasd hoeveel mensen ’s ochtends om hal 7 de hond uitlaten! Terry’s aandachtspunt is eten. Hij is behoorlijk mollig, hadden we al gezien. Nu blijkt dat hij dol wordt, als hij eten ziet. Dus Ties met een koekje in de hand in de kamer, dat kan niet. Daar zal zijn verleden debet aan zijn. Het blijkt een heerlijk speels hondje dat dol is op de knuffels en de flossen.
‘We zijn ontzettend blij met Lupa.’
 
 

Lupita heet nu Lupa. Michel, Anke en Brechtje zijn zo gelukkig dat ze nu Lupa eindelijk thuis hebben. De eerste nacht ging super. Michel heeft op de bank beneden bij haar geslapen en ze ging nb. zelf lekker in de openstaande bench liggen. Maureen had iedereen wat shampoo meegegeven en Lupa heeft de eerste wasbeurt al gehad. Dat vond ze echt lekker. Ze vinden het geweldig dat ze heel veel energie blijkt te hebben. Wel moet ze nog wennen aan de 4 konijnen die in de tuin rondlopen.
Helena is gek met Olli, maar de katten en de kippen nog niet.’
 
 
Op de terugreis zat Olli heerlijk op schoot en bij thuiskomst kwam hij vrolijk en kwiek uit de auto. Het slapen en het wandelen gaan ook al direct super, maar er is een ander punt waarop gelijk fors getraind moet worden. Bij thuiskomst dook Olli direct bovenop de katten die doodsbang wegstoven en vervolgens had hij een kip te pakken. Hij is watervlug. Olli is een heel prachtig, levendig en pienter ventje dat beslist wel wil leren en die ook wel kan gehoorzamen. Maar ja, zo’n begin is er niet direct weer uit. Wist Olli veel, dat dat niet hoorde. Vogels, eenden, katten, kippen, daar wil hij op af. En blijkbaar is hem nooit geleerd dat je dat niet doet. Maar het betekent wel dat Helena met Olli en de andere dieren echt opnieuw moet beginnen en dat zal nu meer tijd vergen door de roerige start. En veel alertheid natuurlijk. We duimen heel hard dat Olli snel leert ook op dit punt gehoorzaam te zijn.

 

zondag 4 september 2016

Augustus 28 2016 Zeven mooie huisbezoeken

We proberen weer bij te komen met de site, met eergisteren Catina als start. De afgelopen weken deden we 7 mooie huisbezoeken. Dat is niet helemaal toeval en geluk, want op huisbezoek ga je pas als de match echt aanwezig lijkt. Na de schriftelijke informatierondes (wij veel over de hond en de geïnteresseerden veel over zich) volgt, bij een wederzijds positief beeld, een verdiepend telefoongesprek. Is er dan geen twijfel over motivatie en omstandigheden, dan volgt huisbezoek. Dat is, naast kennismaking en zelf zien waar de hond gaat wonen, een extra voorbereiding op de komst. Vaak leven nog vragen over procedure, ophalen, type tuigje/halsband/riem/voer. Je kunt tips geven over de start: bv. niet direct een stoet kraamvisite over de vloer, al dan niet alleen slapen de eerste nacht(en), over opvoeden i.h.a. en (de beste benadering van) het karakter van deze hond enz.

 Ollie


27 juli waren we naast de deur voor Olli, in het dorpje Blauwhuis. Olli is 2 jaar en komt zondag 28 augustus aan met een wegtransport uit Granada bij Maureen in Smilde en wordt dan direct opgehaald door Helena die enorm naar hem uitkijkt en de bench al klaar heeft staan. Olli krijgt een supervrouwtje die lekker met hem gaat lopen. Onbegrijpelijk dat dit knuffelige, blije, speelse ventje op straat gedumpt is en al sinds november 2015 in het asiel zit.

 Lupita

06 augustus waren we in Enschede voor Lupita. Lupita, van januari 2014, komt gelijk met Olli. Een Spaanse familie wilde van haar af. Ze gaat naar Michel, Anke en dochter Brechtje van 7 jaar. Ze hebben nog verdriet om hun oude hond, maar staan helemaal open voor Lupita. Het wachten op haar komst duurt lang! Ze waren dus blij met deze tussentijdse foto. Lupita heeft even tijd nodig, maar is dan lief, aanhankelijk, speels en ongecompliceerd. Ze heeft een soort poedelvacht en er kan wel wat Spaanse Waterhond inzitten. Ze boft met deze lieve, zorgzame familie waar ze genoeg aandacht en beweging zal krijgen.




 Nicko

Daarna door naar Deventer voor Nicko waar Annechien en haar zoon en dochter direct als een blok voor vielen: een prachtbegin! En het was een schot in de roos. Nicko is pas 7 maanden en komt uit asiel Arsofia, Bulgarije. Maureen helpt dit asiel dat gedwongen wordt minder dieren op te nemen, maar wat doe je als de pups op straat geboren worden? Helpen dus, en wij helpen dan met huisbezoek, ook al gaat adoptie via een andere stichting. Nicko zat al een paar maanden bij Maureen. Nicko is al opgehaald en bloeide op vanaf het moment dat hij thuis kwam met Annechien. We wisten niet wat we hoorden, want hij had best wel angsten. Zo durfde hij lange tijd niet verder dan de oprit, zo eng was de weg en de mensen die daar liepen. En nu al is hij mee geweest naar het tuincentrum, door het dorp naar het park met andere honden, en op bezoek bij familie. Nicko heeft rust gevonden.

   Terry




Ties met Rafa
08 augustus gingen we naar Sint Nicolaasga voor Terry die ook met Lupita en Olli meekomt. Gelukkig ook in de buurt. Terry gaat naar een moeder met drie kinderen van bijna 4 en 9 en 12. We hebben alle vertrouwen in de goede sturing van Talitha. Want kleine Terry verdient nu eindelijk zijn definitieve huisje en veel zorg en aandacht. Terry is al vijf en een half, een mix Yorshire Terriër. In maart kwam hij zwaar verwaarloosd in het asiel: wonden over zijn hele lijfje en een totaal vervilte vacht. Hij heeft een lief en open karakter en krijgt niet genoeg van knuffelen. Spelen en wandelen is ook fijn! Wat is er mooier dan zo’n hondje te helpen? Ties van 4 jaar blijkt een echt hondenmannetje, hier zit hij met onze Rafa...

 Beer

16 augustus gingen we voor de tweejarige Beer naar Emst bij Epe. Op onze site stond al veel over het artikel van Jantien de Boer in de Leeuwarder Courant die met haar partner begin mei een week in Andalusië was en toen de twee joekels van honden, door hen Muis en Beer gedoopt, zwervend en broodmager en kletsnat aantroffen. Met onze hulp hebben ze de dieren kunnen onderbrengen. Muis en Beer arriveerden 15 juli op Schiphol. Bij Lia en Ewout in Oosterbierum, bijna pal aan de Waddenzee, zijn ze liefdevol opgevangen. Inmiddels is Beer geadopteerd. De ontzettend lieve reu is heel gevoelig. Hij trekt zich gauw terug. Wil Beer opbloeien en veel leren, dan moet je goed in je vel zitten en rust en duidelijkheid bieden. Welnu, hij trof de juiste mensen: hondenmensen in hart en nieren met grote liefde en kennis van zaken. Ze wonen in Leeuwarden, maar zaten 3 weken in een vakantiehuisje in Emst. Dus op naar Emst. En 18 augustus ging Beer mee naar Emst. Heerlijk dat de 
baasjes een paar weken tijd hebben om de hele dag bij hem te zijn en van alles te leren. De eerste berichten liegen er niet om: het gaat super.

 Flor

Daarna naar Zwolle voor Flor, een hele grote hond in feite, maar met relatief super korte poten. Net als Nicko geen Esperanzahond. Flor was in opvang bij Maureen. Ze heeft een Mastin-karakter en is dus niet slaafs gehoorzaam. Haar zware blaf is luid en omdat deze honden gefokt zijn voor zelfstandig waken en dus kunnen aanslaan in een omgeving met veel geluid kun je hierover klachten krijgen. Flor was al eens terug gebracht van adoptie en moest nu echt goed terecht komen. Nou, dat is gelukt. Bij een echtpaar met 3 (bijna) volwassen kinderen (die niet tegen Flor aanfietsen, zoals gebeurde bij het laatste gezin dat haar terug bracht) en die eerder ook een hond met een eigenzinnige aard hadden. Zij hebben de juiste benadering: rustig, geen overkill. Flor is opgehaald door vader en oudste dochter en het gaat heel goed.

 Golfo



Tinus, gaat hij Golfo accepteren?

Op 26 augustus gingen we naar De Hoeve, een dorpje in ZO-Friesland, voor Golfo, nummertje 4 die morgen aankomt met het wegtransport van de organisatie Home from Home, uit hetzelfde asiel als Terry en Olli en Lupita bij Granada. Dit mannetje van anderhalf jaar is ook gedumpt. Het nieuws was eraf. Hoe kun je: zo’n vrolijk en ongecompliceerd dier. Golfo is levendig en moet de nodige beweging hebben. Zijn nieuwe bazinnetje loopt gelukkig graag knapzakroutes en dagelijks twee keer een uur. Verder heeft ze heel veel hondenkennis. Golfo gaat ook bij Tinus wonen, een rode herfstkater die bij Niki en Rafa even een hoge rug opzette, maar verder met pientere oogjes ‘de kat uit de boom keek’. We hopen dat de twee vriendjes worden. En o.l.v. Corry is die kans groot: ze is kordaat en heeft haar vorige honden altijd heel veel geleerd vnl. met gebaren.

Augustus 25 2016 Catina vierde haar eerste adoptieverjaardag in Friesland.

  

                                 Dirkje met Catina                          Op de oude pier van Molkwerum:Catina met Rafa

Hoe erg we achter lopen met de site blijkt wel uit het feit dat we nu pas aan dit bericht toekomen. Maar het is er niet minder waardevol om. 16 juli werden wij blij verrast met een telefoontje. Jef en Alice uit België vroegen of we samen zouden gaan wandelen die middag. Want …. ze bleken in Friesland te zijn met Catina om te vieren dat ze die een jaar geleden ophaalden. Omdat Catina zo vreselijk bang was, was dat toen een hele speciale kennismaking. Ze hadden een pension in het dorpje Molkwerum genomen en zaterdags kwamen ze naar Bolsward waar we uren gesproken hebben over het adopteren van een Catina die in het Roemeense veld is geboren en zich staande moest houden tussen alle zwerfhonden daar, die de pups (de ondersten in rang) vaak verjagen. Daarna zat ze, samen met broer Nicu, nog lang in een verschrikkelijk shelter waar het opnieuw vechten was om wat voer (kipkarkassen zonder vlees). Kortom, enkel overleven en nul komma nul socialisatie. Maar Jef en Alice lieten zich niet uit het veld slaan. Vervolgens kwam opvangmoeder Anieta naar Bolsward met haar geadopteerde hond Betty (overigens in hetzelfde veld geboren) en met Catina (die aan haar vastgeplakt zat) en ’s middags gingen we wandelen met Niki, Rafa, Betty en Catina. Daarna sliepen Jef en Alice er een nachtje over en de volgende morgen zaten we weer gezamenlijk aan de koffie. Het was duidelijk: zij gingen voor Catina. En hoewel we ons hart vast hielden, hadden we ook erg veel vertrouwen in hen. Dus Catina ging mee naar België die zondag.

      
Op het terras van de Galamadammen                                                                                                                                              Jef speelt met Catina in Molkwerum


De reis en de eerste avond waren een paniekdrama. Maar Jef, die wij vaak onze wonder Wonderbelg noemen, was in staat om Catina over drempels te trekken. Ze wilde wel, maar kon niet. Jef heeft die mooie combinatie van enthousiasme, doortastendheid en gevoel voor de juiste aanpak in de juiste dosering om haar te bespelen. En wat is ze ver gekomen in dat jaar. Eerst kreeg Jef haar vertrouwen, toen volgde Alice, toen de dichtbij wondende zoon met vrouw en dochtertje, de familie van Alice in Duitsland en de tweede zoon die nog thuis woont. En wat waren Michiel en ik trots dat Catina ook naar ons toe kwam.
Catina is gelukkig. Ze kan heerlijk in hun tuin in een modderpoel donderjagen en dan in één keer met de modderpoten naar de bank in de kamer spurten. Dus Alice noemt haar Schmuddeltrulla. Verder weet ze goed wat ze wel en niet wil en is niet kleinzerig. Bij de dierenarts of het uittrekken van een teek of wat dan ook: nooit een kik. Ze is stapelgek op pens, maar toen ze bij hoge uitzondering een keer 3 uur weg waren, was de pens naast Catina onaangeroerd. Wat hebben we genoten van hun verrassingsbezoek. Na een drankje op een terras zijn we naar het IJsselmeer bij Molkwerum gegaan en hebben daar heerlijk rondgebanjerd met zijn allen.



Augustus 24 2016 Wij waren even weg, daarom loopt ons blog achter, de komende dagen maken wij een inhaalslag!

Augustus 10 2016 Het bange zwarte duo Hellen (nu Floor) en Noa hebben een jackpot vol geluk!


Op 19 december kwam in Keulen een bang duo uit Spanje aan. Hellen en Noa, geboren eind april 2015 en gedumpt. In hun liefdevolle opvang leerden ze helaas de wereld niet kennen. Al snel reisden Stefan en Lincy uit Minder Gangelt (net over de Duitse grens in Limburg) naar Maureen in Smilde voor Noa. Vergeefs, Noa was onbenaderbaar. Niet moeilijk doende over kilometers, kwamen ze op 30 december opnieuw, voor Hellen, die iets minder bang was. Als Floor leeft Hellen nu samen met haar blonde variant, de Spaanse Faya, maar een paar maanden ouder.

Floor en Faya



Wat heeft ze al veel geleerd en als straks de onzekere puberteitsfase helemaal achter de rug is, komt ze ongetwijfeld nog verder. Knuffelen wil nog niet echt, maar ze is al veel aanhankelijker en ligt graag tegen hen aan. Naar de markt tussen de mensen blijft vreselijk. Thuis is toch het leukst en het veiligst. Daarom hebben opa en oma opgepast, toen Stefan en Lincy een weekje op vakantie waren. En een autoritje is oké, als ze zeggen ‘gaan we naar opa en oma’: dan is het kwispelen!


Floor is een lekkere doerak, die graaft in de tuin en Fay uitdaagt tot spel en om samen met speeltjes te rennen. Een dagje naar het water was nog wat vreemd, maar ze heeft al even gezwommen met andere honden. Verder loopt ze keurig naast aan de lijn en trekt niet.


Noa werd echt ons bange zorgenkind. We vroegen ons af wat dit moest worden. Ze had ook vaak erge ontlastingsproblemen. En toen kwam het geluk. Op 18 april vertrok Noa naar Oeffelt onder Nijmegen. Naar Jeanet, 70 jaar, haar man net overleden, maar wat een spirit! Jeanet woont bij het familietransportbedrijf waar ook oudste zoon Jacco bij woont. Jeanet doet alles op haar eigen wijze, is recht door zee, maar heel sociaal, en een gouden dierenvriend. Onze voedingsadviezen zijn op geheel eigen wijze ingevuld, maar Noa eet als een trein en de poep is altijd perfect. Naast het huis is een knots van een omheinde wei waar Noa met haar nieuwe vriend, de bijna 10-jarige herder Aswin dagelijks wat afspeelt. Sinds een paar maanden woont Griekse Bobby van hun zoon bij hen. En Noa en Aswin houden de 17-jarige Bobby jong! Jeanet geeft een medicatie tegen artrose waarvan Aswin helemaal is opgeknapt en die ook Bobby erg goed doet.
Maar zegt Jeanet ook: Opvoeden moet je ze, soms even als de moeder achter de kop vastpakken. En dat doet ze zo helder en rustig tegelijk dat het voor de dieren geen enkel punt is. Ze luisteren perfect. Noa en Aswin lopen beide ook lekker los, als Jacco met ze wandelt in de prachtige omgeving. Noa zit ’s avonds graag bij Jeanet op schoot trouwens en met kleinzoon Bastian is het ook helemaal goed gekomen. Katten? Geen punt meer. Zelfs de zwarte aanloopkat komt al weer lekker binnen. De staart komt alleen nog wel tussen de poten, als er eens een chauffeur in haar buurt komt, maar wie had ooit van dit resultaat na een paar maanden al durven dromen?


Augustus 6 2016 Lobo en de nieuwe baas worden echte maatjes.


Op 4 juni ging Lobo naar Roland. Wat hadden we een kopzorgen om hem. Zijn bazinnetje dat hem in 2014 adopteerde was te lief en Lobo nam buiten letterlijk een loop(je) met haar. En aangezien hij een hond is met enorme kwaliteiten, ook fysiek, werd dit te zwaar. Heel verdrietig, want ze heeft zoveel liefde en energie in hem gestoken. Het herplaatsen van Lobo was dus een zoektocht naar die ene baas/bazin die de volstrekte duidelijkheid naar een hond als Lobo toe als het ware in zijn/haar wezen heeft: 100% natuurlijk overwicht zonder te drillen. Dat werkt averechts bij zulke slimme, lieve honden. En je moet ook niet zwichten voor zijn heerlijke kop en ondeugende pogingen, want je inpakken dat kan Lobo ook.
Zo'n houding valt moeilijk aan te leren, maar Roland heeft het helemaal plus de ervaring met dit type herders/herdermixen.



Het zoeken duurde 4 maanden en we hadden de hoop vrijwel opgegeven. Naast het zoeken van een gewoon thuis is Lobo ook getest op een aantal trainingscentra/politiehondenopleidingen e.d. Hij kwam ver in de selectie, maar is in wezen te lief. Hij kan alles (leren), maar is ook in staat een hondenbegeleider in het vuur van de strijd een lik te geven en dan de prooi de prooi te laten. Tja, daar houdt het op. En toen, 2 dagen nadat Lobo in een hondenpension was geplaatst voor onbepaalde tijd, kwam Roland. En vanaf de kennismaking gaat het super. Lobo krijgt knuffels en liefde, maar de baas uitproberen is er niet bij. Daar moest Lobo even aan wennen trouwens. Dat iemand die je knuffelt je ook zo zonder pardon kan corrigeren als het moet.
Maar i.p.v. de bazin aan de lijn mee te sleuren, loopt Lobo nu naast of achter. Samenvattend: alles gaat goed op katten na. Daarop is hij super gefixeerd. Maar ook daar wordt op geoefend. En sinds hij op vers vleesvoeding staat is de darmproblematiek ook over. Als het goed gaat, gaan ze binnenkort verhuizen naar een huis op het rustige platteland met tuin en goede loopmogelijkheden en dan krijgt Lobo een vriendin.




Augustus 2 2016 De adoptieprocedure als proces: zonder plaatjes en vooroordelen je laten verrassen.


Maggi speelt met Kei bij Maureen


Soms denk je dat een hond zo geplaatst is en duurt het maanden, soms denk je het omgekeerde en is het gelijk raak. Soms lijkt een reactie eerst super en valt het zwaar tegen, soms heb je veel twijfels en blijkt het goud. Plaatjes en vooroordelen, laat ze maar vallen. Het geluk van een dier kan in een mooie villa zitten of in een vervallen woning, bij gezinnen of alleenstaanden, bij jong of oud, bij sociale en bij stugge mensen etc.: als pot en deksel maar perfect passen. Esperanza is overtuigd van de waarde van een geleidelijke, zorgvuldige adoptieprocedure om te kijken of die match er is. Na schriftelijke informatie-uitwisseling volgt een lang telefoongesprek en tot slot huisbezoek. Natuurlijk, soms is het makkelijk, snel, maar vaker is het een proces: groeien in de overtuiging dat dit een fijne plek voor de hond zou kunnen zijn en ook de adoptant groeit er naar toe. Het gaat om de geschikte omstandigheden naast de juiste persoonlijkheid en motivatie, belangrijk voor je draagkracht. Waar de één een hond terug brengt om bepaalde redenen, heeft de ander het inzicht en geduld om ermee aan de slag te gaan en kan daarvan zelfs genieten. Hier volgen 3 prachtige voorbeelden

 Kei

Zondag 3 juli maakten we een bijzondere rondrit door Nederland: huisbezoek voor 3 herplaatsers van andere organisaties: van Neede in Gelderland via Emmen en Coevorden weer naar Bolsward. Eerst voor Kei, mastintype, 15 maand oud, een knotsgrote witte hond van 80 cm schoft! Al 7 adressen achter de rug! Mensen beseffen niet dat deze honden pas met 3 jaar volwassen zijn. Spaanse Kei is een lieve, lompe, puberende slungel en allemansvriend. Niks mis mee, de onschuld zelve, maar volledig onbegrepen. Hij doet geen kip kwaad, maar natuurlijk loopt hij kleintjes onbedoeld omver, kan hij zo zijn grote kop op tafel leggen, kwijlen, en heeft een diepe blaf. Een vrolijke puberpup die de baas soms lekker uitprobeert, ook al weet hij best hoe het moet. Kei is nu ruim 3 weken bij een alleenstaande boer in Neede. Hij loopt overdag heerlijk vrij op het grote goed omheinde erf, maar ze wandelen ook lekker en zijn direct op cursus gegaan. En het hoeft niet allemaal pietje precies. Het komt wel goed met Kei bij deze rustige baas met dierenkennis.


Toen door naar Emmen voor Bulgaarse Maggie, een schat van pas 10 maanden, blij, enthousiast, speels en knuffelig. Al een paar keer teruggebracht van adoptie. Een bezig bijtje, niet echt druk, wel snel verveeld en afgeleid. Pikt van alles van laarzen tot voor haar gevaarlijke voorwerpen. Een trouwe herderkant naast vastberaden en wat fellere terriertrekjes. Ook heeft Maggie een rugzakje plus de onzekerheid van de puberteit. Sommige mensen vindt ze eerst eng en alleen zijn is moeilijk. Zo’n hondje moet zich veilig voelen, voldoende lichamelijke en geestelijke training krijgen en rustige, consequente correctie. Mensen verkijken zich daar op en hebben vaak onvoldoenden kennis, inzicht en gevoel voor de juiste benadering. Wie houdt van de combinatie trouw en eigenwijs, van leven in de brouwerij en daarbij op rustige wijze aan haar socialisatiegaten werkt en haar stuurt in gewenst gedrag krijgt uiteindelijk een toppertje. En laat dat nu de familie uit Emmen zijn geworden: vader, moeder en dochter van 14. Ze schrijven zeker te weten dat ze met geduld en liefde niet allen een prachthond aan Maggie zullen krijgen, maar nu al hebben. Maggi was gisteren al 4 weken echt thuis!



Roxi en de hogedrukspuit

En of het niet op kon, de reis naar Coevorden werd een mega-succes. Herder Roxi van bijna 6, ook al een paar keer teruggebracht, zat al vanaf december in opvang bij Maureen, toen deze droombaas kwam. Ook Roxi werd snel gehaald en we krijgen prachtberichten. Ongelooflijk, geen enkel probleem vanaf dag 1. En dat komt overeen met Maureen’s ervaring die ook alleen maar een fijne hond zag die snakt naar wandelen, in wezen heel gehoorzaam is en niet tegen boosheid kan (dan gaat de kop omlaag). Roxi was o.a. een keer teruggebracht vanwege uitvallen aan de lijn naar andere honden. Dus stond in de advertentie onder meer: een baas met natuurlijk overwicht, niet drillen, veel wandelen, maar niet los. Welnu, deze baas met veel grote hondenervaring heeft precies de nodige kalmte in zijn aanpak en Roxi loopt dus allang heerlijk los, in bos en woonwijken, soms zelfs naast de scootmobiel, want de baas is nog aan het revalideren van een knie-operatie. Ze zijn supergelukkig met elkaar. Roxi gaat mee logeren, naar autoraces, kortom ze zijn onafscheidelijk.



Roxy in het mooie hondenbed van Marcel

Juli 28 2016 Balu op vakantie in Frankrijk


Balu weet inmiddels al 4 jaar lang niet beter dan dat het leven hartstikke
fijn is, dat mensen lief zijn, dat je natje en droogje op tijd komt, dat je
elke dag heerlijk wandelt en dat je nooit alleen hoeft te zijn, want het
bazinnetje neemt je ook mee op vakantie en dan mag je zwemmen, als het te
warm is!

Een droommatch: Balu en bazinnetje Leny. In Spanje zat Balu een paar jaar
met vele andere honden en katten opgesloten op een balkonnetje of in huis
met de gordijnen dicht, bij een sociaal zeer zwakke familie. Heel triest. We
bezochten hen een paar keer om de herplaatsing van hun dieren begrijpelijk
en acceptabel te maken. Want doe je zoiets te abrupt, dan is  de kans groot
dat er binnen de kortste keren nieuwe dieren zitten. Helaas mislukte Balu's
eerste adoptie. We moesten hem na een paar maanden weer ophalen. Maar na
slechts 12 dagen tussenopvang bij Maureen in Smilde haalde Leny Balu op: 19
juni 2012. Een schot in de roos. Voor elkaar geboren. Alleen maar fijne
berichten. En nog steeds is Balu een beauty.


Juli 27 2016 Wat is het goed gekomen met Rooney



In augustus 2014 landde Rooney met 6 andere pups op Schiphol. We vonden hem heel Engels om te zien. Op sommige foto’s leek het net een heertje in een pak en laat hij nu een echte Engelsman als baas treffen? Michael en Jantien, waar hij bijna 2 jaar is, zijn gek met het mannetje. Er moest wat water door de zee, maar wat is het goed gekomen. Rooney kwam met Marley en Bob bij een zigeunerfamilie vandaan bij Granada. Hij was hartstikke druk en vond veel eng. Had voor plassen geen tijd, dus dat gebeurde in huis. Brak fanatiek uit en wilde weer even fanatiek naar binnen. Lift eng, donker eng, bench eng. En hoewel een razendsnelle klimmer, viel op dat er wat met zijn poten was: op gladde ondergronden vouwden ze dubbel, afzetten ging slecht en ’s ochtends kwam zijn achterkant slecht omhoog. Het kostte veel onderzoeken en behandelingen en speciale diëten. De oorzaak (virus? aansturingsprobleem in de hersenen?) is niet gevonden, maar het gaat heel goed inmiddels, hoewel het wel structureel is en hij levenslang versterkend voedsel en speciale vitaminen nodig heeft.

En het aller-, allermooiste: Rooney wordt geliefd en is gelukkig. Hij is voor hen nog steeds het mooiste en liefste hondje dat er bestaat. Mooie ogen ok, hè?



Juli 14 2016 Tonino op het Hundetreffen in Bisingen: er is zoveel mogelijk!


Soms maakt een kort, eenvoudig berichtje heel blij. Anita Dufetel van refugio Sierra Nevada in Padul adopteert veel honden uit via asiel Kronach in Duitsland. Zij helpen ook refugio Amigos de los Animales. Met enige regelmaat is er in Duitsland een Hundetreffen van mensen met hun adoptiehonden uit deze refugio’s. We waren super verrast Tonino op de foto te zien. Hij is niet via Esperanza geadopteerd. Dat hadden we heel graag gedaan. Maar Tonino was erg groot en toentertijd problematisch. We bezochten hem vaak. In tegenstelling tot de meeste honden daar liep hij niet vrij rond, omdat hij problematisch was met andere honden. Hij liep heen en weer in zijn kennel. Te dicht bij komen vond hij niet prettig. Dan ging hij achter zijn hok staan. Er was al een rapport van een gedragsdeskundige. Toen bleek dat hij naar Duitsland was gegaan, waren we zo blij voor dit dier dat al een aantal jaren vast zat. Al snel kwamen er foto’s van een baas die met hem wandelde in een prachtige bos- en heuvellandschap. In het grote en minder dicht bevolkte Duitsland is nog veel meer natuur. En nu loopt Tonino, inmiddels een oude meneer, net zo rustig als alle andere dieren rond op het Hundetreffen. En in huis leeft hij samen met kat Roma en hond Dulce uit refgio Albalote.

Ja, er zijn moeilijke honden die niet meer bij een familie kunnen, maar bij de juiste aanpak en eventueel hulp van een hondengedragstherapeut is er heel erg veel mogelijk!