Dirkje met
Catina Op
de oude pier van Molkwerum:Catina met Rafa
Hoe erg we achter lopen met de site blijkt wel uit het feit
dat we nu pas aan dit bericht toekomen. Maar het is er niet minder waardevol
om. 16 juli werden wij blij verrast met een telefoontje. Jef en Alice uit
België vroegen of we samen zouden gaan wandelen die middag. Want …. ze bleken
in Friesland te zijn met Catina om te vieren dat ze die een jaar geleden
ophaalden. Omdat Catina zo vreselijk bang was, was dat toen een hele speciale
kennismaking. Ze hadden een pension in het dorpje Molkwerum genomen en
zaterdags kwamen ze naar Bolsward waar we uren gesproken hebben over het
adopteren van een Catina die in het Roemeense veld is geboren en zich staande
moest houden tussen alle zwerfhonden daar, die de pups (de ondersten in rang) vaak
verjagen. Daarna zat ze, samen met broer Nicu, nog lang in een verschrikkelijk
shelter waar het opnieuw vechten was om wat voer (kipkarkassen zonder vlees).
Kortom, enkel overleven en nul komma nul socialisatie. Maar Jef en Alice lieten
zich niet uit het veld slaan. Vervolgens kwam opvangmoeder Anieta naar Bolsward
met haar geadopteerde hond Betty (overigens in hetzelfde veld geboren) en met
Catina (die aan haar vastgeplakt zat) en ’s middags gingen we wandelen met
Niki, Rafa, Betty en Catina. Daarna sliepen Jef en Alice er een nachtje over en
de volgende morgen zaten we weer gezamenlijk aan de koffie. Het was duidelijk:
zij gingen voor Catina. En hoewel we ons hart vast hielden, hadden we ook erg
veel vertrouwen in hen. Dus Catina ging mee naar België die zondag.
Op het terras van de
Galamadammen Jef speelt met Catina in Molkwerum
De reis en de eerste avond waren een paniekdrama. Maar Jef,
die wij vaak onze wonder Wonderbelg noemen, was in staat om Catina over
drempels te trekken. Ze wilde wel, maar kon niet. Jef heeft die mooie
combinatie van enthousiasme, doortastendheid en gevoel voor de juiste aanpak in
de juiste dosering om haar te bespelen. En wat is ze ver gekomen in dat jaar.
Eerst kreeg Jef haar vertrouwen, toen volgde Alice, toen de dichtbij wondende
zoon met vrouw en dochtertje, de familie van Alice in Duitsland en de tweede
zoon die nog thuis woont. En wat waren Michiel en ik trots dat Catina ook naar
ons toe kwam.
Catina is gelukkig. Ze kan heerlijk in hun tuin in een
modderpoel donderjagen en dan in één keer met de modderpoten naar de bank in de
kamer spurten. Dus Alice noemt haar Schmuddeltrulla. Verder weet ze goed wat ze
wel en niet wil en is niet kleinzerig. Bij de dierenarts of het uittrekken van
een teek of wat dan ook: nooit een kik. Ze is stapelgek op pens, maar toen ze
bij hoge uitzondering een keer 3 uur weg waren, was de pens naast Catina
onaangeroerd. Wat hebben we genoten van hun verrassingsbezoek. Na een drankje
op een terras zijn we naar het IJsselmeer bij Molkwerum gegaan en hebben daar
heerlijk rondgebanjerd met zijn allen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten