Oktober 16 2020 Rivka, Max en Lizzy

 Max en Lizzy overleden recent. Rivka werd vreselijk ziek, maar lijkt echt op de goede weg.

11 sept. overleed Lizzy, 11.5 jaar. In dec. 2019 geadopteerd door een 84 j. dame, goed ter been, heel zelfstandig en goede achtervang: haar vlakbij wonende dochter (ook bij het huisbezoek). We voorzagen nog mooie jaren voor die twee samen. Een win-win situatie! Maandenlang genoten ze van elkaar. Toen sloeg het noodlot toe. Op een grote mamatumor operatie volgde nierfalen. En haar hart bleek vergroot. Inslapen was onvermijdelijk. De familie schreef: ‘Ondanks alles hebben we veel plezier gehad van Lizzy’s vrolijke karakter. Ze was slim, grappig en makkelijk. Bijzonder om te zien hoe sterk ze aan moeder gehecht was. Er is veel van haar gehouden!’

Energieke Max en gemoedelijke Beer, samen gedumpt in het bos in Hongarije, kwamen 23 maart 2014 naar Nederland. Max bleef altijd druk. Vroeg veel aandacht, moest altijd wennen aan nieuwe situaties. Maar wat een lieve knuffel. Hij overleed 17 sept.: degeneratieve Myelopathie. Het verergerde snel: omvallen en dan niet omhoog kunnen. Zo’n aanwezige, alerte hond die overal bij wilde zijn, en dan niet vooruit kunnen komen….. Geen kans op genezing. Max was amper 8, te jong. Maar wat telt zijn ruim 6 gouden jaren bij een prachtfamilie. Hij mocht Max zijn, vies worden in moddersloten en kreeg alle knuffels van de wereld.

Prachtige, veelzijdige Rivka (3.5 j.) is knuffelig, gevoelig, erg actief (grote wandelbehoefte) naast een rustige kant. Op alle fronten genoot ze sinds 29 maart bij haar nieuwe baasje. In aug. ging het mis: bloed in poep en plas, na een kattenkrab een bult als een ei, lymfeklieren opgezet, reverse sneezing, beschadigingen in keel, slecht eten, sloom: verontrustend! Toen doodziek en puntbloedingen. Kantje boord. Een lange, slopende zoektocht volgde: de auto-immuun ziekte syndroom van Evans. Het lichaam keert zich tegen bloedplaatjes/bloedcellen. Overleeft een dier de eerste weken, dan stijgen de kansen. Rivka gaat nu goed vooruit (wel zware medicatie). Eet lekker, vrolijk, minder moe. Haar baasje merkt nu pas hòe groot de spanning was.

Oktober 10 2020 The ones.........Zo helpen we het liefst

 

THEY HAVE NOT GIVEN UP. THEY JUST NEED YOU. AND MAY BE YOU NEED THEM TO

JUST A REMINDER WHEN YOU ARE ADOPTING A PET. TAKE THE TIME TO MEET

The shy ones

The scared ones

The ones that don’t stick out to you

The ones with the boring colours or missing limbs

The older ones

The frail ones.

THEY HAVE NOT GIVEN UP. THEY JUST NEED YOU. AND MAY BE YOU JUST NEED THEM TOO

De tekst past bij Esperanza = hoop. Zo helpen we het liefst. Het maakt de wereld mooier. Deze dieren zijn evenveel waard, geven evenveel, op hun manier. Dat is van blijvende waarde. Het vraagt wel een andere blik, een ander levensgevoel. Ooit schreef iemand over onze moeilijk plaatsbare Betty (nu Carmen): ‘Had geen makkelijk leven, dus geen makkelijk hondje, maar ik kon vandaag met haar lezen en schrijven. Ze heeft hulp nodig in situaties die ze spannend vindt, anders kan ze uitvallen uit onzekerheid. Wie iets van een dier begrijpt en het kan ‘lezen’ komt met liefde en geduld ver bij alle hondjes met rugzak.’ Betty is nu al 1.5 jaar gelukkig bij baasjes met inzicht, moed, geduld. Ook onze huidige langzitters hebben veel te bieden. Onder de zwarte knop bij ‘ter adoptie’ (bovenaan de site) vindt u hun verdere informatie en foto’s.

Driepoter Pirate is beschadigd door het lange rondzwerven met een wildklem die zijn poot bijna doorkliefde. Ondanks alles een olijkerd, trouw aan zijn baasje. Pirate kan niet lang alleen zijn, beter niet traplopen en geniet van een omheinde grastuin.

Zusjes Fenna en Paulina, vaak verjaagd bij het bedelen om eten in de Sierra Nevada bergen, kenden wrsch. amper aanraking. Dat is hun dingetje. Ze moeten zelf komen. Maar wat al een metamorfose inmiddels: vrolijk en lief.

Snowy, vanaf pup in een Roemeens asiel, zag amper mensen en is daar ernstig gebeten. Gevolg: op haar hoede voor vreemde mensen en onbekende, grote, drukke honden. Maar een gezellige schat, als je haar neemt zoals ze is: met grote persoonlijke zone.

Hieronder een greep uit onze adopties van ‘speciaaltjes’. Voor sommigen bang, lelijk, oud, doof, blind, driepoot, voor hun baasje een maatje voor het leven.

Ana, adoptie dec. 17, toen 3 j., zo bang. Vanaf flessenpupje in een Roemeens asiel, geen vertrouwen opgebouwd. Ana houdt afstand van vreemden, maar is stapel op haar baasje en wordt nu ook blij van bezoek dat ze herkent. En op rustige plekken is het heerlijk lopen met haar. Bazinnetje Marian: ‘Wij genieten elke dag van Ana. In mijn beleving lacht ze en kijkt me dankbaar aan, als ze op haar platvoetjes door de wei rent’.

Dulce (adoptie april 18, toen ruim 2 j.) en Lara (adoptie okt. 17, toen 3.5 j.), beide met forse centenbak. Velen klikken dan door: daarmee ga je niet lopen. Gelukkig niet iedereen. 13 april ’18 schreef Dulce’s baasje op FB: ‘In omarmende gedachten bij Dulce die aan haar reis uit Spanje naar hier is begonnen’. Al 2.5 jaar leeft Dulce een fijn, rijk leven.

Op Lara’s 5e verjaardag organiseerden de 2 zoontjes van de familie een feestje voor ‘ons Laartje’. Genodigden: 7 buurthonden. Plaats: het grote veld in de buurt, voor ieder bekend terrein. ‘Lara liep rond als de koningin, het staartje fier omhoog.'

Trompa, adoptie maart 18, toen 12, al ruim in reservetijd voor een Old English Bullterrier. Ze leeft nog! Tot ieders geluk en verbazing al 2.5 mooie jaren!

Kimbo, 100% doof, woont sinds dec. 19 (toen 2 j.) in het Friese Easterein bij onze Roemeense driepoter Kenna, 12 katten en de kalfjes. ‘Vaak zijn er van die kleine dingen tussen Kimbo en de beesten, die kan ik niet filmen, dan zijn ze alweer voorbij, maar zo mooi en lief’.

Podenco Lucy werd als 2-maands pupje met ernstig zieke ogen gevonden. Veel pijnlijke behandelingen hielpen niet. Na 4 moeilijke Spaanse jaren kwam ze 6 jaar geleden naar Nederland. Ze loopt frank en vrij in de bossen, is gek op eten, heel pienter, heel lief.

Rayo, nu bijna 3 jaar (adoptie jan. 19), bewijst dat het missen van een voorpoot geen centje minder gelukkig maakt. Hij is kampioen kuilen graven en honden eruit lopen. Een fantastisch hondenleven! En: gek op de baasjes en omgekeerd.

Het is mooi hoe deze baasjes meebewegen. Beseffend dat vertrouwen de kern is, maar groei daarvan niet afdwingbaar. Met vaak onvermoede ontwikkelingen als gevolg. Wie het ‘handvat’ respecteert heeft er geen moeilijke hond aan en ziet dat ze net zo geweldig zijn. En bij oude dieren gaat het baasjes niet om de duur. Het is een ander, niet minder diep geluk, dat een dier, hoe kort ook, nog liefde en zorg mag kennen, niet in een kale refugiokennel sterft. Ze nemen zoals ze zijn, mee bewegen, wat is dan veel mogelijk. Ook voor Pirate, Snowy, Fenna en Paulina, langzitters met gebruiksaanwijzing, gaan we voor een eigen baasje.

Oktober 1 2020 8 nieuwe bijzondere honden zoeken een baasje. Vertrek uit Fuentevaqueros bij Granada vrijdagmorgen 25 sept.

 

Elma en Daisy komen van Anita (refugio Sierra Nevada, Padul). De andere 6 van Conny (de Protectora, Fuentevaqueros): Amira, Willeke, Gopher, Tango, Reyie, Gosse. Er ging veel water door de zee. Sinds Corona is rescue-transport lastig. Uiteindelijk lukte het ons weer. Maar net als in mei moesten we wel meer tegelijk laten komen. Gevolg: volle bak bij Maureen. We hopen dus dat rond 4 okt. Dierendag naast nieuwe honden ook onze langzitters een baasje krijgen. Zaterdagmiddag rond drie uur konden de 8 eindelijk de pootjes strekken in Smilde.

Grote herdermix Elma ( zie boven), geb. maart 2019, moet zoveel socialisatie inhalen, alles nog leren als huishond. Vergelijkbaar met Pepsi geb. okt. 2018 ( aankomst 29 mei, adoptie 13 juni). Beiden als pupje van een paar weken in de refugio gekomen en daar meer dan 1.5 jaar gezeten. Pepsi kreeg in enkele maanden zo veel vertrouwen in haar superbaasjes dat ze al mee op vakantie was naar een camping in de Dordogne! Elma is bang voor honden. Ondanks de onverstoorbaarheid van Maureen’s grote Pyrenese berghond Bo-Ghy is het zo spannend. Maar ze maakt al stapjes!

Hoe overfokt ook en wat fysieke problemen, aan Amira’s neus en kwiekheid mankeert niks. Op dit filmpje wandelt Maureen met Willeke en de 9-j. Sharpei Amira na een dierenartsbezoek met de twee. We konden het niet over ons hart krijgen Amira na de snikhete zomer ook de koude winter in een onverwarmde kale kennel te laten zitten. Zoals bekend gaat Esperanza niet enkel voor makkelijk, zonder gebreken, jong, mooi uiterlijk. Zo’n dier moet je helpen. Amira’s karakter: lief, niet gauw onder de indruk, graag een knuffel.

 Amira en Willeke

Dat helpen geldt ook voor Willeke, 8 jaar. Ze liep zwaar verwaarloosd op straat: vlooien, oude wonden, hele lange nagels, wat aangevreten neusje (oorzaak: Middellandse Zeeziekte Leishmaniose). Ze krijgt medicatie en gelukkig blijken na onderzoek de bloedwaarden goed, ook (het allerbelangrijkst) van vitale organen als lever, nieren. Een open, vrolijk hondje, gek op mensen. Ze mocht in de refugio overdag in de kantoorruimte.

 Willeke

Na heel veel pech is de kleine Swayze, ruim 3 jaar, nu een geluksvogeltje. Hij kreeg deze naam van zijn nieuwe baasje. Echt waar! Dit driepotertje, dat al meer dan een jaar wachtte in de refugio, woont inmiddels in Rijswijk. Hij zwierf in de buurt van Granada, vervilt, vol teken en een slecht geheelde breuk in een achterpoot, inmiddels geamputeerd. Het is een schat, maar voorlopig slaapt hij vnl. Blijkbaar heeft hij dat broodnodig na alles.

En tweede geluksvogeltje is de kleine Daisy, een yorkie-mix van ong. een jaar, op straat gevonden. Een hartenbrekertje dat ook al thuis is, in het oost-Groningse Musselkanaal. Een familie met ‘rescue-bloed’ waar ze met open armen is ontvangen en zich al vanaf het eerste uur thuis leek te voelen.

 Daisy

Geen gebrek aan reacties voor de vrolijke jachthond mix Tango, ong. 1 jaar, ook van straat. Super lief, maar nog ongepolijst, moet hij alle opvoeding nog krijgen. Tel daarbij op dat hij knap energiek is, dan weet je dat toekomstige baasjes naast liefde en geduld en opvoedkwaliteiten van een flinke wandeling moeten houden.

Reyie is 1.5 jaar en een aanhankelijk, enthousiast manneke. Hij is afgestaan en heeft dus al wat socialisatie gehad. Hoe klein ook, een flinke wandeling zal hij waarderen.

Ook afgestaan is de 3 jarige pikzwarte Gopher, soort Pointer-mix, die in energie wellicht niet onder doet voor Tango. Maar hij wil ook zo graag op schoot dat dit een adoptievoorwaarde lijkt.

September 10 2020 Twee leuke bezoeken: Daan en Otje

 

Daan en Otje in Spanje

27 augustus kwamen Otje en baasjes naar Bolsward. Ze wonen in Enschede (adoptie was 31 mei) en waren even een lang weekend in een B&B in Friesland. Otje natuurlijk altijd mee. Dit lieve, aanhankelijke Yorkie (3 à 4 jaar) komt van Anita van refugio Sierra Nevada. Hij liep op straat, maar is nu een prinsje. Niet alleen de baasjes, de hele buurt, de kapper, kortom iedereen is dol op de vrolijke Otje die balletjes het einde vindt. Als baasje ze maar onder de bank vandaan haalt. Van zijn misvormde voetje (soort extra teen) heeft hij geen last.

Het was een feest om Otje en zijn blije baasjes te zien.

29 aug. bezochten we (onderweg voor korte wandelvakantie in Rheinland-Pfaltz) Daan in Voeren (België). 01 juni 2019 – 18 jan. 2020 zat ze in opvang in Sneek. Wij ontmoetten haar 19 april 2019 in refugio Protector, Fuente Vaqueros. Zwaar verwaarloosd afgegeven. Geïsoleerd geleefd. Lief, maar triest was ze. Doof, raar gaatje onder rechteroog. Antibiotica hielpen niet. In Nederland bleek een afgebroken puntje van de grote knipkies (door klap of botsing?) de boosdoener (ontstoken, pus zoekt dan weg van minste weerstand naar buiten). Na operatie volgde een maandenlang genezingsproces.

En Daan hoort sindsdien weer! Hoewel ze nog erg kan schrikken en de angst voor tweewielers diep zit, is ze in de opvang en na adoptie met sprongen vooruit gegaan.

Daan mocht een paar keer op speurtraining van St. Re-Trail Dogs in Gaasterland. Dat deed haar goed.

Met onze Kitty boterde het super! Daan woont prachtig landelijk nu. Ze gaat vaak met de baas naar hun slakkenkwekerij. Bij wandelingen banjert ze geregeld lekker los. Ze heeft nog zeker een weg te gaan om echt tot rust te komen en de tweewielerangst zal wellicht blijven, maar wat een transformatie al.

Conny van de Protectora (Duits van oorsprong) schreef bij het zien van de beelden van een blije, spelende Daan: ‘Sie hat sich toll verändert, das kann ich gar nicht glauben. Ich erinnere mich an die kleine als sie bei uns kam. Nun ist sie eine sehr glückliche Hündin. Ich weiss gar nicht was aus ihr geworden wäre wenn ihr sie nicht übernommen hätte.’ Daan is ruim 7 nu. In het Bijbelverhaal met Jozef is sprake van 7 vette oogstjaren, gevolgd door 7 magere jaren. We hopen voor Daan het omgekeerde: nu de 7 vette jaren.