Een eerste, zo mooie april-adoptie. Ons één-oogje, gekuifd ruwhaartje Bradley (terriërachtig mixje), 4 jaar, is thuis gekomen na bijna 2 jaar wachten. April 2019 zagen wij hem in De Protectora: het bruisende, maar zo lieve, ook gevoelige boefje had het moeilijk. Hij mocht dus komen: op 1 juni, na een jaar Spaans asiel. En sinds zaterdag is hij echt thuis, in Rotterdam.
Bradley is specifiek/uniek. De vereisten moesten in de roos
zijn. Deze spontane avonturier ziet geen gevaar. Maureen schreef: we hebben
honden op Rijnaken, maar Bradley ligt in een oogwenk in de Rijn; we hebben
honden op flats, maar Bradley ligt binnen de kortste keren vanaf een 5 hoog
balkon beneden. Hoe vaak hoorde ze kookplaat-piepjes, waarna op een streng
Bradley! de plof van de sprong op de grond volgde? Dit klipgeitje springt over
lagere en klimt over hoge hekken (ietsje houvast is genoeg). Hij liep eens
schaterend voor op de weg, ook nog pal voor een vrachtauto langs. De buurvrouw,
toevallig erachter rijdend, opende snel de autodeur. Bradley vloog zonder
aarzelen naar binnen en gaf haar een paar hartelijke zoenen. Best mogelijk ook
dat hij door eigen toedoen ooit zijn oog verloor.
Wij vertrouwen Bradley met een gerust hart aan hen toe. Wij
geloven dat zij hem geborgenheid gaan geven (hij mocht de eerste nacht heerlijk
veilig bij hen slapen), ze zijn jong en actief, ze zullen hem opvoeden, maar
ook genieten van zijn temperament, pit en streken. En: het baasje heet Brantley
en heeft ook een hele mooie hoge kuif. Als dat niet een mooi voorteken is.
Afspraak is dat wie het hoogst kan klimmen zijn naam mag houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten