Februari 19 2023 Dag Rafa, dag intens lief mannetje, zo stoer, zo kwetsbaar, uniek

 

Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij … schreef dichter J.C. Bloem. Het doet zo zeer, het gemis van dit kleine mannetje dat ons ruim 14 jaar met zijn trouw en bravoure omringde. Als pupje met broertje Niki (overleden 2018) slecht behandeld. Op een donkere winteravond, begin januari 2009, haalden we 2 timide broertjes, 7 maanden oud, van vliegveld Zaventem. Begin van gouden jaren. In Spanje heetten ze Zipi, el rubio, de blonde en Zape, el moreno, de donkere. Naar 2 kinderkomieken. Bij ons Niki en Rafa: Nikeos ‘hij die overwint’ en Rafael ‘whom God has healed’ volgens de namenlijst. Dat gunden wij hen met heel ons hart.

Jaren vol avontuur en liefde volgden. Altijd mee, de bergen in, honderden adoptie huisbezoeken. We wandelden wat af samen. Altijd was Rafa, de kleinste, op ontdekkingstocht, tot hij tot onze opluchting weer opdoemde. Kleine Rafa, onzeker en stoer, open naar iedereen, mens en dier, als het maar goed aanvoelde. Want hij was zeer conflict mijdend, dan was hij weg. Grandioos met honden, voor de grootste niet bang. Aan te opdringerige honden toonde hij in een split second zijn prachtige onderbeet: oprotten, maar geen spoortje van agressie. Ook op huisbezoeken ging hij zijn gang. Doorzocht alle hoekjes en vertrekken, kwam aanzetten met een zak chips die kinderen ergens verstopt hadden. Uiteindelijk koos hij dan een lekker plekje, soms het bed van de adoptanten.

Na hun komst schreef ik: ’s Ochtens na het opstaan gaan we een poos aan de wandel. Er lopen 2 schatten van hondjes voor me: het ene staartje krult naar links, het andere naar rechts. Dan ben ik helemaal verliefd.’ Voorbij, voorbij … Maandagavond ging Rafa. Sinds dik 2 maanden niet in orde, 6 febr. nog geopereerd, met kansen. Organen en functies waren op de kwaal na (maag) heel goed voor zijn leeftijd. Iets na tienen stonden we samen over hem heen gebogen. Ineens gleed hij weg, zo maar, zonder een zuchtje. Einde van een tijdperk. De komst van Niki en Rafa was het begin van Stichting Esperanzahoopvoorhonden. Wij gaan door voor hun lotgenootjes, in hun naam. Met onze Kitty die in 2018 kwam.

 Samen met broer Niki

 Niki

Dinsdag was de dag van afscheid van Rafa. ’s Morgens kwamen vrienden die dagelijks mee wandelen in het bos. Rafa zit ook in hun hart. ’s Middags brachten we hem naar dierencrematorium Drachtstercompagnie. Daar zijn Niki en de poezen ook gecremeerd. We reden via Rafa’s 2e thuis, bij Maureen in Smilde. Ontelbare keren was hij daar incl. logeren. Altijd blij bij aankomst, gelijk alle honden begroeten. De auto zat als altijd propvol spullen en voer. Er kwamen 7 nieuwe adoptiehonden gisteren. Het deed zeer en was mooi, Rafa op zijn laatste reis in zijn mandje omringd door hondenspullen, zoals zo vaak op dit soort reizen, ergens tussen in of bovenop. Ook Maureen, bij wie hij zich even veilig voelde, nam afscheid van hem.

Wandelen bij de Miggelenberg

Eitje eten