Freddy in de refugio in Padul bij Granada.
Eten uit de vangrail in de refugio.
Dit onvoorstelbaar vriendelijke dier, lijkend op een Golden
Retriever mix, kwam in Oktober naar Nederland. Zijn jonge leven bracht hij door
op straat in Andalusië in een dorp met veel buitenlanders. Dan heb je relatief
geluk, want die bekommeren zich vaak om straathonden: voeren, af en toe
vlooien- en tekenmiddel bv. Hij droeg dan ook vele namen, want de één noemde
hem zus en de ander zo. Toen hij anderhalf was raakte hij zwaar gewond. Voor
zijn genezing nam een Australische vrouw hem in huis. Toen ze een aantal
maanden naar Australië ging, bracht ze hem naar refugio Sierra Nevada in Padul.
Maureen en Esperanza besloten hem te helpen. Maar zijn oog dat al blind was
baarde zorgen. En op filmpjes zag je hem bij spel soms fel uithalen. Dat kan
een teken van last zijn. Na overleg is nog voor vertrek naar Nederland zijn oog
verwijderd en ……….. er zat een kogel in!!! We zullen jullie de bloederige
dierenartsfoto’s van het verwijderen van de kogel besparen.
Freddy bij zijn nieuwe baasjes in België in de tuin.
Freddy is zonder oog pijnvrij.
Maar nu is voor Freddy het geluk begonnen. Hij is al snel
geadopteerd en woont in het mooie België bij een jong stel. Hij houdt zijn naam
van de laatste maanden, want zeiden ze: ‘Hij heeft genoeg veranderingen en nare
dingen meegemaakt.’ Het gaat hartstikke goed: met de poes, bij de dierenarts,
in de auto en … hij zit al op de hondenschool, waar hij zo goed is dat hij
volgens de trainer al binnenkort naar de volgende groep mag. Over veerkracht
gesproken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten