Beer kwam al op 16 augustus thuis, maar nu heeft ook Muis de
loterij gewonnen. Begin mei begon hun verhaal. Het stond uitvoerig op de site
inclusief een 2 pagina groot artikel in de Leeuwarder Courant.
Voorgeschiedenis: onbekend. Samen zwierven ze in de Alpujarras, kletsnat,
broodmager. Twee Nederlanders op vakantie droogden hen, voedden hen en gaven
onderdak en een naam: Beer en Muis. Google leidde naar Esperanza en via ons
konden ze naar refugio Sierra Nevada in Padul, waar Anita Dufetel en haar team
hen liefderijk opnamen totdat ze 15 juli naar Nederland vlogen. In opvang bij
Lia en Ewout in Oosterbierum bij de Waddenzee bloeiden ze op. Door veel liefde,
vachtverzorging, goede voeding konden ze aansterken en bijkomen van alle
omzwervingen, heerlijk buiten liggen en rennen en spelen met de huishonden Jip
en Jan: een prachtstart voor nieuwe baasjes die hun opvoeding verder kunnen
voltooien.
De eerste adoptiedag van Beer met de kleinzoon van zijn
nieuwe 'adoptie-ouders'.
Beer bij het vakantiehuisje in Emst
Ze zijn nu misschien zo’n 2.5 jaar, deze mooie kanjers. Want
dat zijn ze qua karakter en fysiek (Beer heeft een schofthoogte van 70 cm).
Beiden hebben Mastin-invloeden. Dieren die sturing met zachte hand behoeven. Ze
zij zelfstandig, iets eenkennigs lijkt het soms, zijn eerder bescheiden dan
opdringerig, hoewel een knuffel op zijn tijd zeer welkom is. Graag hadden we ze
samen geplaatst, maar durfden dat niet aan uit vrees geen adoptanten te vinden
voor 2 zulke grote honden in het dichtbevolkte Nederland.
Beer ontmoet op de Froskepolle in Leeuwarden geregeld
'Thuis in mijn mand.' Een droombeeld toch?
Beer trok tot onze verrassing veel meer de aandacht dan
Muis. Terwijl wij Muis op een geheel andere wijze net zo’n schoonheid vinden.
Beer bleef dichtbij in Leeuwarden, bij een echtpaar dat heel goed ziet hoe hij
is en wat zijn behoeften zijn. Beer is gevoelig, zachtaardig, lief en
gelijkmatig. Hij zou zelfs wat kunnen vereenzamen, was ons gevoel. Welnu, dat
zal niet meer gebeuren. Hij startte prachtig in het vakantiehuisje in Emst,
waar de familie 3 weken lang de hele dag de tijd voor hem had. Ze bieden hem
precies de duidelijke en rustige aanpak waarbij hij gedijt. Het mooie terrein
om het huisje was bv. niet 100 % goed omheind. Dus ging de eerste dag op elke
plek waar hij wellicht door kon iemand staan die zacht, maar duidelijk NEE zei,
als hij daar in de buurt kwam. De huisjeseigenaren hielpen ook mee. Zo wordt
hem in alle rust met alle geduld van de wereld van alles bijgebracht: de gouden
aanpak die bij hem past, die hem recht doet. En hij leert snel!
Muis samen met Jip en Jan des huizes in hun paradijsje bij
Lia en Ewout
Muis kon soms lief moederen over Roxy die ook wordt
opgevangen.
Muis bleef achter zonder Beer. Lastig in het begin. Maar de
onrust ging over en ze bloeide weer op. Muis is heel zelfstandig en speelt
langer en uitbundiger dan Beer. Maar ook zij is lief en zacht en heeft dezelfde
aanpak nodig: vertrouwen geven en bij correctie/aansturing nooit overkill in
stem en gebaren. Ruim 2 maanden later, op 23 oktober, is nu ook Muis
vertrokken, naar het schitterende Vogelenzang bij Heemstede/Haarlem op een
landgoed van 6000 m2 dat onderdeel uitmaakt van een vele malen groter
natuurgebied en maar een klein eindje rijden vanaf het strand. Onze mond viel
open bij het huisbezoek: een huis midden in de natuur, en geen afgescheiden
tuin, nee, het bos is de tuin. Een Walhalla voor Muis. En ze zijn hard op zoek
naar een hondenvriend(in) voor Muis. Twee grote honden, daaraan is de familie
verknocht. We hebben nog geen foto’s uit Vogelenzang, maar wel het bericht dat
Muis het prima doet, goed slaapt en ook al een uur lang heerlijk los, als een
dolle langs het strand heeft gerend.
Muis
samen met Jip en Jan in de Waddenzee. Te mooi voor woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten