Deze blog hoort bij de website esperanzahoopvoorhonden.nl en is het vervolg op de blogs van 2011 tot en met 2015. In elke berichttitel staat de werkelijke datum, zodat zij redelijk terug te vinden zijn. De datum van plaatsing is natuurlijk veel later, omdat er sprake is van een grote omzettings-actie
‘Roxy is extremely mild’, zegt Carmen, de vrouw die
haar 7 jaar lang zo goed mogelijk verzorgde.
‘Roxy ontroert en is zeer bescheiden aanwezig’, zegt
Lia, de vrouw die haar nu in Nederland opvangt.
Roxy huilt bijna als Carmen haar weer achter moet laten in
het shelter
Roxy, geboren 01 augustus 2009, is een Roemeense straathond.
In maart 2012 zagen wij Roxy, haar vader, moeder, een zus van moeder in een
grote roedel in een park in Boekarest.. Carmen Costea waarmee Esperanza
samenwerkt had 25 straathonden onder haar hoede. Met de komst van de dodingswet
namen hondenhaters het recht in eigen hand. Vreselijke taferelen. Carmen en
andere dierenliefhebbers moesten ‘hun’ honden uit Boekarest zien te krijgen.
Carmen bracht 6 honden naar shelter Fundulea, 30 km verderop. Ook daar waren we
meermalen: 500 honden in barre omstandigheden, vechtend om eten, als er al wat
eten was. Na een jaar of 2 vond Carmen een iets beter shelter bij Boekarest,
maar ook daar was het leven hard. Roxy bleef achteruit gaan en als andere
honden haar aanvielen, vocht ze niet terug. Carmen had geen rust meer en op 17
augustus van dit jaar nam ze haar in huis.
Roxy met Codita bij Carmen thuis
Hier liggen Floricica en Pufy er ook bij
Carmen had al een kat en de 2 straathonden Onciu en Pufy in
haar éénkamerflat. Roxy was na Floricica en Codita de 3e van de shelterhonden
die ze in huis nam: een kat en 5 middelgrote honden in die ene ruimte. Maar
Carmen verzorgt haar dieren super. Roxy bloeide op door die liefde en goede
zorg. Wandelen vond ze fijn en ze had al zelfs al heerlijk los gespeeld buiten
met Codita.
Toen boden Lia en haar man aan om Roxy op te vangen. Carmen
was zielsgelukkig. Ze houdt van al haar dieren, maar Roxy is bijzonder. Ze
raakt je door haar uitstraling, roept je beschermingsdrang op. Natuurlijk torst
ze een rugzak mee. Vooral de 3 shelterjaren deden veel kwaad. Ze heeft plekjes
op haar beschadigde snoetje.
Hieronder een filmpje van het wegtransport
Na aankomst in Nederland op 18 september had ze maar één
gedachte: vluchten. Bepaalde angsten blijven waarschijnlijk, bv. voor donder en
bliksem. In de shelters heeft ze naast nare bewakers en agressieve honden ook
een paar keer extreme stormen met veel verwoesting meegemaakt. Maar ze heeft
veel potentie behouden. In een rustige omgeving bloeit ze op na een
gewenningsperiode. Drukke jonge kinderen en een zoete inval zijn minder
geschikt, hoewel bezoek dat haar lekker met rust laat prima is. Opvangmoeder
Lia is nu haar ziel en zaligheid. Het alleen zijn zal rustig moeten worden
opgebouwd. Maar het gaat steeds beter. Ze geniet van wandelen, hoewel haar
conditie nog matig is. Ze is zindelijk en matcht makkelijk met andere honden.
Roxy bij Lia met Jan, Jip en opvanger Muis
Roxy wil spelen met Jip
Rust, liefde en aandacht zijn de sleutels voor Roxy.
Maar zij kan zich gelukkig ook vermaken, ontspannen en
genieten
Vlak hieronder bij 01 november staat het verhaal van Beer en
Muis die samen door de bergen zwierven. Beer werd dus al in augustus
geadopteerd en Muis ging 23 oktober naar het schitterende Vogelenzang. Al snel
hoorden we dat Muis al los langs het strand rende en dat het heel goed ging.
Maar een foto die dat laat zien doet toch altijd weer wonderen. Gisteren kwamen
deze prachtige foto’s plus de mededeling dat het nog steeds heel goed
gaat. Heerlijk om te zien hoe lekker ontspannen Muis zich voelt. Vanaf nu is
het dus Maus. In Spanje noemden ze haar ook zo, alleen op zijn Engels gespeld:
Mouse.
Goldy een klein schoothondje? Nou, dat dacht ze zelf niet!
Goldy haalt de 5 kg niet, dus paste ze in een cabinetasje.
Op 11 september vloog ze met ons en 5 andere honden naar Nederland. Haar
pupjes, waarmee ze gedumpt was, en pas de dag ervoor van gescheiden, leek ze
totaal niet te missen. Goldy ging in opvang in Annen bij een ervaren
hondenvrouw en haar man en 3 adoptiehondjes. Een groot succes. Niet alleen kwam
ze volop aan haar trekken qua spelen, wandelen, knuffelen, maar ook qua
verzorging. Ze had wat diarree in het begin en kennelhoest. De reis hakte er
toch in bij dit kleintje. Dus pilletjes voor de darmen en voor de
kennelhoest/keel een tuigje om, natte brokjes, tijmsiroop. Maar toen kwam
de super actieve Goldy tijdens het wandelen op 25 september tegen stroomdraad
met een oogje: een waas erover en een verwijde, blauwe pupil, dus beschadigd
hoornvlies. Net verlost van de andere medicatie moest er nu langdurig meermaals
per dag gezalfd met antibiotica en Vitamine A. Gelukkig lijkt het praktisch
genezen. En last had Goldy niet, hoor.
Ondertussen probeerden we het juiste thuis te vinden voor
dit toch wat complexe typetje. Watervlug, zeer ondernemend, super actief, maar
ook lief, aanhankelijk, graag op schoot. En: terriergedrag. Gek op de
oppaskinderen en voor de grootste hond niet bang. Goldy heeft echt veel afleiding
en beweging nodig. Nou, die krijgt ze. Wat schetst onze vreugde, toen we
hoorden dat de ouders van haar opvangmoeder verliefd op haar waren geworden
tijdens de vele bezoekjes over en weer? Mensen die altijd met vele dieren
leefden en hun dierenliefde aan hun kinderen hebben overgedragen. Ze hebben nu
een oude Boerenfox terrier, kippen, een geit en pony’s. Zeer actieve mensen die
een groot deel van de dag buiten doorbrengen in hun grote tuin en weitjes met
dieren en tuinieren en spelen met de honden. Goldy krijgt het geweldig. Nog 2
grote pluspunten: ze is hier al zo vaak geweest, dat de overgang klein zal zijn
en ze zal nog heel geregeld met haar huidige hondenmaatjes wandelen. Annen en
Zuidlaren liggen heerlijk dicht bij elkaar.
Guira ist ein echter Sonnenschein. Een topper.
’In de transportbench’
Zondagavond 16 oktober kwam Guira o.a. met Kati aan met het
vertraagde transport. En ze ging ook samen met Kati in opvang bij Chantal in
Lippenhuizen. Guira is groot: 63 cm schofthoogte. En ze was zo’n 36 kg. Daar
moet echt wat van af. Aan haar flinke tepels is te zien dat ze pups had.
Wanneer, hoe vaak? Allemaal onbekend. Guira zwierf op straat en bedelde bij een
restaurant. Een werkneemster nam haar thuis op. Ze hebben nog gezocht naar
pups, zonder resultaat. Guira zelf leek ook niet te zoeken. Deze zomer is ze
naar de refugio Protectora gebracht. Waarschijnlijk is ze tussen de 3 en 4
jaar. Guira heeft een bijzonder uiterlijk. Een mooie tekening, tikje schuine
ogen.
In de refugio
Zou er toch ietsje Berghond in zitten? Of wat Mastin? Guira
heeft ook een bijzonder karakter: labradorkenmerken, tikje eigenwijs, komt in
kennismaking dominant over met haar staart omhoog. Maar ze is zo gemoedelijk,
heeft geen enkele behoefte om de baas te zijn. Ze heeft gewoon veel
zelfvertrouwen.
Chantal noemt haar een super lieve dame met een groot hart
voor allen mensen, groot en klein, en ook voor alle honden: de goedheid zelve.
Haar conditie is in de opvangweken trouwens al met sprongen vooruit gegaan. Dus
met de lijn komt het op termijn wel goed. Want Guira gaat naar mensen met net
zo’n grote tuin: 3000 m2. Actieve mensen die veel buiten zijn en echte
wandelaars. Ze hebben 30 jaar lang labradors gehad en kozen nu bewust voor een
ietsje oudere hond. Guira zal zelden of nooit alleen zijn, mee gaan op
vakantie. We denken dat dit een hele mooie match wordt. Guira moet je niet
commanderen. Deze mensen met hun rustige uitstraling en geduldige benadering
passen bij de altijd vriendelijke en gelijkmatige Guira.
Twee filmpjes:
Guira in het bos met Kati: wandelen bij Maureen en
Guira in de tuin bij Chantal
Kati van 2 à 2.5 jaar kwam midden oktober aan uit
Zuid-Spanje, samen met Freddy van refugio Sierra Nevada en met Guira, Cuca,
Ulises, net als Kati zelf van de Protectora. Deze reis langs extra veel
stopplaatsen zou langer dan gebruikelijk duren. Tot overmaat van ramp ging de
transportbus kapot in Frankrijk en dat duurde even, want ook een vervangende
dierentransportbus moet aan vele eisen voldoen. Ze vertrokken donderdagmorgen,
maar kwamen uiteindelijk zondagavond pas aan. Kati ging samen met Guira naar
het gezin van Chantal in Lippenhuizen in opvang. En bloeide op! Genoot
van de grote hondenroedel en de kinderen van 1 en 6. Maar duidelijk was ook
direct dat de gevoelige Kati voorzichtige kanten heeft en steun zoekt. Ze
volgde Chantal overal. Voordeel is dat ze in het bos direct los kon.
En wat schetst onze verbazing? Soms zit een hond een half
jaar in opvang, maar Kati was topscorer in reacties. Na een paar dagen stond de
teller op 10. Handen vol werk dus, want plaatsen blijft een zeer
verantwoordelijke zaak. De keus viel op een gezin in Grouw: vader, moeder, zoon
10 en dochter 12, een super dierenliefhebster die al veel langer zo graag een
hond wilde. Maar nu was de hele familie er klaar voor. Ze hebben geen ervaring
met eigen honden, maar hun betrokkenheid, hun wil om te lezen en te leren en
Kati gelukkig te maken en aan haar trekken te laten komen, de rust en het
geduld die ze uitstraalden, dat alles gaf ons het gevoel van een kwartje dat
valt.
Zondag 30 oktober deden we huisbezoek en maandag is Kati
gehaald. Eerst sliep vader bij haar in de kamer, maar inmiddels slaapt ze
heerlijk op een kleedje op de bank in de kamer met een lampje aan, want ze is
wat bang in het donker. Zoals vele adoptiehonden was ook Kati wat terughoudend
naar mannen, maar inmiddels is ze ook bij vader op haar gemak. Hun reactie op
Kati: zooooooooooo lief. Maar niet alleen knuffelen, ook spelen en rennen vindt
ze heerlijk. En dat doet ze geregeld met dochter Berber. Ook in Grouw al weer
los, want ze komt direct als ze geroepen wordt. Kati past bij hen!
Dit onvoorstelbaar vriendelijke dier, lijkend op een Golden
Retriever mix, kwam in Oktober naar Nederland. Zijn jonge leven bracht hij door
op straat in Andalusië in een dorp met veel buitenlanders. Dan heb je relatief
geluk, want die bekommeren zich vaak om straathonden: voeren, af en toe
vlooien- en tekenmiddel bv. Hij droeg dan ook vele namen, want de één noemde
hem zus en de ander zo. Toen hij anderhalf was raakte hij zwaar gewond. Voor
zijn genezing nam een Australische vrouw hem in huis. Toen ze een aantal
maanden naar Australië ging, bracht ze hem naar refugio Sierra Nevada in Padul.
Maureen en Esperanza besloten hem te helpen. Maar zijn oog dat al blind was
baarde zorgen. En op filmpjes zag je hem bij spel soms fel uithalen. Dat kan
een teken van last zijn. Na overleg is nog voor vertrek naar Nederland zijn oog
verwijderd en ……….. er zat een kogel in!!! We zullen jullie de bloederige
dierenartsfoto’s van het verwijderen van de kogel besparen.
Freddy bij zijn nieuwe baasjes in België in de tuin.
Freddy is zonder oog pijnvrij.
Maar nu is voor Freddy het geluk begonnen. Hij is al snel
geadopteerd en woont in het mooie België bij een jong stel. Hij houdt zijn naam
van de laatste maanden, want zeiden ze: ‘Hij heeft genoeg veranderingen en nare
dingen meegemaakt.’ Het gaat hartstikke goed: met de poes, bij de dierenarts,
in de auto en … hij zit al op de hondenschool, waar hij zo goed is dat hij
volgens de trainer al binnenkort naar de volgende groep mag. Over veerkracht
gesproken!
Hieronder staat het verhaal van Muis en Beer. Gisteren waren
we op bezoek bij Beer die over 9 dagen dus al weer 3 maanden bij zijn nieuwe
baasjes Rigt en Jan in Leeuwarden woont. We hebben met eigen ogen gezien hoe
hij geboft heeft. De grote hondenvriend voor wie een leven zonder hond
incompleet is, dat is Rigt. Maar Jan is ook een hartstikke lieve baas die heel
veel wandelt met Beer, want Rigt werkt nog. Maar als ze stopt over een maand of
11 , dan zal Beer wel heel blij zijn. Een hondenmens pur sang. Dit type grote
honden wordt pas met een jaar of 3 volwassen, soms nog wel later. Ook Beer is
nog een grote puber, zagen we. Maar Rigt heeft een schitterende aanpak van
consequent bijsturen met zachte hand en niet luide, maar wel duidelijke stem.
Precies wat dit type honden met een zelfstandig karakter nodig heeft: niet
stoer en luid, maar subtiel en met respect.
Waar we ook erg van onder de indruk waren is het vertrouwen
dat ze hem geeft. Op de Froskepolle, een flink groot natuurgebied op een eiland
(via een bruggetje bereikbaar), dat op loopafstand van hun huis ligt, laat ze
Beer los. Hij moest eerst weinig van water hebben, maar gaat inmiddels steeds
dieper erin, ook omdat hij andere honden die hij leuk vindt dit ziet doen.
Verder knalt hij dwars door de bosschages heen en duikt dan na een hele poos
een ergens eind verder weer op. Op het filmpje is dat allemaal niet zo goed te
zien, maar het is daar een paradijs voor zo’n dier. We hebben een uur gelopen
en gingen toen weer naar Bolsward. Maar Rigt en Beer gingen terug voor nog
minstens een uur, want Beer moet wel aan zijn trekken komen.
Beer kwam al op 16 augustus thuis, maar nu heeft ook Muis de
loterij gewonnen. Begin mei begon hun verhaal. Het stond uitvoerig op de site
inclusief een 2 pagina groot artikel in de Leeuwarder Courant.
Voorgeschiedenis: onbekend. Samen zwierven ze in de Alpujarras, kletsnat,
broodmager. Twee Nederlanders op vakantie droogden hen, voedden hen en gaven
onderdak en een naam: Beer en Muis. Google leidde naar Esperanza en via ons
konden ze naar refugio Sierra Nevada in Padul, waar Anita Dufetel en haar team
hen liefderijk opnamen totdat ze 15 juli naar Nederland vlogen. In opvang bij
Lia en Ewout in Oosterbierum bij de Waddenzee bloeiden ze op. Door veel liefde,
vachtverzorging, goede voeding konden ze aansterken en bijkomen van alle
omzwervingen, heerlijk buiten liggen en rennen en spelen met de huishonden Jip
en Jan: een prachtstart voor nieuwe baasjes die hun opvoeding verder kunnen
voltooien.
De eerste adoptiedag van Beer met de kleinzoon van zijn
nieuwe 'adoptie-ouders'.
Beer bij het vakantiehuisje in Emst
Ze zijn nu misschien zo’n 2.5 jaar, deze mooie kanjers. Want
dat zijn ze qua karakter en fysiek (Beer heeft een schofthoogte van 70 cm).
Beiden hebben Mastin-invloeden. Dieren die sturing met zachte hand behoeven. Ze
zij zelfstandig, iets eenkennigs lijkt het soms, zijn eerder bescheiden dan
opdringerig, hoewel een knuffel op zijn tijd zeer welkom is. Graag hadden we ze
samen geplaatst, maar durfden dat niet aan uit vrees geen adoptanten te vinden
voor 2 zulke grote honden in het dichtbevolkte Nederland.
Beer ontmoet op de Froskepolle in Leeuwarden geregeld
'Thuis in mijn mand.' Een droombeeld toch?
Beer trok tot onze verrassing veel meer de aandacht dan
Muis. Terwijl wij Muis op een geheel andere wijze net zo’n schoonheid vinden.
Beer bleef dichtbij in Leeuwarden, bij een echtpaar dat heel goed ziet hoe hij
is en wat zijn behoeften zijn. Beer is gevoelig, zachtaardig, lief en
gelijkmatig. Hij zou zelfs wat kunnen vereenzamen, was ons gevoel. Welnu, dat
zal niet meer gebeuren. Hij startte prachtig in het vakantiehuisje in Emst,
waar de familie 3 weken lang de hele dag de tijd voor hem had. Ze bieden hem
precies de duidelijke en rustige aanpak waarbij hij gedijt. Het mooie terrein
om het huisje was bv. niet 100 % goed omheind. Dus ging de eerste dag op elke
plek waar hij wellicht door kon iemand staan die zacht, maar duidelijk NEE zei,
als hij daar in de buurt kwam. De huisjeseigenaren hielpen ook mee. Zo wordt
hem in alle rust met alle geduld van de wereld van alles bijgebracht: de gouden
aanpak die bij hem past, die hem recht doet. En hij leert snel!
Muis samen met Jip en Jan des huizes in hun paradijsje bij
Lia en Ewout
Muis kon soms lief moederen over Roxy die ook wordt
opgevangen.
Muis bleef achter zonder Beer. Lastig in het begin. Maar de
onrust ging over en ze bloeide weer op. Muis is heel zelfstandig en speelt
langer en uitbundiger dan Beer. Maar ook zij is lief en zacht en heeft dezelfde
aanpak nodig: vertrouwen geven en bij correctie/aansturing nooit overkill in
stem en gebaren. Ruim 2 maanden later, op 23 oktober, is nu ook Muis
vertrokken, naar het schitterende Vogelenzang bij Heemstede/Haarlem op een
landgoed van 6000 m2 dat onderdeel uitmaakt van een vele malen groter
natuurgebied en maar een klein eindje rijden vanaf het strand. Onze mond viel
open bij het huisbezoek: een huis midden in de natuur, en geen afgescheiden
tuin, nee, het bos is de tuin. Een Walhalla voor Muis. En ze zijn hard op zoek
naar een hondenvriend(in) voor Muis. Twee grote honden, daaraan is de familie
verknocht. We hebben nog geen foto’s uit Vogelenzang, maar wel het bericht dat
Muis het prima doet, goed slaapt en ook al een uur lang heerlijk los, als een
dolle langs het strand heeft gerend.
Muis
samen met Jip en Jan in de Waddenzee. Te mooi voor woorden.
Odin, ook soms Ootje genoemd, is heel pittig, maar hij heeft
een goede opvoedster
Rakker
Rooie Rakker en rooie Tinus rooien het samen prima!
Speciaal voor de open dag met 2e kans hondjes kwamen Terry,
Rakker (was Golfo), Lupita, Odin (was Olli) van de Spaanse refugio Protectora
naar Nederland, maar ze werden onverwacht snel geadopteerd. Ook onverwacht:
Terry en Lupita kwamen terug. Gelukkig vonden beiden rap een nieuw thuis. Terry
ging van het bosrijke Friese Sint Nicolaasga naar Den Haag, dat gelukkig ook parken
heeft. Maar Terry’s nieuwe baasjes hebben zelfs een grote volkstuin op het
prachtige oude complex De Uithof waar ze grotendeels de zomer doorbrengen, en
ook ’s winters overdag veel zijn. Het was van twee kanten liefde op het eerste
gezicht.
Terry
Klein Terry heeft een hele gevoelige kant door zijn
verleden. Maar zijn nieuwe baasjes beseffen dat heel goed en bieden hem alle
veiligheid. Hier is Terry net bij hen thuis.
Lupita
Lupita kwam juist dichterbij, van Twente naar Lemmer, waar
ze zich supersnel aanpast, waarschijnlijk omdat haar baasjes niks forceren en
rust uitstralen. Het alleen zijn zou een groot punt zijn, maar ook met de
opbouw daarvan is al een goed begin gemaakt.
Lupita wordt vertrouwd met de camper voor de
Scandinavië-reis komende zomer. Iedereen is gek op haar. Ze is een echte
dievegge wat eten betreft, maar kan al bijna een uurtje alleen zijn.
Over de Open dag berichten we hieronder ook al. Maar
inmiddels hebben we leuke nieuwe berichten van de betreffende honden. Omdat we
deze dag heel belangrijk vinden om het publiek bekend te maken met adoptie van
thuisloze dieren i.p.v. kopen bij de fokker (in dit geval van buitenlandse
honden) kwamen er dus na de adoptie van de eerste 4 hondjes 6 andere van de
Protectora naar Nederland en werd. als 7e Roemeentje Bijou toegevoegd, want
haar baasje kon door ziekte geen hond meer verzorgen. Ook deze 7 werden dus
tevoren geadverteerd, maar nu konden ze nog niet geadopteerd worden. Belangstellenden
wisten dat ze eerst naar de Open Dag gingen op zaterdag 01 oktober en dat we
bij uitzondering de reacties per hond naast elkaar gingen leggen. Sommige
mensen kwamen die dag dus voor het hondje waarvoor ze tevoren al ons
vragenformulier invulden, anderen kwamen kijken zonder een hond te willen, weer
anderen raakten tijdens de dag geïnteresseerd. Inmiddels zijn er 6 geadopteerd.
Mazzel/Roef
Als Oliver stond hij op de dodingslijst. Gered op het
nippertje werd hij Mazzel en straks gaat hij Roef heten. Een prachtige naam
voor een hondje dat hopelijk na 7 magere jaren minstens 7 goede jaren tegemoet
gaat.
Mazzel gaat Roef heten en in Koudekerk aan de Rijn wonen bij
de vrolijke Romy van 3 jaar en de 12-jarige Saartje die er 4 dagen in de week
is. Hij is al 7 jaar en zacht gezegd niet verwend door het leven. Vlak voor
zijn letterlijke deadline is hij door refugio Protectora uit een dodingsstation
gehaald. Hij is zo vrolijk en fier en speels gebleven ondanks alles. Een lief
heertje naar mens en dier. Was duidelijk nooit huishond. Hij begreep eerst niet
dat hij bij Maureen naar binnen mocht. Opgetild worden en kammen is nog (te)
spannend. Helaas is het ophalen door ziekte van Saartje nog even uitgesteld.
Goldy
Goldy na aankomst bij Maureen
Goldy, nog niet geadopteerd, zou ruim 3 jaar zijn, maar we
vermoeden veel jonger. Ze lag met pas geboren pups voor de poort van het asiel.
Op zo’n kwetsbaar kleintje komen snel de verkeerde mensen af. Hoe klein ook, ze
is assertief, zeer actief, snel als water en springt super hoog. Ze speelt
voortdurend met de honden van het opvanggezin en wandelt makkelijk 2 à 3 uur
per dag. Heel lief, maar ook duidelijk terrier- en jachtgedrag. We zoeken hele
actieve baasjes met kennis van honden die duidelijk (bij)sturen, maar haar ook
heerlijk knuffelen, want ondanks haar zelfverzekerde gedrag kan ze bij iets
onbekends echt wegduiken.
Boemer
Boemer gaat elke dag mee naar het verpleegtehuis en is zo
geliefd.
Paco, nu Boemer, zwierf op straat rond. Deze ruim
2-jarige Yorkshire Terrier met hangoren loopt over van pit en levenslust. Niet
kapot te krijgen op de Open Dag, na 7 uren nog vrolijk rondkijkend op zoek naar
actie. Het opvanggezin met honden, paarden, katten en kleinkinderen beviel hem
reuze. Maar zo’n kleintje is ook kwetsbaar als bv. kleine kinderen
met hem zouden rondzeulen. Welnu, Boemer’s bazin, hoewel iets ouder, is precies
wat hij nodig heeft: lief en super actief. Ze lopen heel veel in en rond Elburg
en vanaf dag 1 gaat stapt Boemer vrolijk naar binnen bij al haar
vrijwilligersactiviteiten, waar iedereen hem al leuk vindt.
Koos
Een relaxed hondje is Koos, ook hier op de open dag.
De eenjarige Coco, de Yorkshire Terrier met staande oortjes,
is Koos geworden. Hij woont in een hele mooie bed & Breakfast aan de IJssel
in Kampen, samen met zijn baasjes en hond Dale. Hij werd gedumpt, want hij was
te duur en te bewerkelijk. Dagelijkse kost in Spanje, hoewel het op zich
gunstig is dat ze de moeite namen hem in een refugio af te geven en niet zoals
velen op straat schoppen. Hij was samen met Boemer in opvang, maar duidelijk
rustiger. Inmiddels is Koos al vriendjes met Dale en heeft hij de baas al
ingepakt.
Bikkel
Nummertje 5 Barpi, 3 à 3.5 jaar, heette bij Maureen
Dappertje vanwege alles wat hij doorstaan heeft. Hij zat dagenlang, of
eigenlijk hing hij meer, aan een touw aan een boom. Uitgedroogd, apathisch, met
volledig vervilte vacht. Na eten, drinken en een kappersbeurt kwam er een lief,
wat schuchter mannetje tevoorschijn. Zijn nu nog wat dunne vacht zal over een
jaar prachtig zijn. En ‘eind goed, al goed’ klopt in dit geval 1000%. In een
heerlijke buurt in Deventer woont hij nu bij echte hondenbaasjes die alles voor
hem over hebben. En dat schuchtere gaat al aardig over. Hij draagt nu de
passende naam Bikkel, en een Bikkel, dat is ie ….
Tierri
Tierri wist hier nog niet dat hij de loterij ging winnen en
bij zijn nieuwe baasje Harry op schoot zat
Dan iets bijzonders: nummertje 6, Tierri uit de Spaanse
Protectora, en nummertje 7, ons van adoptie terug gekomen Roemeentje Bijou,
zijn samen geadopteerd door zeer ervaren hondenliefhebbers uit Steenwijk. Ze
hadden altijd grotere honden, waaronder herders. Op de Open Dag waren ze
urenlang aanwezig met hun dochter, die dierenartsassistente is. Zij woont nu
zelfstandig en nam haar beide honden mee. Ze lieten alles goed op zich werken,
speelden en knuffelden met diverse honden en uiteindelijk werden het er 2. De
super actieve Tierri was zo lief met het eenjarige dochtertje van het
opvanggezin. En speelde zich een slag in de rondte met al hun andere honden.
Dit prachtige hondje van zowat een jaar, is net als Mazzel/Roef op het
nippertje uit het dodingsstation gehaald. Onbegrijpelijk dat vandaag de dag
kopen en dumpen (en euthanaseren na 10 dagen) in Spanje nog steeds stukken
wijdverbreider is dan adopteren.
Bijou
Duveltje Bijou heeft ook o zo haar veiligheid nodig.
Heerlijk bij bazinnetje Jolanda.
Na wat gepuzzel werd besloten de waarschijnlijk ruim
5-jarige Bijou erbij te nemen: een kleintje, maar pas op, een autonoom typetje.
En veerkrachtig tot en met. In Boekarest gedumpt met een enorm gezwel aan haar
buik hangend. Ze herstelde heel snel van de operatie en kwam naar Nederland.
Eerst in opvang in Dordrecht bij 2 lookalike-jes: de zwarte Roemeense Lily en
de witte, Spaanse Albi: allebei ook via Esperanza geadopteerd. In Vlaardingen
vond ze een lieve bazin, die helaas ziek werd en haar niet meer kon uitlaten.
Bijou kwam dan ook vrij corpulent terug in Dordrecht. Maar wat zal dat er snel
af zijn!
Filmpjes van Bijou en
Tierri
We genieten van de heerlijke filmpjes die de familie uit
Steenwijk ons stuurt. Als het van nature al niet goed gaat tussen Tierri en
Bijou, dan zorgt deze familie daar wel voor. Ze corrigeren waar nodig en hebben
het stel al aardig in de gewenste richting. Er wordt heerlijk gewandeld, ook
vaak samen de 2 honden van hun dochter. Bijou leert spelen met de van
levenslust overlopende Tierri, waarbij ze zich de kaas niet van het brood eten.
En, altijd belangrijk bij dieren met zo’n rugzak: veiligheid en geborgenheid.
Ook dat krijgen deze 2 volop. ’s Avonds heerlijk mee naar boven en niet bang
hoeven zijn dat je opnieuw verlaten wordt.
