Carmen uit Boekarest attendeerde ons op een prachtig filmpje
van een vrouw die wandelde met 8 gehandicapte honden. Tot onze verrassing bleek
het in Leiden te zijn. Daar woont de van afkomst Nederlands-Schotse Miriam
Lefel, die haar jeugd in Australië doorbracht. Na een leven als ontwerpster
wijdt ze zich nu aan gehandicapte dieren. Miriam gelooft dat een dier niet
minder waard is dan een mens, ook een dier met een handicap niet. Dat betekent
niet dat zij ze als mens ziet en behandelt. Haar honden laat ze zich zo
natuurlijk mogelijk ontwikkelen. Ze maken lange wandelingen waarop ze gewend
raken aan verkeer en veel mensen, ze spelen met andere honden uit de eigen
buurt. En de natuurlijke rangorde in haar roedel wordt gerespecteerd.
Miriam’s honden kwamen allemaal met fysieke of
psychische trauma’s. Ze traint en geeft therapie. Verlamde honden leren weer
(op hun manier) lopen, getraumatiseerde dieren leren vertrouwen, dove en blinde
honden krijgen extra zintuigentraining. Via google en You tube kun je meer over
haar vinden. Zo is er een langer filmpje van een normale dag, gemaakt i.s.m.
iemand van de Leidse Universiteit. Er heerst een rustige sfeer zonder druk
geblaf. We zien blije dieren die allemaal op zijn tijd
individuele aandacht krijgen, lekker eten en slapen, en elkaar schoonhouden.
Op dit filmpje in de Leidse binnenstad zien we goed
gesocialiseerde honden. Is het niet prachtig een aantal van deze dieren, ook
met rolstoel, los mee te zien lopen? Natuurlijk trekt het bekijks. En
helaas zijn er mensen die geen vragen stellen, maar meningen klaar hebben. Zou
het ons niet op zijn minst tot nadenken kunnen stemmen? Niet iedereen hoeft dit
te doen, kan het aan of heeft er tijd voor. En 8 is veel. Maar in deze tijd van
maakbaarheidsdenken geeft Miriam een uiterst waardevol signaal af tijdens haar
wandelingen: een andere visie op gehandicapt, op anders zijn (vaak als
imperfectie gevoeld) kan ons leven verdiepen en verrijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten