November 26 2018 Psikus heeft een thuis!!!!!!

Vandaag huisbezoek in Nijmegen (voor Neymar (die nog in Spanje verblijft, maar nu al een prachtig thuis gevonden heeft: daarover later meer) en in Odijk voor …..Psikus!

Onze oude Poolse baas van ruim 14 kwam 07 augustus naar Maureen. Na 10 jaren in een Pools shelter. Hij doet het inmiddels zo goed. Het trillen van zijn poten is zoveel minder sinds hij vrijheid heeft en beweegt. En misschien omdat hij niet meer in de kou zit. Hij geniet van een warme deken, wandelen, het autorijden, en niet te vergeten het snuffelmat spelletje met snoepjes. Want van de pittige gebitsoperatie is hij wel zo opgeknapt. Hij kan weer kauwen: eten en snoepen. En door Maureen’s goede zorg zijn ook zijn bulten (door het jaren liggen op steen?) verdwenen

Dit weekend kregen we een reactie waarvan we zeiden: als dit werkelijkheid mag worden … Intensieve informatie-uitwisseling volgde met positief nieuws (liefde, motivatie, grote ervaring met (oude) honden, zelden alleen, een omheinde tuin van anderhalve hectare met een zwemvijver van 50 m.).

Maureen ging vanmorgen gelijk testen: en ja hoor, zelfs in deze kou wilde Psikus het vennetje wel een stukje in. Het huisbezoek vanmiddag was heel positief en morgen wordt hij al gehaald. Voor Psikus die al aan Maureen is gehecht, wel een flinke overgang weer natuurlijk, maar naar een eigen, heerlijk thuis voor zijn laatste fase. Is het niet geweldig dat er mensen zijn die dit doen?

November 16 2018 Sierra Nevada, Rayo en de hoop van Fegrapa: op weg naar een Spaanse Dierenbescherming?

Al jaren steunt Esperanza refugio Sierra Nevada. Bij elk bezoek zijn we verrast door de warme sfeer, de zorgvuldigheid, de vrijheid voor de dieren. Drijvende kracht, Anita Dufetel, weet vrijwilligers te binden, hoewel ook hier handen te kort. Dagelijks gedumpte dieren. Recent deze Pitbull pups. Aanvankelijk zo slecht er aan toe, schreef Anita: botjes in een velletje, 2 grote ogen, 2 grote oren. Dit ras mogen ze van de overheid niet opnemen. Gelukkig nam een organisatie in Ceuta ze over.

Rayo: zie site 26 augustus. Toen de baasjes wegreden voor een fijne vakantie, smeten ze Rayo op straat, hij rende over de weg en werd aangereden. Na een flinke operatie zou hij 29 september naar Nederland vliegen. Helaas. Ontsteking, toen levergiftiging en hele lage bloedwaarden, door de vele antibiotica misschien. Het ging op en neer. Recent een wanhopig telefoontje van Anita. Een duivels dilemma: weer zo ziek. Weer antibiotica met risico’s voor lever en bloedwaarden? Of de plaat eruit met de kans dat de bacterie (misschien al resistent) achter blijft? Grootste kans op blijvende genezing: pootamputatie. Arme Rayo: door harteloze baasjes ellende en een poot kwijt. Maar we kijken vooruit. Eerst genezen en de bloedwaarden omhoog met goede voeding, vitamines en supplementen. Als het voorspoedig verloopt, vertrekt hij 30 november naar Nederland, naar Maureen. En dan: een gouden mandje zoeken. Net als onze Roemeense drie-poter Kenna die al 3 jaar gelukkig is op een Friese boerderij.

Met kleine stapjes winnen goede krachten terrein op onverlaten en onverschilligen. Jagers brengen nu soms hun afgedankte jachthonden naar een refugio i.p.v. vermoorden op gruwelijke wijze. Mensen durven meer aangifte te doen. De politie kijkt minder weg bij misstanden, helpt vaker dan voorheen. Mishandelaars worden soms veroordeeld. Mondjesmaat, maar toch. Ook bestuurlijke overheden dienen onder druk gezet. We vertelden al van de Protectora, de 2e refugio in Andalucia die wij steunen. Ze veranderden een vreselijk dodingsstation in een no kill refugio. De dieren hebben het goed. Bijna alle krijgen een nieuw thuis, stilaan ook soms in Spanje. Toen sloeg de bom in: ze moesten weg. Aan wie de overheid na nieuwe aanbesteding het contract zou gunnen, stond vast: firma Athisa, berucht om keiharde praktijken. Pure vriendjespolitiek en corruptie. Door massaal protest, ook via media en vanuit Nederland en Duitsland, durfde men dit niet door te zetten.

Dit gebeuren toonde zonneklaar hoe kwetsbaar je bent zonder massaal protest en krachtenbundeling tegen corruptie, laksheid en passiviteit van overheden m.b.t. dierenbescherming/-welzijn. 30 augustus is FEGRAPA opgericht door 3 refugio’s (w.o. Sierra Nevada en de Protectora). Hun doelen:

-Dat de meeste dierenorganisaties in de provincie Granada zich gaan aansluiten

-Strijden om een eind te maken aan dumping, doden en elke vorm van mishandeling zonder enige soort/ras te discrimineren

-Coördinatie en samenwerking bij verschillende educatieve en sociale projecten over dierenwelzijn en verantwoordelijk dierenbezit

-Alle samenwerking verlenen aan de media bij nieuws over dierenthema’s

Fegrapa is te volgen op facebook: fegrapa.org en op hun site: www.fegrapa.org staat uitgebreider informatie over hun doelstellingen en de activiteiten voor komend jaar. Ook een formulier waarop mensen aangifte kunnen doen van misstanden. De krant Granada Hoy publiceerde over de oprichting van Fegrapa en over een van hun eerste daden: aangifte tegen Circus Roma Dola, dat rond reist in de provincie Granada en dieren onder erbarmelijke omstandigheden houdt.

Stands van Sierra Nevada Fegrapa

November 11 2018 Vreugde en verdriet

18 oktober stond nog een blij bericht op de site over Cuca die okt. 2015 naar Maureen kwam en later in Dierenthuis Almere ging wonen, omdat adoptie in een reguliere situatie te riskant was voor dit jarenlang gepeste dier. Op de recente bezoekersdag van Dierenthuis maakte Cuca heel lief contact met een bezoekster die een foto van haar maakte en ons vertelde dat ze gelukkig was. Helaas kwam vlak daarop een mailtje dat Cuca was overleden. Ze was een paar dagen minder goed en bij bloedonderzoek bleek haar lever heel ziek. Ze is rustig ingeslapen in de voor haar inmiddels veilige en vertrouwde omgeving van Dierenthuis, 12 ½ jaar oud. Het is verdrietig, maar tegelijkertijd zijn we heel blij dat Cuca 2 jaar rust en oprechte liefde en aandacht heeft gekend.

Verder een lange rit naar Zwijndrecht vandaag: huisbezoek voor Tommy, een terrier uit Hongarije van ong. 10. Ingrid en Peter vonden hem verzwakt en uitgehongerd in het bos. Ze hebben hem opgekalefaterd en opgevoed. Hij bleek een leergierige knuffel. Ingrid geeft de honden die op hun pad komen in Hongarije een basistraining en Tommy bleek een bolleboos. Hij kreeg uiteindelijk een Nederlands bazinnetje dat de zomers in Hongarije doorbracht. Helaas kan ze door ernstige ziekte niet meer goed voor Tommy zorgen. Het is een daad van liefde van haar om haar zo geliefde maatje terug te geven, opdat hij een nieuw, goed thuis krijgt. Wij hebben hier veel respect voor. We hebben al snel een prachtig thuis gevonden voor Tommy. Bij lieve, serieuze mensen die al meerdere honden met een flink rugzakje een liefdevol en mooi leven gaven. Tommy krijgt het heerlijk: slapen op de slaapkamer, vaak mee de natuur in met de camper, dagelijks lekker lopen. Dat laatste is ook super. Helaas krijgen we voor oudere honden vaak reacties van ‘blokjes om’ mensen. De dieren krijgen dan geen slecht, maar wel een heel saai leven. Een levendige hond als Tommy die wat in zijn mars heeft en geniet van een flinke wandeling en rennen doe je dan echt te kort.

November 4 2018 Een extra intensieve maand.

 Goofy                                                                           Bikkel                                                     

Snoef                                                                        Grover

 Okke                                                                       Doppie

Dunja                                                             Jessica

9 honden kwamen naar Nederland. We wilden rond Dierendag extra kansen bieden. Amélie (Snoef), Bikkel, Monty ( Doppie), Thais en Jessica per vliegtuig, met Monique en dochter Milou (adoptanten van onze Roemeense Alfi). Zij deden vrijwilligerswerk bij refugio Sierra Nevada. Anita heeft het zo gewaardeerd: mensen waar je wat aan hebt, of het nu gaat om poep scheppen, honden socialiseren, informatie over potentiële adoptiehonden enz. Prachtig dat ze 5 honden meenamen. Vlak daarna kwamen Grover, Vonk (Goofy), Dunja, Okke via wegtransport.

Grover was de eerste, op 09 oktober. Dit lieve, sociale, wat Schnautzer-achtige mix-reutje met zijn zwarte krullen is anderhalf. Zijn baasjes zijn mensen met een grote motivatie en een heel open houding. Het is hun eerste hond als gezin. In eerste instantie noemden ze Thais, Bikkel en Monty Maureen hielp hen bij de keuze.

Bikkel

Bikkel, die 13 oktober thuis kwam, had zo’n zwaar leven. We schreven al dat hij in het paradijs is gekomen. De doodgoeie Labrador Bobo is Bikkels steun . Kater Teun van 18 wandelt al gezellig mee. Bikkel blijkt bang van beeldschermen. Bij de tv is hij als een speer vertrokken en als de baas achter de computer zit, komt hij niet in het kantoortje. Ze gaan Bikkel steunen om vertrouwen op te bouwen. O.a. door een puppy cursus, zodat hij (hoewel al 2) niet door grote honden wordt overdonderd.

 Goofy

14 oktober vertrok Chihuahua-Yorkie mixje Goofy. Deze 3-jarige, vrolijke, open mini blijkt niks niet bang voor grote honden. De hele familie heeft honden- en rescue-ervaring. Samen met huisgenootje Muffin en buurhond Rakker wordt veel gedrieën gespeeld en gewandeld. ‘We zijn stapelgek met hem.’

  Snoef, Spaanse waterhond

Spaanse Waterhond Snoef die ook de 14e vertrok, zit nu helemaal op haar plek. Haar baasjes gaan voor rescue èn Spaanse Waterhonden. Snoef woont met rasgenootje Tommy. Snoef krijgt een opvoeding eerste klas van bazinnetje Patricia met alle Martin Gaus diploma’s en heel veel beweging, als ze mee mag met haar uitlaatservice. Ze zijn trots hoeveel Snoef al geleerd heeft: aan de lijn, spelen met andere honden, respect voor Tommy, komt terug op commando en gaat dan zitten … Ze pakt het snel op. ‘Het is leuk om met haar te trainen.’

 Okke

Onze kleine Pandabeer Okke, ook twee, vertrok 27 oktober. De baasjes stapten na het huisbezoek en definitieve go direct in de auto. Okke heeft een centenbakje en mist wat tandjes. Hij heeft het nodige meegemaakt. Okke schrikt soms echt terug. We zochten een stabiel plekje voor, waar hij graag gezien wordt, bij mensen met inlevingsvermogen, die snappen dat Okke geen instap klaar hondje is. Voelt Okke dat, dan hij is hij zo lief en makkelijk. De baasjes schreven dat hij al een anti schrokbak heeft, want hij had in 2 tellen zijn eten op. En hij probeert al tosti’s te stelen. Dat is goed nieuws.

Dunja

De verlegen Dunja van anderhalf heeft enkel in een refugio geleefd. Afgelopen maandag haalde haar baasje haar. Ze is zo grappig om te zien is, vinden wij. Veel is spannend, ze durft op straat niet naar mensen. Dunja krijgt nu een heerlijk leven. Haar baasje was ecoloog, een echt natuurmens, die lange wandelingen maakt. Haar wereldje wordt vast veel groter. Gelukkig is ze nieuwsgierig, heeft veerkracht en leert snel. De eerste wandeling in de buurt ging goed, Dunja laat zich makkelijk corrigeren en de kat: van beide kanten geen enkel probleem.

 Doppie

Doppie, ruim 1, ging eergisteren naar huis. Doppie maakt je blij. Een racewagentje in Maureen’s grote tuin, een knuffelig, maar ook zeer ondernemend, vrolijk, actief ventje, stoer aan de lijn, overal op af willend. Plus nog eens een pittig stukje terrier in zijn karakter. Maar o, wat een klein hartje als het hard regent, waait en onweert. Hij werd zwierf in Andalucia tijdens een noodweer van de afgelopen maanden op straat, volledig in paniek. Alleen zijn in zulke situaties kan hij absoluut niet. Bij deze baasjes krijgt Doppie al wat hij nodig heeft. Ze zijn net zo enthousiast als Doppie, wandelen veel, laten hem nooit alleen en waarderen juist het terriertje in hem. Vanmorgen schreef Doppie: ‘Ik heb het wel voor mekaar, want ze kunnen me al niet meer missen.’

Jessica

Gisteren is Podenco-mix Jessica, ruim 1 jaar, gehaald. Ook zij zwierf op straat. Wat een bijzonder uiterlijk met haar stippen, een blauw en een bruin oog. Een atletische Spaanse jachthond die sportieve baasjes nodig heeft. Ze komt in een gezin met 3 kinderen in een omgeving met bossen en uiterwaarden. De baasjes gaan met haar fietsen en Jessica gaat hardlopen met de baas. En op hun camper vakanties is de hond er altijd bij. Jessica is een vrolijke, speelse, ondeugende puber die bij Maureen dagelijks een kussen of dekbed vernielde. ‘Mooie spullen zijn geen issue’ zeiden ze gelukkig, toen we hiervoor waarschuwden. Heerlijk.

Oktober 18 2018 Berichten van oudjes

Een vroeg telefoontje: ‘Met de Dierenambulance. Bent u een hond kwijt?’ Nee, Rafa en Kitty sliepen onder onze neus. Het betrof Trompa, de Engelse Bull van 12 ½!!! Trompa overtreft de records van dit ras. Gemiddelde leeftijdsverwachting is 6-9. Ze is op haar oude dag gedumpt in Spanje en 3 maart geadopteerd. Fantastisch dat er mensen zijn die een dier nemen dat al zo ver in reservetijd leeft. Trompa werd dame op stand. Beide baasjes werken beiden op de meest chique (en waarschijnlijk ook meest diervriendelijke) golfbaan van Nederland in Wassenaar. Trompa gaat elke dag mee, net als haar 2 Chihuahua huisgenootjes. Ze vermaakt zich geweldig. Scharrelt heerlijk rond en rijdt graag op een golfkarretje. Net als in de auto. Daar springt ze zo in, maar is er niet uit te krijgen. Nu had Trompa blijkbaar zin haar blik te verruimen.

Dat wij gebeld werden komt, omdat we de adoptiehonden na aankomst registreren bij een chiporganisatie. De nieuwe baasjes hebben dat keurig (staat in het adoptiecontract) laten overschrijven op hun naam. Maar de registratie door Esperanza was niet verwijderd. Ze hadden dus 2 telefoonnummers en belden ons eerst.

Toeval bestaat niet

Ook Cuca is al 12. Ze kwam oktober 2016 als 10-jarige naar Nederland. Een schat, dol op aandacht. Maar zo verwaarloosd en gepest, dat ze geen enkele druk verdroeg, onmiddellijk denkend dat men haar wat aan wilde doen. Dan kon ze bijten. Ze is onder verdoving medisch verzorgd en bevrijd van pijnlijke klitten, doornen en haar compleet vervilte vacht. Adoptie bleek uiteindelijk geen optie. Te riskant dat er onverwacht iets zou gebeuren en Cuca dan het kind van de rekening zou zijn. Dat was Cuca haar hele leven al geweest. Met pijn in ons hart gaven we de droom op dat Cuca nog een paar jaar een eigen liefdevolle familie zou hebben.

Maar Cuca is gelukkig! Dierenthuis in Almere nam haar op. In dit dierenparadijs blijven alle zieke, gehandicapte en getraumatiseerde dieren tot hun dood. Ze leven in alle vrijheid in prachtige grote kamers en op het grote terrein. Cuca heeft daar geen enkele druk, de (medische) verzorging is in eigen huis. Ze woont bij de senioren en zowel op de dagelijkse wandelingen als op de maandelijkse bezoekdagen is Cuca er altijd bij. We waren één keer op bezoek en kregen soms een berichtje: het gaat Cuca heel goed.

Maar laatst was de verrassing wel heel groot. Op Faceboek stond zomaar een lieve foto van Cuca. Van Cora die ook altijd helpt bij de Open Dag in Diever voor de tweede kans hondjes. Wij reageerden opgetogen. Cora’s antwoord: ‘Pas toen ik thuis was en de foto's bekeek las ik haar verhaal op de site. Ze heeft het daar echt geweldig! Ze kwam een paar keer naar me toe voor een knuffel en pakte toen zachtjes mijn hand. Zo lief en daarom heb ik haar op de foto gezet. Toeval bestaat niet Dirkje....’

Omi: wie sponosrt haar mandjes?

Geregeld staat onze 13-jarige Omi even op de site. Omi verbindt. Omi ontroert iedereen. Haar verhaal raakt je in de ziel: een oud, ziek hondje met oogjes vol zweren, dat in een dodingsstation in een hoek wordt gesmeten. En Omi zelf ontroert. Door haar lieve uiterlijk en haar uitstraling: helder en sereen. Door het neusje in de wind, de pootjes op het gras, het hele stille genieten. Sommigen lieve mensen steunen haar financieel, want haar voer en medicatie kosten het nodige. Hoe lang ze nog heeft weten we niet. Ze heeft geregeld kleine Tia’s waarvan ze snel herstelt. We zijn dankbaar dat ze al ruim een jaar zo geniet van maureen haar zorg en liefde en de heerlijke tuin en de zachte mandjes. Omi heeft al meerdere versleten. Ze is niet meer zo schoon en de vele andere dieren vinden het leuk om aan die zachte stof te sjorren.