zondag 26 april 2020

Januari 14 2019 Wat een stevige, creatieve opvoeding vermag!




Lief en een boef

Spaanse Waterhond Snoef is zò lief en zette zò graag bij Maureen de boel op stelten. Dit type hond behoeft sturing om later niet zijn eigen gang te gaan en eenkennig te worden. Snoef boft: de nieuwe baasjes kennen het ras en bazinnetje Patricia weet van opvoeden. Dagelijks kunnen we op FB zien hoe Snoef met haar uitlaatservice mee op pad gaat en stap voor stap leert zich te gedragen. En heerlijk veel beweging krijgt ondertussen.

Omgevallen na een prachtige dag

Snoef is dikke maatjes met hun Spaanse Waterhond Tommy: vriendschap voor het leven, schrijft Patricia. Tommy corrigeert Snoef, haalt haar ook uit aanvalsgedrag. Want Snoef is pittig, zet honden op hun plaats die bezitterig zijn, niet samen spelen. En wie haar wil aanvallen, wordt ook op zijn nummer gezet.


 Snoef en Tommy

Het opvoeden vergt veel consequentie, want Snoef is een dondersteen met een slim en sterk karakter. Maar ze genieten enorm van haar. En gelukkig kan het vrouwtje streng zijn. En wat genieten wij omgekeerd van deze prachtige opvoeding waarin humor en creativiteit niet ontbreken.

                                                                                                                                                                                                                                     Snoef en baas 
Snoef laten wennen aan een paraplu..wat een eng ding...maakt herrie...beweegt...en wordt een 1x donker😂😂


Je hoeft niet alles uit een boekje te halen













Januari 6 2019 Rust zacht, lieve Omi. Je was een geschenk voor velen. Een terugblik vol inspiratie voor 2019



De dag na kerst is Omi overleden. Ruim 13 jaar oud. Het eerste sitebericht in dit nieuwe jaar is een terugblik op Omi, het vederlichte hondje dat, zo stilletjes als ze rondscharrelde op het gras, met haar neusje geuren opnemend, iets knaps voor elkaar kreeg. Ze riep het goede in ons op, vertedering, rust. Ze creëerde verbinding. Naast haar trieste verhaal raakte ons, en velen met ons, het bijna onverstoorbare, serene, het intens lieve en tere.


Omi deed je voelen dat het niet om plaatjes gaat. Ze staat symbool voor de vele extra kansarme dieren die niet snel gered worden, omdat ze een kwaal of handicap hebben, niet jong of schattig pup zijn of aan een ander plaatje voldoen. In onze keuze- en gemaksmaatschappij sta je dan achteraan. Maar wat Omi gaf is onbetaalbaar. Zij maakte je tevreden met wat er (nog) is, straalde klein geluk uit. Een kostbare les.



Wij zijn Anita van refugio Sierra Nevada dankbaar dat ze Omi redde. We zijn Maureen dankbaar voor haar liefde en zorg. Het bracht gebroken nachten mee, verdriet om het gemis, maar wat Omi terug gaf had ze nooit willen missen. Ook danken we hen die bijdroegen in de kosten voor dierenarts, speciale voeding en oog-hart-nier medicatie. En allen die trouw meeleefden.



Anita nam Omi 21 april 2017 mee uit het dodingstation van Delagos: een haarkluwen, oogjes vol zweren, in een hoek gesmeten. Haar hart brak. De dierenarts verwijderde het ene oog en opereerde het andere dat iets zicht behield. Helaas is de refugio, hoe liefdevol ook, een zware plek. Nul comfort, zomerse hitte, winterkou, scherp gruis, stoffig.


Maar zelfs daar zagen we haar genoeglijk rondscharrelen. Dus, hondje van de dag of niet, 25 september 2017 namen we haar mee naar Nederland. Omi genoot nog een jaar en 3 maanden: van het gras onder haar pootjes, haar neusje in de wind, de geuren, een enkel veldwandelingetje, kroelen en tegen Maureen aan, nestjes maken in haar slaapmandjes, lekkere hapjes peuzelen. Onverstoorbaar tussen de andere honden. Ook toen ze dement werd en kleine tia’s kreeg was ze niet angstig of rusteloos.


Het is verdrietig en leeg zonder Omi. Maar in haar naam, met haar inspiratie, gaan we door en hopen ook in 2019 extra kwetsbare dieren een plek onder de zon te geven. Met Maureen en de mensen die meeleven en steunen.

De aktie voor een nieuwe schutting voor de hondenweide is mede dankzij Omi een indrukwekkend succes geworden.



December 31 2018 en 1 Januari 2019


December 24 2018 In memoriam Balou en Grietje



Afgelopen tijd kregen we 2 overlijdensberichten: van Balou van 8 en Grietje van 13, beide ingeslapen vanwege inoperabele kanker. De foto’s van Balou lieten zonneklaar zien hoe ver de 2 tumoren bij de melkklieren al gevorderd waren. Grietje had een enorme tumor bij de staart. Gelukkig hadden ze fantastische baasjes die hen prachtjaren hebben gegeven.

Grietjes laatste foto

Aankomst in Keulen

 In Spanje

Cockertje Grietje, al 10 bij adoptie (1 dec. 2015) zat in een dodingsstation. Ze werd daaruit gered door een vrouw die thuis al 70 honden had: een compleet boven het hoofd gegroeide chaos. Pas in refugio Sierra Nevada kon Grietje wat bijkomen. Ze was zo vervilt en had vergroeiingen in haar oren.
Ook geestelijk was ze wel getraumatiseerd, schreef bazinnetje Ans. Ze kon bv. absoluut niet alleen zijn. Toch had ze 3 gouden jaren. Ze zag er zo mooi verzorgd uit en kreeg heerlijke boswandelingen. In huis voelde ze zich veilig en was ze super lief.



Balou, mix Rottweiler en langharige Duitse Herder, kwam uit Hongarije. Gedumpt op straat. Een lieve, zeer trouwe hond die weinig eiste en zich niet op de voorgrond plaatste. 20 januari 2014 (een jaar of 4) geadopteerd door een dierenfamilie. Samen met de Griekse Amon heeft Balou de sterren van de hemel genoten in hun volledig omheinde anderhalf hectare grote tuin/weiland. Balou was pas 8, te jong, maar wat echt telt is de liefde en de kwaliteit van leven.


woensdag 15 april 2020

December 19 2018 Nieuwkomers Rayo (1 dec.), ons 2e driepootje en Coco, Canelo, Nala, Otto, Neymar (8 dec. alle 5)


Rayo’s trieste verhaal beschreven we hieronder. Amputatie is een zware beslissing, maar Rayo’s leven liep gevaar. Onze hoop lijkt uit te komen. De wond geneest goed, de bloedwaarden zijn sterk verbeterd, mede door de extra ijzer die Maureen geeft. Dat hij het prima doet op 3 pootjes blijkt wel uit dit filmpje van een rennende Rayo met Nala. Op naar een gouden mandje!

 Rayo en Nala


Neymar van 5 ½ , nu Rufo, ging 9 dec. al naar huis. Naar liefdevolle mensen die altijd 4 honden hebben plus geregeld een opvangertje. Dat is wennen. Rufo was enig hond op zijn Spaans: amper aandacht, alleen op de patio wrsch. Hij doet het super: blij, aanhankelijk, leergierig, geniet volop van wandelen. Aandacht delen is een puntje: soms snauwt hij de anderen weg. Charlie en Bella’s reactie: ‘och, het zal wel’. Kanjer trekt zich dan wat terug. De kleinkinderen bekijkt Rufo nog op afstand. Dit alles hoort bij het wennen. Echt aandachtspunt is hun oppashond (2 dagen p.wk): Rufo reageert fel op de onzekere, niet goed gesocialiseerde Schapendoes-pup Doris. Doris’ angst en onzekerheid verontrusten hem duidelijk. Daar moet aan gewerkt worden.




Otto, maart 2014, is nu Otis. Zaterdag huisbezoek in Hengelo. Zondag gehaald. Gelukkig ervaren Beagle-kenners met tijd en engelengeduld. Otis is nl. Beagle in alles. Minder charmante kanten: zware blaf/loeien, neus achterna, bananen in de oren. 9-jarige kat Bagheera was super met hun overleden Beagle. Maar met Otis? Het kattentest-filmpje in Spanje toont een overenthousiaste, loeiende Otis en verschrikt op hol slaande katten. De afgelopen 2 dagen heeft deze vrolijke Frans meer gelopen dan in zijn hele leven en met Beagle-enthousiasme huis en omgeving verkend. Bagheera v.a. het begin in de buurt (deur op een haakje, dus hij kan weg, maar Otis kan er niet door). Met de dierenarts was overlegd: laat ze zelf op natuurlijke wijze toenadering en rangorde bepalen, vertrouwd worden met elkaars geuren. Otis had het te druk en was te moe om op Bagheera te letten. Die kwam de baas kopjes geven gistermorgen, terwijl Otis pal naast hem in de bench lag te ronken. We genieten van de mailtjes. De laatste: ‘Otis gaat als een speer. De hele familie is verliefd. Otis vindt alle aandacht super. De match tussen hond en kat komt goed: beide veel aandacht geven en veel luchtjes uitwisselen.





Onbegrijpelijk, Canelo (5 à 6 jaar) zat 2 ½ jaar in de refugio. Hij leefde daarvoor op straat met een één ogige kat. Een familie voerde hen. Toen buren met vergiftiging en dodingstation dreigden hebben ze ze gevangen. Helaas verdween de kat en is Canelo alleen naar de refugio gebracht. Zijn blik is soms wat treurig, maar hij is lief, vrolijk en aanhankelijk. Ook met bezoek en Maureen’s buurkinderen doet hij het super. Hij kan hard rennen en is in basis een actief hondje. Hij kwispelt blij met zijn grappige krulstaart, als hij geprezen wordt. Met zijn dikke zachte vacht en schattige koppie (1 afstaand en 1 hangend oor) een gouden hondje voor wie hem in het begin niet alleen laat en tijd geeft om te wennen en voor alles een gevoel van veiligheid op te bouwen.


    



 Coco, een jaar of 4, is ook van de straat en zat 1 ½ jaar in de refugio. Dat liet sporen na, want optillen en een omarming kon hij eerst niet aan, maar nu geniet hij ontzettend van een 1 op 1 momentje, dankbaar dat hij weg is uit de refugio. In wezen een zacht, lief, naar knuffels en aandacht snakkend hondje, dat te bescheiden is om te vragen. Hij volgt Maureen op de voet. Hij is sociaal met honden, maar vindt ze snel te druk. De verzorging van de bonken vilt aan broek en staart en klonten op de buik onderging hij braaf. Wat zal het heerlijk voelen daarvan bevrijd te zijn. Op de hondenwei kan hij al lekker hard rennen in zijn eentje.




Nala is ong. 10 maanden. Wat een schat! Wie letterlijk stevig in de schoenen staat en deze ruwe, zeer baasgerichte diamant kan opvoeden, krijgt een fantastisch maatje. Nala is een Duitse Herder mix met hangoren: groot, lomp, enthousiast, open en sociaal. Er zit geen kwaad in, hoewel haar start akelig was. Ze zat aan de muur vastgeketend op een binnenplaatsje. In refugio de Protectora is ze gelukkig al bijgekomen. Ze blijkt een vrolijke, nieuwsgierige puber. Van knuffelen houden is een vereiste!








December 15 2018 Vervolg Roemenië: Smeura, het grootste shelter ter wereld (Zie WDR uitzending gemist 18 november: Tiere finden ein Zuhause)



Nuca (sitebericht hieronder) werkt met opvanggezinnen. Roemenië kent ook veel shelters. Een viertal bezochten wij. Extreme verschillen. Hele goede waar naast de basisbehoeften ook aan socialisatie wordt gedaan. Maar ook wantoestanden. Soms verzuipen mensen in dierenhulp. Gevolgen: overvol, slechte voeding, smerige onderkomens, dieren die er levenslang zitten, omdat men niet toe komt aan opbouw contacten en voor adoptie noodzakelijke observatie/beschrijving. De vicieuze cirkel. Hoe triest ook, steun is dan zinloos. Gelukkig slagen vele wel in stappen voorwaarts. Een Duitse dierenvriendin attendeerde ons op bovengenoemde WDR uitzending over shelter Smeura in Pitesti: 6000!!! honden. Oordeel niet, kijk. Het vernieuwde shelter (een voormalige vossenfarm) is in mei 2001 gesticht door mevrouw Ute Langenkamp. De dieren worden goed verzorgd, men werkt planmatig en met visie aan structurele verbeteringen in de regio (wat de regering dus helaas nalaat).



Natuurlijk, het is een absurd aantal, maar dit ‘shelter of salvation’ is een plaats van hoop. Men laat het niet bij de verzuchting dat het toch zinloos is. Aan het hoofd: Andreas Ole. Hij spreekt vloeiend Roemeens en heeft veel hulp uit Duitsland. Ze hebben 200 adopties per maand en gaan elke 2 weken gaan met hun castratiebus door de dorpen: gratis castreren/steriliseren en praten, praten, praten met de mensen. Vele ouderen hebben religieuze bezwaren: God schiep immers de voortplanting. Ook heerst de opvatting (m.n. bij rashonden) dat een hond dan geen echte hond meer is. Overtuigen gaat stapje voor stapje.



Sommigen kritiseren adoptie, zeker van oudere honden die jaren in een shelter zaten. Ook hier geldt: wees genuanceerd. Honden verschillen net zozeer als mensen. De ene vraagt luid blaffend aandacht, de andere zit stil in een hoekje etc. 26 en 29 november staat op onze site de adoptie van onze Poolse Psikus, 14 ½ jaar. De eerste jaren op straat, toen 10 à 11 jaar in een kennel. Een wonder van aanpassing. Maar andere zullen de socialisatieslag van een adoptie moeilijker of helemaal niet aankunnen.



In de tv-uitzending gaan de Duitsers Andreas Ohligschlager en Simone Sombecki in Smeura op bezoek. Ze nemen 4 honden mee terug. Andreas, ervaren met zware gevallen, heeft een ‘Revier für Hunde’ in Duitsland. Daar kunnen de dieren bijkomen en dan door voor adoptie. Het is ontroerend om dieren te volgen die jarenlang in een kennel zaten. En hun ervaring is dezelfde als die van ons: het is fascinerend en bij de juiste aanpak en in de juiste leefsituatie heel goed mogelijk.




December 8 2018 NUCA: de weg is lang, maar ook voor Roemenië gloort hoop.






Vorige week hadden we Iuliana en Monique van Nuca op bezoek. Inspirerende gesprekken over idealen en hoop. Niet alleen in Spanje (zie site 16 nov.), maar ook in Roemenië bloeien hoopvolle bloemen, vertelden zij: anti-corruptie protesten, activiteiten tegen misstanden (dieren in nood helpen, voorlichting, gratis sterilisaties). Pijnpunt: tegenwerking van de Roemeense overheid in de strijd voor kanteling van de nog massieve desinteresse. Ondanks EU-wetten gaat het ASPA-dierenbudget nog altijd naar wrede hondenvangers. Motto: vangen, opsluiten, doden. I.p.v. structurele, humane reductie van straathondpopulaties via het beproefde TNR (take/trap, neuter, return: vangen, steriliseren, terugzetten), nb. officieel verboden bij de dodingswet uit 2013! En educatie: ho maar. Maar verandering is gaande: Roemenië is in transitie. Het aantal mensen/organisaties dat helpt groeit flink!




Nuca is al jaren actief in/rond Cluj Napoca (2e Roemeense stad). Ze redden dieren. Ze zijn gesprekspartner van de gemeente: o.a. tekstvoorstellen voor verordeningen met verbeteringen voor dieren(bezitters). Jaarlijks castratiecampagnes op het platteland, waar school, burgemeester, politie, burgers bij betrokken worden.





Dieren vangen en van deur tot deur hond- en katbezitters overtuigen hun dier te brengen en adviseren: een beter hok, vers water, langere ketting (liefst meer bewegingsvrijheid). Sommige worden bij castratie medisch verzorgd en krijgen een nieuwe halsband i.p.v de oude ingegroeide. Dit jaar ook een campagne in Cetatuie bij een kattenkolonie. Dit alles vergt geld, spullen, menskracht.



                                                                voorzitter Iuliana Zuber rechts en dierenarts Ioanna



Esperanza bewondert Nuca’s werkwijze. Keihard werken, liefde en professionaliteit. Hoge doelen en idealen: verbinding van goede krachten en structurele, lange termijn verbetering. (Inter)nationale bijeenkomsten om te leren van elkaar, elkaar te stimuleren, samen te werken. Esperanza investeerde daarom flink in hun vorig jaar geopende kliniek voor zwerfdieren. Een succes! Er komen ook al betalende klanten vanwege hun hoge standaard. De dierenartsen krijgen nu een heel bescheiden loon. Google op cabinet veterinar happy pets!





Kinderen zijn de volwassenen van morgen en de hoop voor de toekomst. Nuca bezoekt daarom vaak scholen. Recent Scoala Generala nr 1 in Dej, met 4 honden. Positief: steeds meer kinderen weten al iets over de behoeften van een hond (naast vaccinaties, ontworming, voeding, onderdak ook empathie!!), belang van castratie en chippen. Ze leerden de 4 honden kennen en hoorden hoe om te gaan met honden zonder en met baasje. Sommigen hadden thuis een adoptiehond! Grote verrassing deze keer: 500 Lei/RON donatie voor Nuca (alle kinderen gaven 1 Lei/RON).







Aankomst in Duitsland en bij de nieuwe baasjes thuis.