Maart 29 2021 Mila en de voortgaande strijd tegen de gruwelijke mishandeling van haar rasgenootjes

 

Galgo/Greyhound Mila (site 01 en 06 mrt), geb. jan. 2020, ging 28 febr. naar Sleeuwijk. Na een zwaar 1e levensjaar had ze ‘geluk’. Haar jager hing haar niet aan een boom, net de grond rakend, om na dagen ‘piano spelen’ langzaam en gruwelijk te sterven. Mila kwam in een dodingsstation. Weer had ze ‘geluk’. Net toen kwamen weer mensen van refugio Sierra Nevada langs om dieren te redden: 7 deze keer. Opnieuw ontsnapte ze aan de dood.

  

Mila is een maand thuis. Op foto’s kijken haar mooie droomogen ons aan. Nog bescheiden, maar door haar baasjes subtiel aangemoedigd de jonge hond te worden die ze moet zijn. Als ze zenuwachtig is, wordt ze graag ingepakt, een eigenschap van meer galgo’s. Ze kruipt ook zelf soms in een kussenhoes. Op haar orthopedisch matras gaat ze (nog?) niet liggen. Niet gewend? Geen durf? Wel ligt ze nu eindelijk op de bank.

De dunne huid en gewrichten van galgo’s hebben het zwaar te verduren in de barre omstandigheden bij jagers (en illegale races). Mila’s huid en vacht herstellen, gaan glanzen. Zij komt er wel met zulke baasjes. Maar de strijd voor haar lotgenootjes is nog lang niet gestreden. Esperanza keert zich altijd tegen stemmen die internationale hulp en adoptie afkeuren. Enkel internationalisering als het ons uitkomt voor vakantie, goedkope goederen? Nee, ook tegen misstanden en uitbuiting. Gelukkig zetten meerdere organisaties zich in voor deze trouwe, gevoelige dieren die geen agressie kennen. We zijn blij dat CAS (Cté Anti Stierenvechten) zich nu ook inzet voor galgo’s en podenco’s. Onderstaand artikel van 23 maart is van hen overgenomen. Het betreft internationalisering, strijd in EU-kader, tegen immens dierenleed, tegen onvoorstelbare wreedheden die betrokkenen graag officieel tot cultureel erfgoed benoemd zien: om deze jacht en het stierenvechten maar overeind te houden, liefst gesubsidieerd.

Europarlementariërs nemen in een brief de stelling aan dat de behandeling van jachthonden in Spanje in strijd is met de Europese waarden en artikel 13 van het Verdrag van Lissabon. Zij uit diepe bezorgdheid over het lot van de galgo’s en podenco’s in de Spaanse jachtindustrie, die als werktuig behandeld worden. Dit staat haaks op de Europese normen, waarin dieren beschouwd worden als sentient beings: wezens met gevoel. In artikel 13 worden de rechten van dieren gewaarborgd, en als lidstaat van de EU is Spanje verplicht deze Europese richtlijn te vertalen in nationale wetgeving. In de brief wordt Spanje met klem gevraagd om aan deze plicht gehoor te geven en benodigde wettelijk veranderingen door te voeren.

In de officiële brief - die gericht is aan de 17 autonome regio’s en de nationale overheid van Spanje- maken Europarlementariërs kenbaar geen geldige reden te zien om jachthonden een andere status te geven dan huisdieren, waardoor de richtlijnen met betrekking tot dierenwelzijn ook van toepassing zijn op jachthonden. De brief is een initiatief van Anja Hazekamp en Petras Auštrevičius,

Spanje heeft een jachtindustrie met een geschatte waarde van 6,4 miljard euro waar jaarlijks meer dan 2,5 miljoen jachthonden het slachtoffer van worden. Ze worden gehouden in verlaten schuren, aan korte kettingen en met weinig eten. De honden die gered worden door rescues zijn vaak getraumatiseerd en hebben duidelijk tekenen van fysieke en mentale mishandeling. De meeste jachthonden gaan maar 1 seizoen mee en worden daarna gedumpt. Voor een gemiddelde galgo of podenco betekent dit verlating, verbranding, of ophanging. Dat dit soort praktijken onderdeel zijn van de jachtmentaliteit, blijkt uit de traditionele manier van ophanging: het zogeheten ‘piano spelen’. Hierbij wordt een galgo opgehangen met zijn poten net boven de grond, zodat het arme dier 3 dagen kan blijven trappelen totdat het bekaf gewurgd wordt aan zijn galg.

Het Comité Anti Stierenvechten (CAS International) en DutchGalgoLobby onderzoeken al jaren hoe via artikel 13 een einde gemaakt kan worden aan praktijken zoals de traditionele jacht met galgo's, het stierenvechten en de stierenfeesten. Tijdens een conferentie afgelopen februari hebben Yeray Lopez, de maker van de documentaire Yo Galgo, en Anna Clements van SOS GALGOS de Europese Parlementsleden voorzien van de feitelijk omstandigheden van de jachthonden in Spanje en aanbevelingen hieromtrent.

De moeilijkheid is dat Spaanse jachtverenigingen probeerden om de behandeling van jachthonden te verdedigen als ‘culturele traditie’ of ‘cultureel erfgoed’, welke in artikel 13 genoemd worden als uitzonderingsgrond. Zo heeft Andalusië in 2020 de drijfjacht met de podenco’s bij wet als cultureel erfgoed beschouwd, wat de jacht onaantastbaar maakt. Dit maakt pijnlijk duidelijk dat hulp van de EU noodzakelijk is om verandering in Spanje teweeg te brengen.

Met genoemde stellingname verschaffen de Europarlementariërs duidelijkheid in de patstelling die is ontstaan omtrent artikel 13, namelijk dat dierenmishandeling nooit onder Europese wetgeving en bescherming kan vallen. Daarnaast ondernemen zij concrete stappen door in de stoel te gaan zitten als adviseur om Spanje te herinneren aan de Europese Normen.

Bekijk de documentaire Yo Galgo over het lot van de Spaanse galgo: www.stieren.net/product/26/documentaire-yo-galgo

Bronnen: DutchGalgoLobby, Intergroup on the Welfare and Conservation of Animals