Altijd mee, in Nederland en Duitsland. Ook afgelopen
woensdag. Het door de coronacrisis zwaar getroffen evenementenbureau van de
baasjes mocht weer van start. Eindelijk. We gunden het hen zo. Mensen die niet
klaagden, maar alternatieven bedachten en intussen de zweefmolen grondig
restaureerden. Maar de blij begonnen dag liep anders af. Din overleed aan een
herseninfarct. Dit schreef Din's baasje met wie hij een onverbrekelijke band
had, wiens schaduw hij was: 'We hebben na maanden weer samen mogen zweven, maar
geheel onverwachts zweef jij naar de hondenhemel, lieve Din, ik ga je missen.'
Din was bij adoptie in jan. 2018 bijna 10. Hij kreeg 3.5
onvergetelijke jaren. Hij genoot van de schapenlessen, van de ochtendknuffels
waarmee elke dag begon (de enige reden voor een minder goed humeur was als dit
niet uitgebreid genoeg was). En
altijd mee op klus, mee naar het stamcafé, kreeg van velen
een kroemel (een Brabantse knuffel). Drukte maakte Din niks uit.
Din stierf in het harnas, nog fit. Rogier en Monique: heel
veel sterkte. Wat zal het leeg zijn zonder deze fijne, lieve kameraad. Dank
voor de prachtige jaren die jullie Din hebben gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten