We hebben veel prachtige adopties. Alleen intensieve procedures geven een hoge kans op succes. Leefgewoonten en omstandigheden zijn relatief snel gescreend: bewegingsbehoefte, tuin vereist, jonge kinderen etc.etc. Toch is dat onvoldoende garantie. Ervaring, juiste motivatie, juiste persoonlijkheid van de baasjes vormen de sleutel. En hondentaal kennen. Voor een onzekere hond bv. is niet elke baas voldoende ervaren. Dat betekent dat een hond die weg moet bij de één, het vaak goed doet bij de ander, dankzij een andere benadering. ‘Je moet bij elkaar passen’: sommige mensen begrijpen wat dat eenvoudige zinnetje inhoudt. Dan is een procedure een samen kijken naar wat de beste beslissing voor de hond is. Maar mensen zijn ook wel eens boos, als we menen dat het niet de juiste match is. Hieronder weer een greep uit onze vele updates.
Snowy was nooit eerder zo gelukkig. Beschadigd door nare
ervaringen in Roemenië en pech en stress in Nederland, kan ze geen druk en
verwachtingen meer aan. Na meer dan een jaar terug in opvang vond ze in Dec.
2020 haar perfecte biotoop in Westernieland: een Groninger boerderij, ver van
alle bebouwing. Vertrouwen opbouwen vroeg veel geduld, maar nu is ze gelukkiger
dan ooit. En dan zo toegezongen worden op je 7e verjaardag!
Ook Roemeentje Catina heeft goud. Dec. 2014 zagen we Catina en broertje Nicu in een vreselijk shelter in de middle of nowhere, 30 km van Boekarest, geboren in het veld daar in juli 2014. We hadden voer mee. In een wanhoopspoging wurmde Catina zich door de spijlen. Ze kregen enkel soms wat bijna kale karkassen of wat brood. Hen te redden was een opwelling: 2 van de 500. Onverstandig, riskant, nul socialisatie. Maar wat doe je soms, staande met zo’n diertje?
Wonder boven wonder vonden beiden een thuis voor het leven.
Catina juli 2015 in het Belgische Kwaadmechelen Ham, Nicu eind juni in
Amersfoort. Tot op de dag van vandaag is er contact en zien we 2 gelukkige
honden. Bijzonder, zeker Catina die het eerste jaar vaak verstijfd in een hoek
of bench zat en enkel na lang wennen een band met de baasjes aanging.
Nicu
CatinaHachi, jaar of 7, lang asielleven, vertrok 11 april naar
Etten-Leur. 27 april even grote schrik. Ineens zakte hij bij het wandelen door
zijn poten. Verkrampt. Op 2 mei nog eens en sindsdien niet meer. Heel vreemd.
De dierenarts kan niks vinden. We hopen maar dat het nu uitblijft. Hachi en
bazinnetje zijn zo gelukkig samen. Ze wandelen heel wat af.
HachiLeven als hond en kat? Vaak niet hoor. Zeker niet bij een rustige aanpak.. We zouden er een lange serie van kunnen maken. Tigger (ooit met nestgenootjes in de berm in de Andalusische hitte) is 6 (adoptie 12 sept. 2015). In elk bericht spat de levenslust van dit energiebrokje af. Met dezelfde overgave kan hij ontspannen en slapen. En loyaal tot op het bot naar de baasjes en de kinderen.
Tigger
Soms is een (klein)kind reden om een hond terug te brengen.
Gelukkig zijn er ook veel mensen die met liefde en geduld aan de voorbereiding
en introductie werken. En dan worden mens en dier enkel gelukkiger bij
uitbreiding. Beer (7jaar, adoptie 2016) is helemaal gelukkig, als de tweeling
bij oma en opa is. Hij wijkt niet van hun zijde.
Beer
Billy, gedumpt in Hongarije, en poes Tommy zijn helemaal
betrokken bij de komst van de kleine Zoë in januari. De sportieve baasjes
wandelen en fietsen wat af. Als Billy moe wordt bij het fietsen of bij regen
mag hij in de bakfiets bij Zoë.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten