Augustus 18 2021 Hongaartje Harry en goede achtervang bij ouderen

 Het Ned. kunstenaarsechtpaar Ingrid en Peter, al jaren in Hongarije, neemt even zo lang al gedumpte en verwaarloosde honden op. Maar zelf houden kent grenzen. We helpen graag, gezien hun observatie en zorgvuldige werkwijze. Hoewel nu ook chip plicht in Hongarije, wordt chip registratie vaak nagelaten. Eigenaar dus onvindbaar. Eerlijk is eerlijk, soms zijn we er niet rouwig om. Een op sterven na dood dier (bv. Mowgli ooit) naar zijn mishandelaar terug sturen ….. Harry, (mix) Mudi, net als Puli en Pumi een kleiner Hongaars herdertype, kwam uit het bos. De foto van het bobbeltje op zijn voet toont ooit gebroken teentjes. Gelukkig, hij racet ermee als geen ander. Verwaarloosd (erger?) was hij wel. Soms dook hij weg, schrok bij aaien. Gelukkig is hij ook sociaal, aanhankelijk en krijgt al graag knuffels.

 Hongarije

Vrijdagmorgen deden we huisbezoek in Roden voor Harry (aankomst Ned. 7 aug.). Daarna naar Smilde om kennis te maken met Harry en groenafval weg te brengen. De knots grote tuin met middenin een prachtige catalpa met giga diameter, is goud waard voor de opvanghonden.

Harry is een speels, leergierig type. Maar ook van een werkhondenras dat na gewenning grenzen probeert op te rekken. Ervaring en consequentie zijn dus welkom om zijn leuke kanten leuk te houden. We zijn er niet bang voor. Zijn nieuwe bazin heeft veel in huis. Hoewel met 70 aan de oudere kant voor een hond van een paar jaar, trekt ze graag de stevige wandelschoenen aan in de bosrijke omgeving. Erg te waarderen (en reden het gesprek aan te gaan ondanks die leeftijd): de zelf al tevoren perfect geregelde achtervang (ook voor blijvend zo nodig). Anders had ze niet gereageerd. De 4 volwassen kinderen staan er 100 % achter en opvang nr 1 woont om de hoek en wandelt vaak mee. 3 van hen waren aanwezig bij huisbezoek of ophalen afgelopen zaterdag.

Ook positief: rescue ervaring w.o een angstig 2-j. één oogje uit het asiel die hapte. Dat was eerst pittig, maar dit baasje is geduldig en van het slag ‘we gaan er voor’. Hij werd 17! Het is een verademing ouderen tegen te komen die, vaak na een leven met honden, graag weer een hond willen, maar beseffen dat, hoe fit nu nog, het risico op uitval met de leeftijd toeneemt en je herstelvermogen omgekeerd. Dit type ouderen zorgt op voorhand voor serieuze achtervang die aan de vereisten voldoet en bij de procedure betrokken is. Of ziet na Maureen’s antwoord in dat het helaas niet reëel is. Wij gunnen het ook ouderen en mensen met beperkingen (fysiek of psychisch), maar risico’s wegwuiven, naar de toekomst verschuiven kan ten koste van het dier gaan. We krijgen vaak onbegrip of erger te horen, maar recent enkele mooie voorbeelden van (zelf)inzicht en de hond centraal stellen: ofwel door zelf al tevoren goede achtervang te hebben geregeld, ofwel een eerlijke, begripvolle reactie terug op onze opstelling. Zo had ook de nu nog fitte, actieve 70-jarige bazin van Limon al voor haar schrijven een super achtervang geregeld en schreef een 79-jarige meneer die op Lia reageerde terug: ‘ ... Wat een uitgebreide en eerlijke motivatie om mij af te wijzen. Inderdaad, ik ben nu vitaal en energiek, maar ik kan in mijn glazen bol kijken wat ik wil, het wordt enkel minder in de toekomst, daarmee moet je realistisch omgaan, die ouderdomskwalen zullen zich aandienen….’

Harry is inmiddels druk aan het wennen. Liep al een keer los in het bos, hield daarbij de baasjes goed in de gaten en luisterde, als hij werd geroepen. Zijn bazinnetje schreef: ‘Ik ben heel blij met Harry’.