Hartenbrekertje Xavi (bijna 4) met zijn schattige koppie
zoekt nog een rustig plekje.
Uli, Terry, Mazzel
Adviezen bij honden die sneller stress opbouwen.
In april kwam Xavi mee. Lief, aanhankelijk. Zijn schattig
smoeltje noodt tot (te snel) erop duiken. En toch: na 5 maanden overspannen
terug van adoptie. Zijn tere punt ligt in het verleden. Fysiek en geestelijk
verwaarloosd, socialisatie gemist, geen handling gewend. Gevolg: sneller
overprikkeld bij (voor hem) te veel druk(te) en nieuwe of onverwachte
situaties. Dit gevoelige zieltje, open en vrolijk gebleven, gedijt in een
rustige, stabiele situatie die zijn ruimte respecteert.
Zulke hondjes behoeven respect, begrip en voldoende rust.
Voor Xavi is dat inclusief een rustig wandelgebied, want, hoewel stoer doend,
is hij in feite bang voor andere honden. Verder rustig werken aan vertrouwen/de
band, voor je bv. haartjes weg wilt knippen. Niet te veel, niet te snel, herken
en respecteer grenzen. Xavi’s stress ontstond niet door 1 voorval: het emmertje
vulde zich druppelsgewijs. Een combi? Geregeld te dicht langs andere honden,
bezoek dat te snel/te dicht nadert, druk spelen, ….?? Langzaam veranderde hij
van blij naar gestresst en viel soms uit: onzekerheid, geen agressie. Na
terugkomst kwam hij snel tot rust gelukkig.
Uli, 12 nu, 3 jaar bij zijn baasjes, zat al zo lang in
de Spaanse refugio. Ook hij had (zeggen zijn baasjes) ‘rafelrandjes in gedrag’
uit zijn verleden. Dat gaat niet 1,2,3 over. Hoe leuk het direct al gaat,
dieper vertrouwen kost meer tijd. Stress en onzekerheid zijn slecht voor hem.
Bij schrik reageerde hij onrustig, soms explosief. Uli mijdt confrontaties,
loopt liever weg, maar schoot een paar keer echt uit: steeds als hij op de bank
lag te slapen tegen één van hen aan en ineens wakker werd/schrok. Alsof hij
degene naast hem niet zo snel kon plaatsen en de angst omhoog schoot. Uli is nu
een gelukkig hondje dat geniet van lekker keten met de baasjes.
Terry, 8 à 9 nu, van straat (veel oude wonden, compleet
vervilt) kwam na 3 weken terug van adoptie: door het lint gegaan bij
verwijdering van een teek. Zijn bazinnetje vond het erg, maar was onzeker
geworden, vooral mbt haar 4-jarig zoontje, lief èn een boefje. Terry ging 8
okt. 2016 naar nieuwe baasjes die hem voor geen goud kwijt willen. Zo
voorkwamen ze alle paniek en druk(te), bekend met zijn verhaal. Gevolg: een
knuffel- en schoothondje dat met het vrouwtje door Den Haag naar de volkstuin
rijdt in een mandje voorop haar Tomos snorbrommertje. Dol op hun 1e kleinkind
is (en omgekeerd). Met pootjes omhoog bij de baas op schoot genieten van
aanhalen: de baas die eerst afstand moest houden, Terry na een poos pas mocht
uitlaten (maar eerst nog niet aanlijnen). Het enige restant: 1 x per jaar onder
narcose bij de dierenarts scheren. Dat is (nog) te lang te dicht op de huid
voor Terry.
Mazzel, uit het dodingsstation, snapte niet dat hij in huis mocht, lag enkel op de vloer. Ook Mazzel, op zich open en vrolijk, had problemen met handling, was ten prooi aan tegenstrijdige gevoelens en had langere tijd nodig voor opbouw van vertrouwen. Hij was zo dankbaar voor wat aandacht, maar terughoudend bij vreemden: hadden ze echt geen kwade bedoelingen? Hij ging in dec. 2016 (toen 7 jaar) naar baasjes met begrip: ‘er mogen echt wel trekjes blijven’. Een paar keer hapte Mazzel toe, voor de baasjes ‘als vanuit het niks’. Maar het kwam super goed. Laatste berichtje 18 augustus 2019: ‘het gaat erg goed met onze grote vriend en we zijn eruuuug blij met hem.’ En vast ook omgekeerd. Mazzel kijkt fier de wereld in!
Samenvattend:
Deze dieren kenden vaak veel stress en leefden soms (vrij)
geïsoleerd. Hun instinct kan sterk zijn. Dat alles is niet zomaar om te vormen
als je moet gaan meedraaien in een dichtbevolkt landje. Van belang is
stabiliteit en verstandige leiding: geduldig en consequent. Kort, tijdig,
duidelijk corrigeren zonder emotionele lading, niet boos vanuit frustratie en
foute aannames (werk aan jezelf!). Boven genoemde hondjes hebben ook nog
terriër-trekken: een zelfstandig hondentype waarbij nadruk op dominantie nog
minder zoden aan de dijk zet. Maar vaak zijn deze dieren dan de dankbaarste
wezens ooit.
Kortom:
Niet te veel prikkels, niet te snel, te veel, te druk. Geen
druk iha
Stabiliteit
Rust en geduld bij handling
In het begin enkel aaien als ze zelf komen
Signalen respecteren: oogwit, verstarren, bek likken of
tongelen e.d.
Niet overstelpen met liefde, hoe verleidelijk ook
Ook met rust laten en negeren
De hond tijd geven om te wennen en jezelf tijd geven de hond
te leren lezen
Het zijn pure angstreacties, het is voor de hond nooit’
vanuit niks zomaar happen of bijten’
Verder zijn er vele boeiende en leerzame artikelen waar hond
en baasje veel aan kunnen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten