Maxi Mr Monti, van de straat, zat een jaar in de Protectora
(beheerd door de Duitse Conny). Met wegtransport 24 aug. naar Moers, Duitsland.
Zou 3 jaar zijn, maar is wrsch. hooguit 2 met zijn puberstreken: met de
halfvolle waterbek in de bek Maureen’s hele huis onderkliederen, onvermoeibaar
kleedjes rondslepen, als ongeleid projectiel op de hondenweide rausen. Maar wat
een leuke slungel, wat een schat, wat een goedaardige lieve sul, zo zacht en
tolerant.
5 okt. was Monti 1 van onze 9 honden op de Open Dag van
asiel de Nomadenhof in Sneek. Janna (ons bekend van huisbezoek 10 jaar geleden
en actief voor rescuedieren) hielp ons. Ze werd verliefd. 3 nov. had Maureen
oppas nodig, dus Monti een dagje Drachten. Dat liep zo fijn dat hij 5 nov.
terugkeerde voor opvang. Maar toen zich een belangstellende meldde, moesten ze
er niet aan denken dat hij weg zou gaan. Dus 18 nov. op naar Drachten om hen en
Mr Monti te feliciteren en het adoptiecontract te tekenen.
Monti is een mix, type jachthond, doet denken aan een Ierse
Wolfshond. Hij was snel op zijn gemak en direct geaccepteerd in hun roedel van
6 honden. Er zijn heerlijke losloopgebieden in de buurt waar hij volop geniet:
lekker rennen en gek doen. Hij luistert naar zijn naam en kan al los. En in
huis: heerlijk opgerold.
Mini Gorriona , Yorkshire Terriër, geb. begin 2018, vloog 14
april met ons mee. Met een cabinetas-hondje zit je verplicht bij het raam, het
tasje op de grond. Dus soms even voelen of ze nog ademde, zo stil was ze. Anita
redde dit sorry-dat-ik besta hondje uit het dodingsstation. Totaal niet
weerbaar, het Terriër-karakter geheel onzichtbaar. En toen ook nog
epilepsie-aanvallen, zelfs clusters van meerdere. Zo akelig. Na trial and error
lijkt de juiste medicatie gevonden.
Adoptie was een zorgenpunt: Gorriona heeft rust en structuur
nodig, triggers zijn gevaarlijk, maar je hoopt ook dat ze geen tuinhondje
blijft, dat ze opbloeit en haar wereldje toch wat groter wordt. De droom kwam
uit: 21 sept. ging ze naar Zeeland (zie site 26 sept.). Een gezellig, rustig,
liefdevol gezin met veel structuur. Alles ging stapje voor stapje. Eerst enkel
in de heerlijke tuin, wennen aan de baasjes, de dochters (8 en 11), Boomer Sam,
de poes, de knaagdieren, de kippen, de papegaaien. Toen kleine rondjes buiten
en buiten plassen en poepen, een vreemde hond tegenkomen. Ze kreeg 2 x een
epilepsie aanval, beide gelukkig kort (2 minuten) en snel herstel. Dus hopen we
dat met de diepere hechting (toch wel zo’n 4-6 maanden kostend), het interval
meerdere maanden wordt.
Letterlijk alles was spannend eerst, ze sliep heel veel, zo
vermoeiend was het, maar inmiddels geniet ze volop. Ze is super aanhankelijk,
wandelt met plezier, ook al wat korte boswandelingen, is zindelijk, en sleept
soms vrolijk met slippers, sokken enz. Ze wordt soms al een klein doerakje dat
even pittig kan blaffen. En als iets eng is (laatst een enorme vuurwerkknal),
dan mag ze in de bedstede in de kamer, onder de dekens. De liefde spat ervan
af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten