Twee weken geleden kwam dit berichtje: ‘Vandaag is Mulan
een jaar bij ons. Een jaar nog maar. Het lijkt al zo veel langer. De lieve
schat. Bedankt.’
Wij zeggen terug: ‘Jullie bedankt. Voor je dierenliefde,
je wijsheid in de omgang met Mulan, voor haar liefste vriendin Snoet, voor de
prachtige wereld die jullie haar gegeven hebben.’
Zitten die twee niet heerlijk in hun vel?
Mulan, geboren maart 2015, liep bij de snelweg.
Levensgevaarlijk, maar gelukkig tijdig veilig bij refugio Sierra Nevada in
Padul bij Granada gebracht. Al snel kwam de gouden reactie: de baasjes van
Snoet (sprekend, alleen tikje meer zwart in de kop) vielen voor haar. Ze
bezochten Mulan en het was helemaal raak. Toch bleef Mulan nog even in het
heerlijke opvangparadijs bij Chantal, omdat ze mankte. Overigens geen straf,
want Mulan en de andere opvanghond Meo, een grote Roemeense Sint Bernard, waren
verliefd. In Spanje waren al foto’s gemaakt, maar we lieten toch extra foto’s
maken. Ook nu geen aanwijzingen voor artrose of HD, misschien een kleine
afwijking in de rechterheup? Zoals Maureen al had gezien: waarschijnlijk enkel
gewone doorzakking met het typische herderloopje van de overfok. Eventueel
groeispurtpijnen. En Mulan was mager met weinig bespiering. En bij opbouw
daarvan worden ook honden met HD er vaak prima oud mee.
De 5 maanden oude Bobbie van Roelien’s vader logeert.
Mulan ging op 02 januari 2016 naar zijn nieuwe familie:
vader, moeder, 2 meisjes, en dus Snoet. Beiden een fijner, kleiner formaat
herder en beiden zo lief en zachtaardig. Mulan’s slimheid en onzekere kant
gedijen bij deze veilige sfeer en rustige, duidelijke aanpak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten