Op 28 en 29 oktober 2011 werden de eerste honden via onze
begin dat jaar opgerichte stichting geadopteerd. Tot die tijd hadden we al veel
voor andere stichtingen gedaan. En vinden het nog steeds geen punt om dat te
doen, want het gaat om de dieren. We vlogen ze zelf mee terug naar Nederland.
Miky en Danko zaten beiden in het dodingstation in Granada. Ze zijn door
vrijwilligsters daaruit gered en met onze steun in een pension ondergebracht.
relaxen met Puck
Miky, type Groenendaeler van 8 – 10 maanden, was een
sociale en energieke hond, met een onzekere kant. Hij had verlatingsangst en
mocht daarom bij de baasjes slapen, totdat hij voldoende zelfvertrouwen had
opgebouwd en hun dagritme kende. Hij heeft zich heel goed ontwikkeld. En zowel
met de toenmalige poezen als de nieuwe Spaanse adoptantjes Puck en Max gaat het
super. In 2013 ontdekte Miky de brommers en de scooters: als een razende er
achter aan. Gelukkig is bazinnetje Anneke met een gedragsdeskundige gaan
trainen: om de beurt op de scooter langsrijden, Miky observeren en oefeningen
afspreken. Het is nooit helemaal verdwenen, maar het lukt hem voor te zijn. Dat
houd je actief, schrijven ze, want Miky is razendsnel. Superbazen dus die hem
heel goed helpen en begeleiden en aan zijn behoeftes tegemoet komen. Ze hopen
hem nog lang te mogen houden.
Danko was net zo’n bofferd. Hij werd op straat mishandeld
en iemand heeft hem naar het dodingstation gebracht. Een jaar of 3. Langharige
herder? Garifano-mix? De nieuwe baasjes kwamen na bestudering van de
hondenencyclopedie tot de conclusie dat hij wel heel sprekend op een Finse
Lappenhond lijkt. Danko is rustig, stoïcijns. Gewend zijn gang te gaan. Dus
moest hij nog wel wat leren. Dat is hen toevertrouwd. De baas werkte met
politiehonden. De oude Marco, die er nog was toen Danko kwam, stond met hem in
het heetst van de strijd en genoot nu van zijn pensioenjaren. Overigens was
Danko vanaf het begin meer op de bazin gericht. Hij is heel sociaal met andere
honden en erg lief; doet geen kip kwaad. Soms een tikkie eigenwijs, maar dat
mag een heer van zijn leeftijd, zeggen de baasjes. Hij woont in een huis dat als
achtertuin vele kilometers bos en hei heeft. Poes Jip en Danko wandelen als 2
echte kameraden samen door het bos. Ook zij hopen nog een hele tijd van hem te
mogen genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten