Noa nog in Spanje: 5 maanden oud
Het moeizame verhaal van Noa, nu een jaar oud, staat 7 april
nog op de site. Ze kwam 19 december met zus Hellen naar Nederland: angstig,
onzindelijk en een complexe diarreeproblematiek (uiteindelijke conclusie
dierenarts: stress-diarree), die Maureen gebroken nachten opleverde. Noa was
dus moeilijk plaatsbaar. De meeste reacties waren ongeschikt. Bij enkele
serieuze was er na lange verkenning dan toch weer een obstakel. Maar op 18 april
is ze naar huis gegaan!! En van de eerste week is zoveel goeds te melden, dat
we een blij sitebericht aandurven.
Zondag 17 april was het huisbezoek, in Oeffelt, Noord
Brabant. Daar woont Jeanet, begin 70, maar jong van geest. Een vrouw waarvan we
voelden dat ze zou kunnen waarmaken wat ze zei: Noa nemen zoals ze was en met
alle liefde en geduld begeleiden. Haar man is helaas net overleden. Jeanet
woont bij hun transportbedrijf waarin ook de beide zoons werkzaam zijn. De hele
familie was bij het huisbezoek: de oudste zoon, die ook bij het bedrijf woont,
en de tweede zoon met zijn gezin. Ons vertrouwen groeide met de minuut. Niet
alleen in de spirit van Jeanet, en haar levenslange ervaring met (ook
moeilijke) honden, maar ook in de manier waarop de familie betrokken is en mee
leeft en zorgt. En niet te vergeten de nog super speelse 9-jarige herder Aswin.
Jeanet forceert niks, dringt niks op en is toch zeer
doortastend. Gebeurt er iets, dan bedenkt ze wat. Doormodderen is niet haar
stijl. Voor een onzekere puberhond is dat een geschenk. Wat dat betekent na een
week? Een Noa die op 1 plas na alles keurig buiten heeft gedaan en prachtige
ontlasting heeft i.p.v. de stress-diarree waarvan we verwachtten dat die na
verkassen misschien terug zou komen. Een Noa die Jeanet ’s ochtends blij
begroet en bedelft onder likjes. Een Noa die met Aswin in de enorm grote,
volledig omheinde weide naast het huis met stokken loopt te sjorren. Aswin is
haar grote steunpilaar, haar beschermheer. Soms gaat ze heerlijk bij hem liggen
op zijn kleed in de kamer en zelfs als ze zijn eten pikt, laat hij dat rustig
toe.
En wat we nooit verwacht hadden: dat ze zich al zo snel open
stelt voor andere mensen. Bij bezoek was ze foetsie. Ze was vlak na aankomst
geadopteerd, maar toen ze haar haalden, vluchtte ze de tuin in en was niet te
benaderen (zus Hellen is toen door deze mensen geadopteerd). Toen de buren er
gisteren waren met hun volwassen dochter, kon deze Noa in haar mand lekker
knuffelen. Als de oudste zoon komt, gaat ze direct naar hem toe. Met hem en
Aswin wandelt ze ook al lekker. Komt de andere zoon, die ze wat minder vaak
ziet, dan is ze nog onzeker, maar pakt hij de riem om eerst even te wandelen,
dan komt ze direct. Ze wonen gelukkig in een heerlijk rustig buitengebied.
Michiel met Aswin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten