22 april 2012: Zoë tegen Niki aan, op weg naar haar nieuwe
thuis in Hillegom. 23 februari brachten we haar vanuit Duitsland samen met 4
andere honden naar Maureen. Ze kwamen van een sociaal zwakke familie uit
Cijuela in Andalusië en kenden amper daglicht. Zoë was een schuw, superlief
dondertje.
Ze kreeg een droomthuis: kennismaking met bazinnetje
Paulien, de kinderen en de grote, zwarte, Bulgaarse Boef.
Zoë kwam op een prachtplek aan een doodlopend weggetje.
Heerlijk vrij rondlopen op het bollenbedrijf met haar nieuwe vriend Boef en mee als
de baasjes op het bollenbedrijf werken.
De nu 6-jarige Zoë is zo leuk en dapper, een combinatie van
een schijtebroekje dat zozeer veiligheid nodig heeft en bij vreemden vaak even
achter de rug van een baasje kruipt, maar ook een ondeugd en een duveltje. Ze
kan ook geweldig goed met de poezen.
En dan de ramp: Zoë kwijt. Ze was donderdag zoals vaker met
Bert mee in de auto naar de andere kant van Hillegom, bij de steenfabriek. Soms
loopt ze mee en soms, zoals nu, blijft ze in de auto. Ze moet uit het autoraam
zijn gesprongen. Zoë is net een kat (toen we haar uit Duitsland haalden was ze
binnen 2 minuten uit haar hondentasje). Ergens van geschrokken??? Ze moet
gelijk aan de wandel zijn gegaan. Ze hebben hun auto daar gezet met eten en spullen van haarzelf en hen (voor de geuren) en zijn ook 's nachts wezen kijken: geen Zoë. Overal aangemeld, via FB veel gedeeld (wij wisten het heel snel) en de dag erop flyeren. En toen het bericht dat ze terug was. Een jongen hoorde piepen en bracht haar bij zijn vlak bij wonende oma. Hoe het precies ging, weten we niet. De baasjes hebben in alle consternatie het verhaal half onthouden. Dat horen ze wel als ze terug gaan om te bedanken. Maar het was zeker gevaarlijk. Ze liep in de Leidsestraat, nog best een eind van huis. Het was al eind middag, er kwam kou, regen en hagel aan en de dag erop was het corso.
gelijk aan de wandel zijn gegaan. Ze hebben hun auto daar gezet met eten en spullen van haarzelf en hen (voor de geuren) en zijn ook 's nachts wezen kijken: geen Zoë. Overal aangemeld, via FB veel gedeeld (wij wisten het heel snel) en de dag erop flyeren. En toen het bericht dat ze terug was. Een jongen hoorde piepen en bracht haar bij zijn vlak bij wonende oma. Hoe het precies ging, weten we niet. De baasjes hebben in alle consternatie het verhaal half onthouden. Dat horen ze wel als ze terug gaan om te bedanken. Maar het was zeker gevaarlijk. Ze liep in de Leidsestraat, nog best een eind van huis. Het was al eind middag, er kwam kou, regen en hagel aan en de dag erop was het corso.
'Ze heeft heerlijk bij ons in bed gelegen
vannacht....heerlijk om 's ochtends wakker te worden met die pootjes in je rug.
Ze loopt weer heerlijk parmantig rond....lijkt er geen trauma aan over te
hebben gehouden. Eind goed, al goed.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten