Van Samba, nu Uda, 2 jaar, gezegend met dubbel
jachtinstinct (Braque x Podenco) en lange sprinkhaanpoten, weten we niks. Ze
ging 6 aug. naar Monster, naar de vrolijke 8 jarige Tootsy, ook uit Spanje, 5
minuutjes lopen van het strand. Haar bazinnetje banjert dagelijks einden in dat
eldorado. Uda heeft een heel lief karakter en groot aanpassingsvermogen. Wel
worstelt het bazinnetje met haar jachtinstinct en enorme alertheid op katten,
vogels, muizen, egels, schapen, geiten … Na wat al te spannende avonturen toch
nog even de lange lijn en straks GPS-tracker.
Macey (ong. dec. 21) woont va 14 aug. in Doetinchem.
10 kg mixje, 1 oor staand, 1 oor hangend, tandjes bloot, wat sommigen fout
interpreteren, maar deze baasjes vertedert. 3 maands pupje, gedumpt in de
doding, hoe kun je ….. Na een lange refugio tijd kwam ze in feb. naar Ned. Het
verlegen, lieve bangerikje wilde graag, maar durfde net niet: niks gewend, niks
geleerd. Dat raakt razendsnel verleden tijd bij haar nieuwe sportieve familie,
die graag kampeert in een tent. Rustige, geduldige mensen, die niet opgeven,
niet van kunstjes houden, wel van lopen en knuffelen, gouden combi voor Macey.
De 3 dochters van 10-14 zijn gek met haar. Ze krijgt haast kale plekken van het
aaien, zo vaak gaat ze iedereen langs. Op het omheinde losloopterrein speelt ze
met andere honden en haalt zelfs al een aai over de bol bij andere baasjes.
Smile, ca nov. 20 geb., ook gered uit de doding,
wachtte een jaar in opvang. Sinds 6 sept. woont ze zo’n beetje in de Zeister
bossen bij 2 topbazinnetjes die haar omarmen ‘met alles erop en eraan’:
beseffen dat het gaat om het totaalpakket dat je een dier biedt, dat de rechte
opgaande weg niet bestaat voor mens noch dier, dat terugval en nieuw begin deel
van elk leven zijn. De Leish (overigens had Smile nooit symptomen) en verhoogd
Hematocriet gehalte (bij Leish juist iha verlaagd!) schrikken hen niet af. Ze
kreeg de lieve naam Elli. Elli geniet nu van alle dagelijkse
boswandelingen en geeft hun liefdevolle knuffels met bakken terug.
Welkom thuis
Pokémon, ook doding, zat vol urine ‘brand’wondjes
(door oude vochtige kennelvloeren). Stoer ventje, soms grote mond: in wezen
knuffel en goedzak. Rond 7 jaar (mog. beginnende staar), Bodeguero Andaluz met
gecoupeerd staartje (verboden, dus niet door dierenarts meestal). Hij heeft
onhandige kanten en is bang voor bv. kleedjes kloppen. Hij maakte wel eea mee
(aan ketting???). Sociaal in de roedel, buiten blaffend naar honden. En in het
bos steeds alert, om zich heen kijkend (geen overzicht?). Pokémon ging 28 sept.
naar de rand van Leeuwarden, vlakbij het mooie Groene Ster gebied. De adoptie
was rond in 18 uren! Mensen met groot hart die niet zonder hond kunnen en
dieren nemen met alle lusten en lasten, zich aanpassen. Ze wilden nu een hondje
van 16 opnemen uit het asiel (daar is het baasje vrijwilliger), maar die bleek
gereserveerd. Gelukkig voor Pokémon die al vriendjes is met de kippen, met de
buren die dagelijks even van hem komen genieten, de baasjes op de voet volgt,
geniet van het vele wandelen in het veld en op bed slaapt. (https://youtu.be/W-pbk8By9ck)
Rebecca, ca mei 2020, is weer zo’n super zachte
Podenco. Liep verzwakt, vol teken, bij een benzinestation. Toen bijna 1.5 jaar
in refugio Sierra Nevada en een jaar bij Maureen. Geïsoleerd opgegroeid wrsch.,
weinig gewend, zeer verlegen, gauw van slag, maar sociaal en probleemloos. Een
maatje als steun was een must. Gelukkig ging Rebecca (Maggie) 8 okt. naar
intense liefhebbers en ervaringsdeskundigen van Podenco’s in Berkel-Enschot.
Met hun overleden Herbie deden ze 9 jaar cursussen en elke les was 1 mm
vooruit. Dat geduld, nooit iets van forceren, is precies het recept bij Maggie.
Dan zien we een knuffelige, speelse, enthousiast gaten gravende Maggie. Met
Podenco Zara en Frenkie loopt ze nu dagelijks heerlijk in de velden. Wandelen
in hun straat is nog te spannend.
