Fysiek een terrier, maar het felle stukje is haar
wezensvreemd. Gorriona, geb. feb. 2018, is gedumpt in een dodingstation.
Daaruit gered door Anita van refugio Sierra Nevada. Voorgeschiedenis onbekend.
Vermoedelijk geïsoleerd geleefd. Dat alles geeft sporen: nieuwe mensen en de
buitenwereld voelen onveilig. Maureen nam haar toch mee naar een
hondenspeelochtend in Rolde. Echt rondlopen was de eerste keer te spannend,
maar in veilige armen kon ze (ook daar) genieten. De tweede keer liep ze
trouwens wel lekker rond.
Gorriona is een heerlijk hondje als je affiniteit met rescue hebt en het geduld en de liefde om haar heel rustig te laten opbloeien. 14 april namen we haar mee uit Spanje. In het begin kon Maureen haar enkel voorzichtig, vanuit lage positie, wat snoep of eten laten aannemen. Ze was niet zindelijk. Wandelen was eng. In de refugio kregen ze haar terrier oortjes moeilijk rechtop. Maar er is gelukkig veel veranderd. Ze kan nu heel vrolijk zijn, onbekommerd rondrennen en heerlijk snuffelen in de knotsgrote tuin.
Helaas kreeg ze in mei een eerste epilepsie aanval (Yorkie kwaal). Ondanks medicatie blijven de aanvallen nog komen met dezelfde intervallen van (ruim) een week. Korte aanvallen (soms geclusterd) waarvan ze redelijk snel herstelt. We zoeken dus een rustig thuis, waar ze weinig alleen hoeft te zijn en niet te veel prikkels krijgt. Wandelen (niet strikt noodzakelijk) zal ook alleen in een rustige omgeving kunnen worden opgebouwd (ev. met behulp van een doggy ride). Een omheinde tuin is belangrijk voor haar. En liefst een rustig, sociaal, niet al te groot hondenvriendje. Ze kan goed met alle honden, maar is niet zo weerbaar. De huidige roedel is groot en druk voor haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten