Juni 22 2019 Bijzonder bezoek aan onze Roemeense Betty (nu Carmen) bij haar nieuwe baasjes: happy end aan een lang, bewogen verhaal.

 

Betty, mix Vizsla, ruim 5, is geboren in het veld van voormalig Agronomic Institute in Fundulea: onder Ceaucescu een wetenschappelijke parel. Gebouwen, velden sindsdien wildernis. Nog wat schamele woonblokken van toenmalige medewerkers. Betty’s moeder was van een man daar. De pups die ze kreeg gooide hij het veld in. Carmen Costea ging geregeld per bus vanuit Boekarest (ong. 30 km) naar dat veld en voerde zwerfhonden. Ze nam Betty, 5 à 6 maanden, mee naar huis.

Onder Carmen’s goede zorg en duidelijke leiding bloeide Betty op, deed het super. Met de honden en katten in huis, bij de dierenarts, mee naar een demonstratie voor dierenwelzijn enz.

3 maanden later namen we haar mee. Ze kreeg een thuis. Maar moest na 3 jaar weg. Men kon Betty (onzeker door haar start in het veld) de zo broodnodige stabiliteit onvoldoende bieden. Ze werd onvoorspelbaar. Kon dus ook niet tijdelijk in Maureen’s roedel. Betty ging naar de Nomadenhof, een kleinschalig asiel in Sneek. Bij aankomst liep ze niet goed: DLSS (kraakbeenprobleem), goed genezen gelukkig. Herplaatsing duurde een vol jaar. Nieuwe baasjes moesten voor de lieve, gevoelige Betty èn veel liefde èn veel begrip/inzicht èn de juiste aanpak in huis hebben, plus geen zoete inval daar. Wij allen om Betty heen bleven in haar geloven. Nomadenhof-medewerkers trainden en wandelden met haar, Maureen adverteerde zich blauw. Wij wandelden wekelijks met haar.

Tijdens haar verblijf in de Nomadenhof kreeg Betty een paar gratis speurtrainigen van stichting Retrail-Dogs in Gaasterland. Goed voor ontspanning en zelfvertrouwen.

 

1 april vierde Betty haar 5e verjaardag ‘thuis’, 31 maart was ze gehaald. Wij zagen maandag met eigen ogen hoe super het gaat. De baasjes beseffen haar zwakke punten en behoeden haar voor uitglijders door situaties te mijden of strak te begeleiden. Zo maakte ze al kennis met familieleden die geregeld komen, de dierenarts en vele dorpelingen kennen haar al. En soms wandelen ze op een veilige plek in het veld waar ze heerlijk los mag en uit haar dak gaan. Baasjes van goud, die alle liefde en knuffels geven, maar ook duidelijk en strikt zijn in wat mag en niet mag en daarnaar luistert ze super. Ze komt tot rust, kan haar geluk niet op, zagen wij. Wij ook niet. En uit respect en waardering voor Carmen uit Boekarest met haar nooit aflatende betrokkenheid bij al ‘haar’ zwerfhonden is haar naam nu Carmen. Na 5 jaar Betty nog even wennen, maar een fijn gebaar.