Het stond eerder op de site: de één brengt een makkelijk
dier terug, de ander wil een moeilijke hond nooit meer kwijt. Tja, waarin vind
je geluk en voldoening? Wat bij de één schrik, angst, boosheid oproept, roept
bij de ander begrip en zorg(vuldigheid) op. Ons Yorkie-mixje Terry, ruim 7,
stond 30 mei ook op de site. Een pittige rugzak: extreem verwaarloosd, half
geheelde wonden. Raak je zijn angsten niet, dan heb je enkel een conflict
mijdend, blij, sociaal hondje. Gek met kinderen. Zijn eerste adoptie ging
super, tot de buurvrouw een teek wilde verwijderen. In razende paniek beet
Terry flink. Hij was compleet van slag daarna. Terry kwam terug en ging 3 weken
later, oktober 2016, naar Joop en Elly in Den Haag. Een zegen voor het
mannetje: met alle respect voor zijn verleden, zijn angsten werd een
vertrouwensbasis gelegd, met mini-stapjes indien nodig. Bij diepe angsten is
een houding van even doorzetten heilloos. Al bij lichte druk trok Terry zich
direct terug, bij stemverheffing was hij weg.
Bij de trimster
Wat hebben ze veel geoefend en bereikt. Bij een juiste,
rustige, duidelijke aanpak vindt Terry trouwens heel veel oké. Maar het is
natuurlijk niet altijd te voorspellen wat een trigger naar vroeger is: welk
geluid, gebaar, voorwerp, houding/stem/uiterlijk van een persoon enz. Zo duurde
wel even voor baasje Joop Terry mocht aanhalen, optillen en riem omdoen. En
trimmen moest met een roesje bij de dierenarts, want alleen al bij het zien van
schaar en kam werd hij panisch. Toen kreeg Elly een tip van een buur op hun
volkstuin: trimster Tamara van salon Puppylook heeft als specialisme angstige
en onzekere (buitenlandse) honden. Alleen al haar instelling voelt het dier: zij
zal niet te ver gaan. Bij het wassen was er een hele kleine aanvaring, afdrogen
met handdoek vond hij leuk en de blazer ging ook nog. Maar bij een borstel of
tondeuse: totale paniek, gillen, bijten, springen, tollen….om weg te komen. Wat
is Terry aangedaan!!!
Ze stopte natuurlijk. De volgende keer gaan ze het verder
proberen met medicatie waarmee hele goede ervaringen zijn (scherpe kantjes van
prikkels verdwijnen). De dierenarts is geheel akkoord hiermee. Wat zou het fijn
zijn, schrijft de trimster op haar Facebook over Terry, als hij dan zonder
narcose kan en zien dat het oké is, niet in paniek raakt.
Baasjes van Terry en trimster Tamara: wat een respect,
liefde, begrip. En ècht geduld: hele kleine stapjes en stoppen zodra het niet
meer gaat. Maureen schreef: het duurt misschien ontzettend lang voor hij haar
echt vertrouwt, maar het zou geweldig zijn als hij overeen paar jaar getrimd
kan worden zonder narcose. Wordt vervolgd! En ondertussen geniet Terry van het
spelen en rondrennen op hun enorm grote volkstuin van een schitterend complex
in Den Haag, waar ze de hele zomer zijn. En van hun inmiddels geboren
kleinzoon: liefde over en weer.
Mee naar de volkstuin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten