Respetar a los
animalos es una obligacion: Dieren respecteren is een
verplichting
Amarlos es un
privilegio:
Van
ze houden is een voorrecht.
Met dit prachtige motto eindigt de ruim een half uur
durende uitzending van de regionale tv Paravisa over refugio Sierra Nevada in
Padul bij Granada die Esperanza al jaren steunt.
Inspirerende kracht: Anita Dufetel. Aan het eind zien we
Anita met op schoot de 12 jaar oude Omi, symbool van hoop op onze
nieuwjaarskaart, en vrijwilligster Maria Angeles, met Doris (nu Pippa). Beide
hondjes vlogen 25 september met ons mee naar Nederland. Omi en Pippa zijn
slechts twee van de prachtige voorbeelden van dit mooie werk, dat Anita al 25
jaar doet, 7 lange dagen per week. Samen met vrijwilligers, iedereen onbetaald.
Ze vertelt over de noodzaak van deze privé refugio’s (shelters). De staat kent
enkel perrera’s: dodingstations waar dieren op nare wijze eindigen. En ze noemt
de vreselijke criadora’s, de illegale fokkerijen met onbeschrijflijke
wantoestanden. En dan de casadores, de jagers, die honden afdanken op uiterst
wrede wijze.
12-jarige Omi lag vergeten te kreperen in het
dodingstation. Ook Pippa, 1 of 2 jaar, was daar gedumpt. Anita kon het niet
aanzien en nam beide hondjes mee naar de refugio.
Adoptar, no
comprar: Adopteren, niet kopen.
Anita roept mensen op gedumpte dieren een tweede leven te
geven. Straathonden zijn meestal geen rashonden, maar wel fantastische
kameraadjes voor wie liefde heeft, begrip, wat geduld en kennis. Je redt een
leven. Veel Spanjaarden nemen een hond, maar die mag niks kosten. Rond kerst is
een hond als cadeautje zeer in trek. Ze liggen in de supermarkt. Eind januari,
februari worden velen weer gedumpt op straat en in de campo, het veld. Februari
is ook de beruchte maand waarin jagers massaal gruwelijk doden of dumpen. Ook
nemen studenten die zelfstandig gaan wonen soms een dier dat verlaten wordt als
ze naar huis gaan voor vakantie bv. Een dier is een wegwerpartikel.
Voilà, une goutte, c’est tout: Zo, één druppel, dat is
alles. Omi heeft een hartkwaal, mist een oogje, en het andere is heel slecht.
Omi houdt niet van oogdruppelen en borstelen. Omdat ze zo
kwetsbaar is, eet ze en slaapt ze in deze wagen
Anita vertelt over het werk in de refugio, de adopties.
De dieren krijgen medische zorg, vaccinaties, castratie/sterilisatie, chip,
Europees paspoort, formulier met laboratoriumuitslagen van de bloedanalyse op
Leishmaniose, Ehrlicea, Babesia, Dirofilaria.
Aan het eind toont ze een fotoboek van het jaarlijkse
feestweekend in Kronach. Daar komen de in Duitsland geadopteerde honden met
baasjes. Naast adoptiesteun zijn er altijd meer vrijwilligers nodig, plus
donaties voor voer, medicatie, dierenarts, verbetering shelter enz. En heel
wezenlijk is bewustwording, mentaliteitsverandering. Zo’n tv-uitzending is
belangrijk. Net als het provinciale platform van de refugio’s: samen strijden
tegen dumpen en mishandelen, samen pleiten voor castratie/sterilisatie,
allereerst van teefjes om de stroom pups te stoppen. Ze pleiten voor het
adopteren van oudere dieren i.p.v. het kopen van een pup. Voor voorlichting op
scholen. Ze roepen de overheid op tot handhaving bij misstanden met boetes en
straffen.
Pippa en Rufo spelen Omi
speelt op haar manier in de tuin van Maureen
Het is onbegrijpelijk dat zovelen een dierenleven niet
achten, al snel te duur vinden of hinderlijk of erger. Esperanza is blij te
mogen bijdragen aan een samenleving die dieren respecteert. Zoals Anita en
Maria Angeles zeggen: het is meer dan dankbaar werk. En dat straalt deze
refugio uit. Kijk naar de prachtige kattenbeelden vooral in het tweede deel van
de uitzending. In deze refugio is het ook altijd netjes en de honden hebben
veel vrijheid. Je proeft zorg, liefde, respect.
Maureen heet Omi
welkom
Omi heeft nu graspootjes in plaats van gruispootjes
Omi knabbelt bij Maureen Omi
4 maanden bij Maureen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten