vrijdag 16 februari 2018

November 12 2017 Zaterdag 4 november: rondreisje Bolsward-Haaksbergen-Kilder-Hoogeveen-Bolsward



Omdat het zo druk is de laatste tijd zowel met adopties als andere activiteiten in dierenkader hebben we het huisbezoek vooraf al een paar keer vervangen door nabezoek. Onze procedure is grondig. Eerst gedegen schriftelijke mailwisseling vooraf inclusief uitgebreide vragenlijst. Dat selecteert al uit. Als 2e een verdiepend telefoongesprek. Als 3e huisbezoek. In een aantal gevallen hebben we dat laatste dus i.v.m. drukte laten vallen. Natuurlijk hadden we wel al alle vertrouwen, zodat we het zonde vonden de adoptie om tijdsredenen op te houden. Nu doen we sowieso pas huisbezoek als uit de eerste 2 stappen eigenlijk al heel duidelijk blijkt dat het serieuze mensen en een mooie match betreft. Slechts 2 x in al die jaren kwam het voor dat het na huisbezoek toch niet het juiste adres was voor de betreffende hond. Waarom toch huisbezoek dan? Het voegt altijd toe. Je kunt vaak adviezen geven (voor de één meer nodig dan voor de ander natuurlijk) en het is fijn te weten waar een dier woont en de mensen de stichting kennen. Men belt/mailt dan ook makkelijker als er wat is. Sommigen horen ook graag meer over de achtergronden/zwerfdierenwereld. We doen dus in de betreffende gevallen wel altijd nabezoek. Maar dan kan het op een geschikt moment en maken we er een rondje van maken wat tijd en autokosten scheelt.

4 november gingen we eerst naar Haaksbergen voor nabezoek Charly. Zondag 22 oktober is hij opgehaald door zijn nieuwe baasje Mark (zie site 2 november). Het woord match schiet hier te kort. Hond en baasje vormen al een onafscheidelijk tweetal. Charly hoefde geen dag te wennen. Hij slaapt heerlijk, eet heerlijk, is goed met de honden van de ouders, de broer en een vriend van Mark en loopt al los in het bos. Een droom voor beiden. Bruno (Marks vorige hond) heeft dit geregeld, zeggen ze. En zo lijkt het inderdaad. Soms gebeurt dat: men ziet een foto en weet ‘dit is hem’. Gelukkig reageerden ze heel snel, want Charly had direct al meer reacties. Een heerlijk leven na zo lang opgesloten te hebben gezeten in een Spaanse refugio!

Charly met touwknoop



Vanuit Haaksbergen richting Kilder (bij Doetinchem). Ook nabezoek. Voor Nina, in Roemenië Crina. Ze kwam op 10 september met zusje Craitza (nu Ilay) en nog 3 andere pups in opvang in Zutphen bij Kim en haar gezin. Ook nu een bijzonder verhaal. Kim wandelde in het weekend met man, kinderen en honden bij Vorden in het bos. Terug bij de auto ontmoetten ze een echtpaar dat weg was van Crina. Ze praatten even en toen merkte Kim op dat er wel een vleugje kooiker in leek te zitten. Wat bleek? Hun enkele weken geleden op 17-jarige leeftijd overleden hondje Dorus was een kooiker. Van het een kwam het ander. In de loop van de week kwamen ze op bezoek in Zutphen en besloten de kleine Crina te adopteren. Nina is zeer pienter en behoorlijk zelfverzekerd. Kim zei: ze is niet beschadigd door haar verleden, maar heeft gewoon niks geleerd en wil nooit meer opgesloten zitten. Kortom een ontzettend leuke, lieve, pittige tante. Verstandig dat ze al op cursus gaan. Nina heeft zowel consequente sturing als uitdagingen nodig. We zagen met eigen ogen dat deze baasjes dit perfect zien.





Tot slot Hoogeveen. Nu wel vooraf huisbezoek, voor kleine Harry Potter, bij Maureen Pottertje. Pottertie is gedumpt. Een super knuffeltje met een grote dosis energie. Hij mag graag keihard rennen en speelt heerlijk met diverse speeltjes. Dus hoe klein ook, flink aan de wandel. Een fijn bezoek. En op 5 november is Harry al gehaald. Hij heet nu Vinnie. Vinnie heeft goud bij deze hondenkenners. Na het overlijden van hun Stafford wilden ze nu een kleine hond, want hun hond gaat altijd mee en erop uitgaan is dan toch makkelijker. Hun keuze een rescuedier een thuis te geven is heel bewust. Het gaat zo goed.: Vinnie is leergierig en baasgericht. Na een eerste ongelukje is hij al zindelijk, mede door hun beloningstactiek. Hij kust en knuffelt naar hartenlust. Maar waar hij de eerste dagen graag liep, heeft hij nu even een fase van ik blijf liever thuis en bewaakt het huis en zijn mensen als een kleine pitbull. Het is ook gigantisch veel, zo’n overgang. Elke plek, geur, persoon etc.etc. is nieuw. En hij heeft natuurlijk kwetsbare punten. Maar het komt helemaal goed daar. Hij zit al in vele harten en ze hebben weet van zijn rugzakje, schrijven ze.





Vinnie speelt

Vinnie wandelt



Geen opmerkingen:

Een reactie posten