2 mei kwam hij met ons meegevlogen naar Nederland. Hij
zal bijna 2 jaar zijn. Als pubertje op straat gevonden en toen een jaar in
shelter The Nature Association bij Boekarest. Een hard leven voor een hondje.
Hanke met Constantijn.
Bij Maureen in opvang zagen we al snel een stralend blij
dier, dat naar hartenlust rende en ravotte met de andere honden.
Zijn rugzakje merk je af en toe door wat stress en even
een grommetje, als hij opgetild wordt: niet vals, hij heeft het gewoon nooit
gekend. Bij plotse bewegingen kan hij even ineen krimpen. En bij sommige mannen
houdt hij soms wat afstand en blaft. Maar dat is ook zo over. Op een
speelochtend voor honden liep hij zelf op mannen toe. Voelt hij zich veilig,
dan is hij heel open naar mensen en geniet van knuffelen. En dit pientere
baasje leert snel.
Afgelopen zaterdag is Constantin opgehaald en heet nu dus
Max. Hij krijgt een heerlijk leven bij een ervaren hondenbaas die heel veel
voor zijn honden over heeft, ook als ze niet gemakkelijk zijn. Hij zegt: Je
krijgt er zoveel voor terug. Samen wonen ze nu in een camper die ’s zomers
grotendeels op een heerlijk recreatieterrein staat waar vele gasten ook een
hond hebben en ’s winters grotendeels bij een boerderij waar een lieve Labrador
rondloopt. Er zijn al een paar berichten gekomen met goed nieuws. We zijn zo
blij voor dit mannetje!
Wie zou er blijer zijn? Max of het baasje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten