Tijdens de Roemeniëreis waren we ook weer bij Carmen
Costea in Boekarest. Zij helpt vaak op straat gedumpte dieren. Maar haar
speciale missie: de 6 zwerfhonden die zij jarenlang op straat in Boekarest
verzorgde een echt thuis geven, voor het eerst in hun leven. Toen 4 jaar
geleden de dodingswet kwam, redde ze hen van een vreselijke dood: ze bracht ze
buiten Boekarest, naar shelter Fundulea, de enige optie. Tussen 500 honden, ‘s
winters ijzige kou en sneeuw, ’s zomers hitte, beroerd eten, geen minuut uit de
kleine draadstalen kennel. Gered van een vreselijke dood, ja, maar een slecht
leven in gevangenschap. Achteruitgang: geestelijk en lichamelijk. Dat doet
zeer. Na een paar jaar lukte het alle 6 in een shelter bij Boekarest te
plaatsen. Iets beter, helaas ook primitief en 24 uur per dag op een paar m2.
Eén voor één neemt Carmen ze nu in huis en zoekt adoptanten.
Carmen leeft met de voormalige straathonden Onciu en
Puffy en kat Tomita in een éénkamerflat. Daisy, 13 jaar oud, kwam in oktober
bij hen in huis. Helaas stierf ze al na 4 maanden aan kanker. Codita die in de
zomer van 2016 in huis kwam blijft bij Carmen. Niet elk dier kan geadopteerd
worden.
Onciu, Puffy en Codita
Tomita
Helaas heeft de operatie Daisy niet gered.
Roxy, een dochter van Daisy, geboren 2009, kwam vorig
jaar september in huis. Er gebeurde een wonder: na 3 weken al kon ze naar
Nederland komen. De bedoeling was opvang, maar deze geweldige hondenmensen
adopteerden haar.
Carmen brengt Roxy naar luchthaven Boekarest
Roxy is nu een heel gelukkige Okkie in Nederland
Toen gebeurde een 2e wonder. Floricica van 7 was al 2
jaren bij Carmen in huis. Een Roemeense kennis had zich niet aan de belofte
gehouden haar te adopteren. En terug naar het shelter: no way. In februari dit
jaar berichtte de adoptante van Nicu dat haar moeder op Florica verliefd was.
Op deze oudere Roemeense straathond. Geen schoonheid. Dat kan! Ze zag een
intens lief dier dat een kans verdiende. Floricica kwam begin maart naar
Nederland. Hond en bazinnetje zijn beiden dolgelukkig.
Floricica: ‘Mijn grote liefde die altijd
blij is, als ik thuis ben. Hou van je xxx’.
Maronica: een 3e wonder?
Daarop hopen we. Maronica kwam een week of 5 geleden in
huis bij Carmen. Een soort karpatische herder, 8 jaar oud. Ze lijkt qua
uiterlijk en karakter op Catina, die wij uit Fundulea gered hebben en die,
hoewel nul socialisatie, onder de liefdevolle en kundige leiding van Jef en
Alice in België een schitterende ontwikkeling heeft doorgemaakt. Krijgt
Maronica in Nederland ook zulke baasjes?
Catina bij Jef
En Marronica went aan haar tuig
Ook Maronica is heel rustig, bescheiden, lief. En kijkt
enorm de kat uit de boom. Wie haar tijd geeft, rustig begeleidt, pas de
volgende stap zet als Maronica er aan toe is, krijgt een schat van een hond die
zeker vermogen tot hechting heeft. Een grote allemansvriend wordt het niet,
maar met de eigen kring zal ze blij en gelukkig zijn, net als Catina. Ze moest
echt bijkomen en lag eerst weken in een geïmproviseerd ‘huisje’ op het balkon.
Een tuig of lijn bracht paniek. Maar sinds kort wil ze erbij zijn: in de kamer
tussen de dieren en bij Carmen. Ook toen wij er waren. En de nieuwste stap: ze
accepteerde voor het eerst het tuig deze week.
Marronica in de hoek van de bank
Helaas zit de 6-jarige Negrutu nu als enige van de 6
zonder zijn voormalige vriendjes nog in het shelter. Zodra Maronica een plekje
krijgt, gaat Carmen hem halen. Ook hij wordt er niet beter op en verdient een
plek onder de zon bij lieve mensen.
Negrutu
Een trouwe vriendin en steun voor Carmen, die ook al veel
honden en katten redde, is Adriana. Ze had weer lekker gekookt voor ons.
Adriana’s dieren, van de straat natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten