Net als de 4 hieronder hadden ook zij het geluk dat Rocio
en Paco hen vonden. 8 september 2015
kwamen ze naar Nederland. Uiterlijk en innerlijk zo
verschillend, stuk voor stuk bijzonder. Alle 4 nu een fijn thuis. Hierbij
recente updates van Tigger en Maffi. Happy, die terugkwam van zijn eerste
adoptie en nu Joep heet, zien we geregeld via Facebook. Van Zen is het al wat
langer geleden.
Foto’s Spanje
Een filmpje uit Spanje, Las Gabias, in de notenboomgaard
van Roció en Paco
Lukraak wat citaten uit een prachtige, lange mail over
Tigger. Wat een geweldige hondenmensen:
‘Tigger, ja, het is al een hele poos en we kunnen ons
eigenlijk niet meer voorstellen hoe het was zonder deze bijzondere lieve schat.
Nu is hij uitgegroeid, groter wordt hij niet, de
verhoudingen kloppen van geen kant, maar ook daarom zijn we gek met hem.
We zijn er wel achter dat hij een echte jachthond is en
dat er veel energie in zit die er toch echt alle dagen uit moet. Dus in
landerijen en maisvelden rennen en achter hazen en vogels aan jagen: alles wat
weg rent is super leuk. En mollenbulten, die moeten vlak.
Het land is vaak super nat, dus je weet dat je een echte
modderhond in huis krijgt. We zijn eraan gewend dat je 5 keer per dag moet
stofzuigen, omdat je anders een zandbak in huis hebt plus modder.
Meestal loopt hij los, want 5 van de 7 dagen is hij
super, maar er zijn dagen dan doen de oren niks en dan moet hij echt aan de
riem.
Afgelopen zomer is Tigger in een kennel geweest. Ondanks
de goede referenties heeft dit Tigger geen goed gedaan. We brachten een hond
vol energie en levenslust, maar daar was niks meer van over. Hij was één brok
spieren, opgebouwd met rennen, maar die waren ook verdwenen. Hij had amper
gegeten, zichzelf laten verhongeren. Een blokje om huis was al te veel. Alles
moest weer opgebouwd. Nu is hij weer als van ouds en ook weer één brok spieren,
maar nooit weer naar een kennel.
Het is eigenlijk niet te beschrijven wat we voor Tigger
voelen, willen hem nooit meer kwijt, hij hoort gewoon in ons gezin. Bij ons
mankeren alle dieren wat, een vis met een kronkel, een poes die heel raar doet
soms, en zo hoort Tigger er ook bij: onze bambi, het dartelende hertje in de
wei.
Een allemansvriend, maar ook heel beschermend, vooral bij
de kinderen. Als het te raar gaat, komt Tigger voor je staan en gromt als
waarschuwing. Als je door zou gaan, kun je een beet verwachten.’
Foto's Tigger
Over Maffi schreef Rocio: he has a special bond with
humans. Prefers the company of people. Happy and cheerful. Very very very
affectionate. Uit de Campbell test kwam hij als stabiel, tolerant, mensgericht.
We vermoedden een werkhondje in Maffi, maar dan zonder de felle drive van de
Mechelaar. Huisbezoek bij een gezin met kinderen met ADHD/Autisme-stoornis was
al gepland. Moeder wilde de hulphondcursus met Maffi gaan doen, maar er kwam
ziekte tussen. Gelukkig kwam snel een nieuwe gouden reactie.
‘Met onze Maffi gaat het gewoon heel erg goed. Een grote
boef met een lief karakter. Dat Maffi leergierig is, was bekend, maar je kan
hem gewoon echt van alles leren. Als we gaan wandelen, zeggen we Maffi, ga je
riem pakken’, en dan komt hij zijn riem brengen. Hij kan de post halen en
brengen, pakt niets uit je hand, alleen als je het woord ‘vast’ zegt en ga zo
maar door. Het is echt een gezelligheidsdier die er altijd bij wil zijn en als
we zeggen dat hij nu toch echt even op de mat moet gaan liggen, laat hij d.m.v
zacht gegrom duidelijk even weten dat hij het er zeker niet mee eens is. Een
hele mooie eigenschap is ook dat hij, als hij bv. een bot krijgt, een bepaalde
manier heeft om zijn dankbaarheid te tonen, die gewoon echt te schattig is. Al
met al is Maffi een schat die we niet meer willen missen. Elijah is zijn
beste vriend, maar ook de vriendjes en vriendinnetjes die hier komen zijn echt
gek met hem.’
Hieronder drie filmpjes van Maffi. Maffi traint, Maffi probeert
te spelen met Niki en Rafa en Maffi, Niki en Rafa krijgen een lekkertje
Joep kwam als Happy naar Nederland. Een warrig hoofd met
flaporen, een pretletter. Een gezellig gezinshondje en wellicht ook
hulphondpotentie. Na bijna 4 maanden adoptie kwam hij terug. Sneu, dan heeft
net de diepere hechting plaats gevonden. Het leek super. Prachtfilmpjes. Hij
rende en zwom zich te pletter en speelde thuis met maatje Douwe. Maar hij werd
overactief, het werd te veel. Begin januari 2016 kreeg hij een nieuw thuis op
Goeree Overflakkee. Joep kwam toen snel in balans. Makkelijk, hartstikke lief
met de kinderen, tot rust gekomen onder de stabiele leiding van Lonneke, die
vrijwilligster is geweest bij Dierenambulance, Dierenbescherming,
Dierenpension. Natuurlijk is het ook geregeld een jonge deugniet.
Nog even een foto van het zwarte zusje Zen. Hoewel ook
mensgericht en met iets onafhankelijks, leek ze veel bescheidener en onzekerder
dan de 3 broertjes. Gelukkig begon de schuwe Zen al snel opener en vrolijker te
worden. Wel oefenstapjes zetten, maar in haar tempo en soms gewoon even opnieuw
beginnen: vaak het allerbeste recept.
Foto’s Zen, de laatste met Maffi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten