Soms doen we voor andere stichtingen huisbezoek. Een
verantwoordelijkheid en dus brengen we hun goed verslag uit. En voor de
potentiële adoptant ben je dan het gezicht van de betreffende stichting. Ook
wij krijgen daarom van hen geregeld een update. Helaas deze keer naast 2 goede
berichten een hele verdrietige.
Lea: bewijs van het
succes van motivatie samen met een creatieve, stapje voor stapje aanpak.
Augustus 2013 waren we op huisbezoek in Eexterzandvoort voor
Lea, een half jaar oud, uit een Bulgaars asiel met 550 honden: weinig gewend,
angsten voor mensen en voorwerpen. Maar zoiets komt goed bij invoelende mensen
met verstand van honden en een creatieve aanpak. De hond van de moeder van
bazinnetje Tessa hielp Lea weer echt hond te worden. Tessa koppelde de lijnen
in het begin en Lea leerde van hem wandelen, ruiken, vertrouwen. Prachtig! Lea
is nu een lieve, zachtaardige hond zonder angst die het hart van hun beider
familie heeft gestolen.
Nicko was eigenlijk
een baby die alles nog moest leren.
Een in wezen speels en zachtaardig Bulgaars straathondmixje.
Gelukkig trof hij iemand die schreef: ‘Ik wil een kansarm dier een nieuwe kans
geven. Wij snappen de moeilijke achtergrond en dat de transfer lastig kan zijn
en tijd gaat kosten voor het dier en ons.’ Nicko is er nu een half jaar. Mooi
te lezen hoe ze hem begeleiden. Hij voelde zich snel veilig en ging met
sprongen vooruit. Maar nu heeft hij een terugval, als hij buiten los loopt: hij
blijft wel in de buurt van het vrouwtje, maar ze mag hem dan niet meer pakken
of aaien. Op dat punt is hij dan weer de straathond op zijn hoede voor een nare
bejegening. Oorzaak: puberteit, een onzekere fase met terugvallen. Gelukkig is
er al een grote vertrouwensband. Op die basis komt het met training en rustige
opbouw beslist weer goed.
In memoriam Roxi: ’s
nachts overleden aan een hartstilstand.
Het was zaterdagnacht. Baas Marcel is kapot. En wij treuren
om Marcel en Roxi. Deze adoptie was een droom die uitkwam voor Roxi en Marcel
beide. Een lieve, trouwe herder van 7 jaar, baasgericht, met een sterk
karakter. Ze was al een paar keer teruggekomen van adoptie en zat al weer een
half jaar in opvang. We snapten het niet: zo’n mooie, fijne hond. Op 06 juli
vorig jaar kwam ze bij Marcel en vanaf dag 1 waren ze vrienden. Roxi gedijde
bij deze baas die rustig overwicht uitstraalt. Binnen 2 weken liep ze los. Roxi
en Marcel waren voor elkaar bestemd. Het duurde maar ruim 7 maanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten