dinsdag 11 april 2017

Januari 13 2017 Mooie nieuwjaarsberichten terug.

Koos woont in een supermooie Bed en Breakfast aan de IJssel.


Een luxe probleem: dit Yorkie hadden wel 10 x hadden kunnen plaatsen. Gelukkig was het de juiste keus! Koos is ruim 3 maanden thuis en …geen enkele wanklank! Een greep uit het bericht.
‘Koos is de vrolijke noot in huis en we zijn verschrikkelijk gek met hem. Helaas is de oude hond 3 weken na zijn komst overleden, maar Koos heeft ons met zijn opgewekte karakter door deze verdrietige periode heen geloodst. Hij geniet met volle teugen van loslopen en wordt wel gekscherend Max Verstappen genoemd. Kortom het zonnetje in huis en we hopen dat hij minstens 16 jaar wordt!

Boomer doet het super vanaf dag 1.


Boomer kwam samen met Koos op 16 september naar Nederland en was nummer 2 in populariteit. 5 oktober ging hij naar Elburg, waar hij alle harten steelt van de mensen in het verpleeghuis en het museum waar zijn bazinnetje veel vrijwilligerswerk doet en waar hij dagelijks mee naar toe gaat.

Odin en de katten: met beleid en geduld is echt heel veel mogelijk.


28 augustus werd Odin geadopteerd. Een heerlijk ding, maar zijn terrierpit moest wel gereguleerd worden. Odin knalde zo woest op kippen en poezen af, dat samenleven aanvankelijk een forse inspanning van de bazin vereiste. Inmiddels kunnen ze samen bankhangen. Het bazinnetje schrijft dat het een vreugde is om te zien hoe alles gaat. Odin is moeilijk te zien op de bank op de foto, maar hij ligt er echt, onder de poes. Chapeau voor Helena die hond en katten toch nog wist te verzoenen. Velen zouden afhaken en concluderen dat het niet gaat.



Vertrouwen komt te voet en gaat per paard: ook bij Terry.



Dit 5 à 6-jarige Yorkie-achtige mixje is gevonden met totaal vervilte vacht en wonden. Een rugzakje dus. Druk werkt helemaal verkeerd en dingen in je handen wekken wantrouwen. Maar een toppertje voor wie hem neemt zoals hij is, kennis heeft van het felle terrierstukje en snapt dat opbouwen van vertrouwen op nr 1,2,3 …. staat. Deep down de vraag: ‘Kan ik je vertrouwen?’ Door alle misère op dit punt zwaar onzeker. Zijn eerste adoptie mislukte door het willen verwijderen van een teek. Terry beet, doodsbang, vertrouwen foetsie, dus grommen om het geringste. Zijn nieuwe baasjes Joop en Elly schrijven dat het nu, na ruim 3 maanden, steeds beter gaat, steeds nieuwe mijlpaaltjes. Terry gromde soms agressief naar Joop uit pure angst en onzekerheid is. Een bekend patroon trouwens dat mannen vaak meer wantrouwen oproepen. Joop had dus steeds minitrainertjes op zak om Terry te belonen, als hij iets goeds deed, en vermijdt alles wat hem een ongemakkelijk gevoel kan geven. Terry was in wezen al snel dol op Joop, helemaal blij als ze samen spelen op de volkstuin en als Joop thuis komt wil hij door hem aangehaald worden. Elly lijnt hem nog wel altijd aan, maar dan laat Joop hem vaak uit, want ze doen er alles aan dat die twee een goede band krijgen. Met succes! Het grommen is veel minder en Terry kruipt nu bij Joop op de bank. Wij denken dat door deze geduldige en verstandige opvoeding Terry het voorbeeld van Chico gaat volgen: die heeft na een jaar nu ook in zijn baasje het volste vertrouwen.

Barpi werd Dappertje werd Bikkel.




Ook Bikkel, 3 à 4 jaar, beetje Westie-type, werd zwaar verwaarloosd gevonden: volkomen apathisch en uitgedroogd. Met een vreselijke vacht. Al dagen zat hij, of beter hing hij bijna, vastgebonden aan een boom. Hij is dus helemaal kaal geweest, maar er zal weer een prachtige volle vacht komen. Want in Deventer vond hij topbaasjes. Bikkel geniet van de heerlijke verzorging en van het spelen met de baas. Zijn rugzakje was niet van het type Terry. Waarschijnlijk dus niet op straat gezworven, waar allerlei gevaren je bedreigen en je voortdurend op je hoede moet zijn, maar huishond zonder enige verzorging, de dagen slijtend op een balkon o.i.d. En ben je hem helemaal zat, dan knoop je hem aan een boom. Maakt niet uit of hij wel of niet gevonden wordt.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten