Maart 18 2021 Rafa staat zijn mannetje, al is die veel groter.....

 

Domineren, ook als je klein bent, laat je je niet op de kop zitten…

Maart 12 2021 Drie maal drie

 Leven op 3 poten niet hondwaardig vinden? Onze opvatting is daar diametraal t.o. Hier 3 van hen in het zonnetje. Alfie, 7 à 8, scharminkeltje uit dodingsstation, Nieuw-Beijerland sinds 20 mei, heeft een jong, zeer bewust baasje, met rescue ervaring: gaf een oud, bang, doof, slechtziend hondje (gered als 1 van de 90 van een fokker) 3 mooie jaren. Open, levendige, energieke Alfie dook gelijk blaffend op de katten. (Individuele) coaching en veel oefenen keerden het tij van de fout gezette toon. Ze begon opnieuw: o.a. tijdelijk de poezen vnl binnen houden. Alfie moest leren dat hij in de kattenroedel komt, niet omgekeerd. Werd soms (heel even maar) uit de kamer gezet of in bench, direct beloond bij goed gedrag (rustig blijven). De katten kregen dat door en renden niet meer weg (deze super trigger voor Alfie viel dus weg). De rollen veranderden, dikke rooie Evie gaf hem zelfs eens een tik. Stap voor stap kwam er rust en sinds december meer dan dat!

Vreemde honden blijft een dingetje. Zijn die er niet, dan kan hij heerlijk los racen en …. luistert naar het baasje. Maar ja, kynomassage doet, naast lichamelijk welzijn, ook wonderen voor de band hond-baasje. Dit alles in minder dan 10 maanden met zo’n voorgeschiedenis.

Ook 4 j.-Swayze heeft een jonge bazin (Rijswijk, 27 sept). Hij liep op straat: vervilt, vol teken, slecht geheelde breuk. Lang in de refugio. Daar is de poot geamputeerd. De gevoelige, bescheiden Swayze had tijd nodig. Veel slapen in het begin en privéles werpen vruchten af. Hij blijkt leergierig en geniet van commandospelletjes. En gisteren het bericht: Na bijna 6 maanden is Swayze eindelijk begonnen met spelen. Net als Alfie had hij zijn buik vol van vreemde straathonden. Dat gaat nog steeds niet: ‘We werken eraan, hij is echt leuk, lekker eigenwijs, een enorme kwebbel buiten, gek op mensen, rent graag, de rest komt wel of niet … ook goed.’

Tot slot onze allerliefste Pirate. In opvang vanaf 6 april 2019! Onbegrijpelijk. Wie, o wie … Op Maureens blog kun je doorklikken naar zijn trieste, zware geschiedenis. Die tekende hem ook lichamelijk: medicatie, goed (duurder) voer, supplementen. Pirate is fantastisch en niet moeilijk. Wel aandachtspunten. Verlatingsangst is de kern. In zijn gevoel van veiligheid, vertrouwen dat je terug komt, moet echt geïnvesteerd worden. Verder een slimme boef, alert en snel iets in de gaten hebbend. Deze super clown heeft graag iets in zijn bek. Ook trekt onze boef vuilnisbakken om als hij de kans krijgt en springt met zijn 3 poten steeds weer in de moestuin. Maar verder: makkelijk, heel trouw, altijd vrolijk. Hij kan niet heel lang lopen en heeft een grasveld nodig om zich uit te leven. Wat gunnen we hem dat eigen thuis!

Maart 9 2021 Vervolg 6 maart: Ook Mandy en Pepsi, forse rugzak, kregen baasjes die ze in hun waarde laten, een plasje niet erg vinden enz.

 

 Mandy

Mandy is 4. Ze kwam mager, vol vlooien, in de refugio okt. 2019. Onderging alles gelaten, soms een ‘sla me niet’ houding. V.a. 24 jan. woont ze bij Vinnie, een open hondje, haar steun en voorbeeld. Ze begon vanuit een strategisch plekje onder de tafel. Van daaruit ook wat gegrom naar Vinnie. Maureen zei: ze wil het liefst door een gat in de grond verdwijnen, terug naar wat vertrouwd was. Het kan 2 kanten op. Zorg voor rust. Laat ze ervaren dat de gevreesde dreiging uitblijft. Drukte, lawaai of (goedbedoelde) lokpogingen werken averechts, dan loopt de spanning op. Mandy voelde druk noch triggers. Na 2 dagen liet ze zich aanhalen, wel staand naast Vinnie! Berichtje de dag daarop: ‘net een lik over mijn hand gehad, wat een topper’. Dus tegelijk al graag willen en nog op haar hoede.

3 ingrediënten voor Mandy's succes: ' lief, stabiel maatje, heerlijk bed, respectvol bazinnetje' Laatste update: 'Goedemorgen, Mandy gaat als een speer. Het kleine verloren wezentje wat ze ooit was is zo goed als verdwenen. Daar is een enthousiaste, leergierige liefdevolle Diva voor in de plek gekomen. Ze geniet van alle knuffel sessies en de dikke zoenen op haar koppie. Ze gaat zelfs klaar zitten voor het tuigje om te gaan wandelen. We hebben meerdere malen de broek van de grond moeten rapen omdat ie ons afzakte van verbazing 😂. Ze is slim aanhankelijk, vriendelijk...en vol vertrouwen. Ze beantwoordt aan alle gevoelens die ik had bij de foto op de site van Maureen. Ik geloof niet in toeval...maar voorbestemming.🥰🥰🥰. Wat een heerlijke hond is ze. Ze heeft haar happy moments....dan raast ze over de bank...de gang in en weer terug...dat kan een tijdje aangaan...😂😂😂 het is een blij ei.'

Pepsi, adoptie 13 juni '20: ook een succesformule dankzij begrip. We volgen het ademloos. Als flessenpup in vuilnisbak, pas op 2 j.-leeftijd de refugio-poort uit, een bruisende, allerliefste hond. Een gigantische ontwikkeling in 9 maanden, een zoektocht samen met haar geweldige familie (vader, moeder, 3 pubers): stappen vooruit, pas op de plaats, zo nodig stap terug. Al v.a. het begin uit Pepsi buitenshuis haar onzekerheid door 'druk gekwebbel'. Lopen in de bewoonde wereld (drukke kinderen bv.) is na 9 maanden nog steeds niet leuk. Soms nog (spannings-)ongelukjes in huis. Maar in het bos is ze los en geniet als een dolle, ook met andere honden.

Stapel op alle familieleden. Maar moet ze inschikken op de bank, dan komt er soms een grommetje. Dat moet je niet erg vinden (doet onze Kitty na 3 jaar nog steeds: reflex van vroeger). Het slaapritueel: naar boven rennen, kijken of iedereen in zijn bed ligt, naar beneden racen, Kong met snoepje in ontvangst nemen, laatste kus van bazinnetje.

Van angstig dier in de bench tot fanatiek bankhangster

  

In aug. gingen ze naar Frankrijk (3 dagen hotel, daarna camping), al na 2 maanden! We hielden de adem in. Maar Pepsi ging er zelfs enorm op vooruit, dankzij nauwlettend volgen wat ze aankon: zo nodig ging moeder direct weg met haar uit een spanningssituatie plus veilig in de tent bij de baasjes slapen. De band met alle gezinsleden werd heel hecht en ze deed weer een schat aan ervaringen op (wel 24 uur per dag in hun veilige hoede). Daarna thuis wel een week heel kalmpjes aan natuurlijk. Na wikken en wegen is besloten Pepsi voorlopig nog hond alleen te laten, hoe graag ze ook speelt. De opbouw van haar leven samen met alle huisgenoten is nog volop gaande.

Maart 6 2021 IK WIL JE NOOIT MEER KWIJT

 Ook met volle rugzak kan het snel goed gaan, als baasjes dat verleden respecteren. Kijk wat het dier aankan, aangeeft. Niet opdringen, niks verlangen. Voelen dat je veilig bent, niks hoeft: basis en sleutel voor vertrouwen en (zelf)ontplooiing. Ook voor wie nooit een thuis en enig comfort kende. Als (flessen)pup gedumpt, onveilig straatleven, geïsoleerd geleefd, jaren refugio, in de bergen zwerven, keihard bestaan bij een jager etc. Van alles gemist dus, verstoorde pup- en puberfase (soms langer nog), nare rotervaringen, hoe of wat dan ook. Soms hoor je: ‘Waar begin je aan?’ Ja, het kan moeilijk zijn (aanvankelijk). Maar met de juiste, bij de hond passende omgeving en de juiste invalshoek (niks forceren, voorspelbaarheid, stabiliteit) is het vaak niet eens zo moeilijk. Een pup of puber is soms lastiger. En hoe rijk is een keus voor oudjes, langzitters, rugzakjes (fysiek, mentaal), lelijke (wat is dat?) bekkies. Gelukkig, veelal vinden we een baasje met dezelfde visie: blij met het dier zoals het is, met elk stapje, niet sneller of meer willen, aanvaarden wat (nog) niet haalbaar is. Kijk af en toe terug, zie wat (bereikt) is. Ontwikkeling gaat soms jaren door. Geluk zit niet in plaatjes. Bij oude dieren gaat het om een mooie laatste fase.

  

Nu al loopt Spaanse Guus, 4 jaar, adoptie 5 weken geleden, gekoppeld aan Roemeense Annie door het bos. Als pup op straat, toen refugio. Niks geleerd, nul huiselijk leven: kale kennels, refugioterrein tussen velden. En dan, al ruim volwassen, nooit gesocialiseerd op de grote buitenwereld, alsnog die wereld in. Moet je, als was je pup, zo veel socialisatie opdoen. Daarbij is Guus een actieve Podenco. Zo’n keus blijft een uitdaging. Maar zie: super bescheiden Guus vertrouwt op Annie en baasjes David en Judy. Stap voor stap ontdekt hij de wereld in hun veilige hoede. En geniet van de vegan tandenborstels en de speciaal voor hem door baasje zelf gevlochten wilgentenen mand.

 Met Rafa en Kitty

Zusjes Fenna en Paulina, ong. 4, al in opvang v.a. mei 2019, kwamen van heel ver. Affectiewas hen onbekend. Geïsoleerd geleefd. Bedelden stilletjes om voer bij een bergrestaurant. Paulina lag met pasgeboren pups in de vrieskou. Lieve, makkelijke hondjes die geen vlieg kwaad doen. Emotioneel zo veel verder gekomen. Ze vertrouwen Maureen, komen blij op rustig bezoek af voor een snoepje (aaien te eng). Geen drukte, rustige leef- en wandelomgeving, ruime goed afgesloten tuin, voorspelbaarheid: dat is wat hen gelukkig maakt. Hopelijk vinden we binnenkort zo'n plekje voor hen samen

Galgo/Greyhound Mila, pas 1, adoptie afgelopen zondag, is wrsch. voor de jacht gebruikt: (lig)plekken en snel ineen krimpen. Galgo’s (en Podenco’s) lijden wel heel extreem onder de mens. Harde trainingsmethodes, met geweld vaak. Februari is dodingsmaand: massale dumping in dodingsstations of wrede dood door de jager: de zwaarste dood met langdurige doodstrijd voor de slechtst presterende (film Broken Spirit). Sierra Nevada redde Mila uit het dodingsstation. De week opvang in Sneek deed Mila al goed. Haar baasjes waren in no time haar rots in de branding. Bij wandelen kijkt ze nu al naar hen op bij het passeren van onbekende, mogelijk onveilige situaties. Geven zij aan ‘het is goed’, dan loopt ze door. Ze voelt: veilig in jullie handen. Voorlopig ligt Mila dan ook liever met een knuffel in een dekbed tegen de benen van de baasjes aan dan op het speciaal voor haar gekochte orthopedische kussen.

 

Oskar, adoptie 16 jan., jaar of 4, kende geen stabiliteit. Als puber op straat, toen bijna 2 jaar asiel, toen adoptie Spanje, toen weer asiel. Pas nu is hij thuis, bij 2 bazinnetjes en hond Loesje. Zij bieden hem optimale veiligheid en duidelijkheid met heerlijke rituelen en subtiele sturing. Oskar bloeide daarbij razend snel op, vertrouwt hen helemaal en bouwt op hen. Hij geniet onwijs en rent buiten al heerlijk los! 9 van de 10 keer komt hij terug 😊

Natuurlijk, er is verschil tussen straat, dodingsstation, een jager, refugio enz. In een sobere refugio leer je weinig (mensen) kennen, vaak herrie en geblaf, maar er is voedsel, basale zorg, respect. Op straat eten en drinken bijeen scharrelen, pups groot brengen, belaagd en verjaagd worden: dat betekent honger-dorst-angst. Langdurig straatleven kan diepe sporen nalaten: altijd ‘aan’ moeten staan, zelfs in je slaap, beducht op onraad. Maar hoe en waar ze leefden, korte of lange tijd, we staan versteld van de veerkracht als dieren hun baasje(s) echt vertrouwen. Geef ze hun tijd (dat verschilt zo enorm). Dan doen stabiliteit uitstralende baasjes die goed te ‘lezen’ zijn, wonderen.

Maart 1 2021 Een turbo week: 20 febr. aankomst Mafalda, Kiwi, Lichi, Cherry, Pomelo, Limon van refugio Sierra Nevada

 

 Cherry en Kiwi

 Limon op schoot

Alle 6 al een plekje! M.u.v. Mafalda recent gered uit dodingsstation. Jong, oud, gaaf, gebrekkig: dodingsstations, gefinancierd door de Spaanse overheid, maken ze af na een korte verplichte EU-bewaartermijn. Voorgeschiedenis, geboortedatum etc. onbekend iha. Vrijwilligers van Sierra Nevada en de Protectora redden deze dieren, als er maar enigszins plek is. Vaak komen ze met meer thuis. Een vreselijke keus, je laat andere achter in de wetenschap …. Het leven is oneerlijk, voor mens en dier, soms loodzwaar, soms prins(es)je, alles ertussen. 7 namen ze mee deze keer. Alle 7 kregen een vruchtnaam. Ciruela (pruim) en Lima (limoen) reizen pas 19 maart.

 Pomelo, Kiwi, Cherry

 Pomelo en Kiwi

Kiwi, reutje, ong. 2, mix Yorkie, moet veel leren. Dat komt wel goed. 22 febr. ging hij naar een ervaren hondenfamilie in Winschoten met opvoedkwaliteiten en geduld. Kiwi kwispelt al als ze uitgaan en vindt hun kleinzoon geweldig.

 Kiwi

6 j. Cherry, mix Pekinees teefje, niet bang bij de kattentest in Spanje (verkende en snuffelde frank en vrij) lijkt een combi van rustig en soms even luid en duidelijk een mening blaffen. Omdat ze hijgerig was (hart? stress?), toch even dierenarts. Gelukkig, haar hart is ok. Ze gaat vrijdag naar een oma en haar kleindochter in het Friese Oldeberkoop: ‘We kunnen niet wachten haar bij ons op de bank te hebben. Ze zal nooit iets te kort komen.’

Pomelo (grapefruit), ong.2, aandoenlijk lief, aanhankelijk, ruwharig teckel-mixje. Deinsde al voor de drempel van het kattenverblijf achteruit. Super met mensen. Vreemde honden en nieuwe situaties wat eng. Onder de prachtige Perzische naam Sima (je innerlijke gezicht) woont hij v.a. 25 febr. bij 2 superlieve hondenkenners in het Friese Ternaard. Buiten nog wat onzeker, maar binnen al intens genietend van alle comfort.

 Sima

Limon, ook een klein jonkie, oogde wat ontredderd. Ook 2 of iets ouder? Lichamelijk wat aandachtspuntjes plus een flinke (genezen) bijtwond. Heftige dagen in het dodingsstation? Niet bang bij de kattentest. Lijkt speelse doerak: ontdekte binnen de kortste keren bij Maureen moestuin, garage en zoldertrap. Limon wordt morgen met open armen ontvangen door een bazinnetje in het Drentse Norg. Gelukkig. de dierenwinkels met speeltjes enz. zijn open.

 Limon

Galgo mix Greyhound Lichi (nu Mila), ong. 1 jaar, heeft echt het zachte, lieve galgo-karakter. Had al pups, flink beschadigd, vacht vol ligplekken, ongetwijfeld een beroerd leven gehad bij een jager. Kromp hier in opvang snel ineen (bij een dweilstok, een nee tegen een andere hond), lag de eerste dagen onder de trap. Onderging alles gelaten. Zaterdag huisbezoek in Sleeuwijk en zondag al gehaald. Een supermatch. Mila is nog behoedzaam, maar vertrouwt hen al. Ze wilde gelijk dicht bij hen, dus laat dat nieuwe heerlijke orthopedische matras maar even wachten. Wij zijn zo blij voor haar.

Mila

Mila wordt met zorg vastgezet op de achterbank voor de reis naar Sleeuwijk, getooid met haar nieuwe Martingale halsband en Ferplast tuig, speciaal voor galgo’s.

Als 6e Mafalda (van straat). Een vriendin van adoptanten volgde refugio Sierra Nevada op Facebook en viel op Mafalda: oudere Podenco (iets mix?), ong. 8. Helaas hadden we pas na 2.5 maand een transportplek. En toen, begin jan.: een 8 uur uren durende epilepsie aanval. Vreselijk. Maar na een paar dagen in de kliniek was ze weer vrolijk en de oude. Wel kwam er nog veel medicatie mee uit Spanje. We hopen op afbouw hiervan en natuurlijk dat het eenmalig was. Bij de grondige onderzoeken, bloedtesten, hersenscan etc. is niks gevonden. Bij haar toekomstig bazinnetje bleef ze welkom. Wij wensen Lola (haar prachtige nieuwe naam) en haar bazinnetje heel veel geluk!

  

Het is elke keer zo’n vreugde mensen te ontmoeten die een ouder dier opnemen.