dinsdag 19 februari 2019

Mei 30 2018 Vele adoptiehonden doen het geweldig bij de juiste baasjes. We genieten van de vele apps, foto’s, mails etc. En we maken de verhalen echt niet mooier hoor.




Yorkshire terrier mix Terry is 7 jaar. Terry leefde totaal verwaarloosd op straat, onder de wonden, een compleet vervilte vacht. Een fantastisch hondje met veel krassen op zijn zieltje dus. Zijn eerste adoptie mislukte. Bij het willen verwijderen van een teek werd Terry panisch en beet. Dat kwam niet meer goed. Je moet niet bang van je eigen dier zijn. Terry vond gelukkig snel nieuwe baasjes die al zijn angsten respecteren. Baasje Joop was lange tijd bedreigend, als die te dicht bij kwam. Joop drong niet aan en nu is Terry heel aanhalig en door het dolle heen, als Joop thuis komt. Het tuigje vond Terry ook vreselijk. Dan smeerde hij hem. Ze gunden hem zo graag minder stress en vonden een ander tuigje, waarmee het veel beter gaat. Trimmen gebeurt nog wel onder narcose. Maar wat een vooruitgang al. En met hun kleinzoon is het dikke wederzijdse liefde. Ook op hun grote volkstuin waar ze zomer en winter veel zijn is Terry helemaal gelukkig.























Dulce is nu anderhalve maand in Assen. Van een drukke weg geplukt, naar de refugio van Conny in Fuentevaqueros. Ze bleef ontredderd. Na de drie dagen lange reis naar Nederland ging ze naar Assen, vlak bij het schitterende Balloërveld en andere heerlijke wandelplekken. Alles lijkt alles in één klap van Dulce afgevallen. Bij baasje Egbert en vriendje Tommy gaat het vanaf dag 1 vanzelf. Dulce mag zijn wie ze is, hoeft niks, ervaart geen druk en geen onveiligheid. Zo mooi.


               


                                                                                             Diana hier met Jim

Diana is een pronkje geworden. Ze is 8 jaar en ging in januari naar poedelliefhebster Joan en haar man. En naar vriendje Jimmie. Bij elke foto die we krijgen is Diana mooier geworden. Van zo’n verzorging had ze toch nooit durven dromen in Spanje. En ze gaat nog mooier worden, schrijft Joan. Ze heeft een leven van een dagelijkse boswandeling, uitslapen, knuffelen, lekker eten, slapen bij de baasjes.




Din is een topper. Deze 10-jarige Border Collie zat heel lang in de refugio en ging op zijn oude dag nog naar Nederland. Op 2 januari ging Din naar Uden. De baasjes hebben een evenementenbureau. Inmiddels gaat Din overal mee naar toe. Dit is Din bij zijn eerste grote buitenevenement: hun zweefmolen. Veel lawaai en drukte. Maakt hem niks uit. En zonder riem! Alweer: de juiste baasjes. Echte Collie-kenners die Din de uitdagingen geven die deze slimme dieren nodig hebben en de juiste leiding. Dan is dit mogelijk.



Voor Bram van 4 moesten we een poosje zoeken. Hij had wel belangstelling, maar niet van de juiste mensen, hoe goed men het ook bedoelde. Stoere Brammetje met het piepkleine hartje was echt verwaarloosd, ook qua socialisatie en zijn onhandige gedrag kon afschrikken. Maar hij is helemaal op zijn plek gekomen bij twee lieve, ervaren en nuchtere mensen. Bram heeft al zoveel geleerd. Hij wordt ook al een echte knuffelkont en de dierenarts mocht hem zelfs onderzoeken. Komende vrijdag krijgt hij een privéles van de cursusjuf. Met grote donkere honden heeft Bram nl. moeite. En wat is er fijner dan dat de baasjes je ‘onze trots’ noemen?



Pietertje is 6 jaar en woont al een half jaar bij Master, een lieve Ierse Setter, en twee lieve, zeer sportieve baasjes, net als Pietertje. Lange boswandelingen kan hij goed aan. Hij moest wel wennen, want in een dodingsstation gaat het zelfvertrouwen van zo’n hondje aardig aan duigen. Alleen zijn en zindelijk worden waren een probleem. Maar het is snel goed gekomen. Baasjes Harry en Andrea geloven gelukkig niet in model mensen en model dieren. Ook Pietertje kreeg alle tijd en ontwikkelt zich zo mooi. Hij is Master de baas.


 Friemel, bijna twee en een half, kwam al als pupje in een groot shelter met 350 honden in Roemenië Een jaar geleden kwam ze naar Nederland en werd snel geadopteerd. Ze moest de wereld nog helemaal leren kennen. Het was hier een soort Marsplaneet voor haar. Maar inmiddels is het verlegen, kwetsbare hondje helemaal open gebloeid. Omdat ook Friemel alles in haar eigen tempo mocht leren. Het gaat zoals het gaat, zeiden de bazinnetjes. Een pracht recept. Wat een koppie hè.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten