Deze blog hoort bij de website esperanzahoopvoorhonden.nl en is het vervolg op de blogs van 2011 tot en met 2015. In elke berichttitel staat de werkelijke datum, zodat zij redelijk terug te vinden zijn. De datum van plaatsing is natuurlijk veel later, omdat er sprake is van een grote omzettings-actie
Diana is 8 jaar en sinds een paar maanden in Kapelle a.d.
IJssel bij haar wat kleinere soortgenootje Jimmy. Een droommatch met Jimmy en
met de familie.
‘Vermoeiend hoor zo'n leven van boswandelingen , lekker
eten , knuffelen. En wat kunnen ze ontzettend uitslapen 😘
Het gaat hier allemaal prima. “Gaat nooooit meer weg”.
‘Ze heeft al een complete schoonheidsbehandeling gehad en
is helemaal nagekeken door de dierenarts.’
Vinnie wordt deze zomer 3 en woont sinds november in
Hoogeveen. Gedumpt op een hondenspeelplaats. Moest nog veel leren en weer
vertrouwen opbouwen, maar was ook stoer en open naar mensen, en nieuwsgierig.
Kijk hoe snel het kan gaan bij de juiste baasjes. Hij is al een week mee
geweest op de vrachtwagen naar Denemarken. Vlekkeloos verlopen, want hij was
bij de baasjes toch?
’ Soms is het net alsof het voorbestemd is. Hij vloeit zo
makkelijk mee in ons levenspatroon. Alsof hij er altijd is geweest. Supertrots
op het kleine ventje.
’Ik heb de status van verweesd ingeruild voor verwend. Ik
ga altijd mee naar de supermarkt en vind alle aandacht voor mijn schattige
uiterlijk geweldig.’
‘ Als de voordeur per ongeluk open waait, blijf ik keurig
op de mat in de deuropening zitten. Ik hou van ravotten en maak daar een geluid
als een pitbull bij.’
Facebook 18 maart: ‘Dit is Bram, ons nieuwe huisgenootje. Bram is 4 jaar en sinds 21 januari in Nederland en wij hebben hem geadopteerd! Vandaag mochten we hem ophalen. Nu mag hij eerst tot rust komen en wennen en dan gaan we hem wat opvoeding geven’.
Eergisteren: ‘Hij komt steeds meer in zijn basis. Super
van vertrouwen en aanhankelijk naar Tiny en mij toe. Zijn zo blij met hem. Kan
het niet in woorden uitdrukken. Jullie ook fijne dagen toegewenst. Die van ons
zijn al goed met onze Bram.’
Bram woont in Tilburg. Een bijzondere procedure.
Eigenlijk raadden we hen steeds af Bram te adopteren. Bram is grappig, vrolijk,
lief. Maar dit stoer overkomende hondje is zo onzeker van binnen en sociaal
soms heel onhandig. Bram had baasjes op zijn Spaans, totaal geen steun,
verzorging of aandacht. Zoek alles zelf maar uit. Taal en bedoelingen van
andere honden snapte hij niet, van mensen evenmin. Dus botsingen. Hij reageert
soms zo lomp, dat onervaren mensen schrikken of verkeerde conclusies trekken.
Wordt hij dan afgesnauwd, verkeerd of te streng gecorrigeerd, dan snapt hij dat
niet. En leert dus niks. Dat vergt begrip. Springt een hond bij je op, dan maak
je duidelijk dat het niet mag. Maar bij Bram moet je dit nu nog belonen, met je
stem bv. Zo leert hij steun zoeken, vertrouwen krijgen, een band leggen. Van
daaruit ga je opvoeden. Bram raakt in de war van druk en stress. Net als Turbo
heeft hij rustige, stabiele, creatieve bazen nodig met inzicht in Bram’s
proces. Mensen die niet schrikken van een verkeerde (maar niet verkeerd
bedoelde) reactie. Voelt Bram zich veilig, dan is er geen liever dier.
Bij Maureen
Wat word je dan blij, als er belangstellenden zijn die
dat allemaal snappen. Die ervaring hebben, een hond niet wegdoen, maar ‘zien’
en accepteren, ermee om kunnen gaan. Onbekenden goed peilen via mail en
telefoon is vaak niet makkelijk. Open/gesloten, veel/weinig pratend enz., het
zegt op zich niks over hoe ze voor dit dier zullen zijn. We gaven hen
voorbeelden van Bram zijn lompheid etc. Maar toen hun laatste mail begon met
‘We gaan proberen al jullie bezwaren weg te nemen’ en we verder lazen, toen
wisten we dat deze mensen voor Bram gaan met alles erop en eraan. De juiste
motivatie.
En het gaat goed. Hun vertrouwen, rustige reacties,
vrolijkheid, het past helemaal bij Bram die zaterdag al zijn eerste cursusdag
had.
Turbo, ruim 2, is een schat, ondanks een zwervend bestaan
vol verwaarlozing. Het regende reacties vanwege zijn uiterlijk à la Hollandse
Smous (wachtlijsten van 2 jaar!). Jammer. Prima natuurlijk als uiterlijk je
raakt, maar zeker bij rescues moet je je willen verbinden met een dier vanwege
het verhaal (karakter, rugzakje, geschiedenis). Die motivatie geeft ook
draagkracht, zeker als het rugzakje groot is. Dan denk je bv. bij een grom:
welk signaal geeft hij/zij af? I.p.v. een verkeerde reactie uit onbegrip die
niks oplevert of zelfs contraproductief werkt. Turbo heet ook niet voor niks
zo. Naast zijn onzekerheid en verlatingsangst door vroeger heeft hij een
tomeloze energie. Mensen moeten zichzelf kennen en zich afvragen: ben ik de
goede opvoeder die stabiliteit biedt en voldoende actie kan bieden?
Wat een koppie, niet? In Spanje
Op de open dag bij Glas Dierenarts
Turbo is op 8 december thuisgekomen bij zulke mensen. ’s
Morgens staat Turbo voor hun bed: tijd om op te staan. Hij slaapt op de
overloop. Dan 3 kwartier wandelen en later op de dag nog een lange wandeling
plus kortere uitjes. Hij kan al veel los en spelen met honden. Eerst loeide
hij, als hij alleen bleef. Na een maand lukte het al anderhalf uur. Dat ging in
kleine stapjes, ook met hulp van camera’s die je op internet bekijkt. Je kunt
dan ook even tegen hem praten.
in opvang
En deze lijst spreekt voor zich! Na zo korte tijd!
Turbo’s baasjes houden van hem, zijn duidelijk en rustig, en actief. Het recept
voor Turbo (en vele anderen) om weer vertrouwen op te bouwen.
Toen we zondag Omi haar eerste halfjaar bij Maureen
vierden, hebben we ook gewandeld met 8 honden. Met onze Niki en Rafa, met de
nog ter adoptie staande honden Lio, Yogui en Bonny en met Maureen haar honden
Mamba, Sereno en Puck. Een vrolijke wandeling. Lekker scheuren over het Drentse
land en door het bos en …. koekjes halen. Want het was een feestdag.
Vandaag naar Smilde ter ere van onze 12-jarige Omi. 25
september vloog ze mee terug naar Nederland. Anita Dufetel van refugio Sierra
Nevada nam haar mee, toen ze in het dodingsstation (perrera) was om honden te
redden. Omi lag te kreperen. Haar vorige baasje had er geen probleem mee haar
daar te dumpen om op deze liefdeloze en wrede wijze aan haar eind te komen.
Anita zag een soort klittenbal met zwerende ogen. Haar hart brak. Omi is
geopereerd en heeft nog 1 oogje waarmee ze een beetje ziet. Ze krijgt medicatie
voor het oog, hart en nieren. En de Vitofyllin, Furosoral en Fortekor plus
oogzalf doen hun werk!
knuffelen
slapen
en
Griekse yoghurt eten
Ze geniet bij Maureen! Ze peuzelt haar muizenhapjes op,
maakt nestjes in haar slaapbedjes, staat genietend op het gras rond te kijken,
scharrelt wat rond, hangt genoeglijk tegen Maureen aan, als die haar optilt en
is onverstoorbaar tegenover andere honden, zelfs toen de roedel recent even
opliep tot 17 stuks. Ze dementeert wel, maar is niet angstig of rusteloos. Ze
leeft in haar kleine wereldje en straalt rust en genoeglijkheid uit.
Na het eten wandelen in de tuin met Bo Ghy
Omi knabbelt bij Maureen
Voor de wet mag een dier dan een zaak zijn (gelijkgesteld
aan dingen dus, eerlijk waar!), maar voor ons is het een levend wezen met
gevoel. Ieder dier, niet alleen jong, mooi, leuk, ras, gaaf van lijf en leden
etc. Maar ook Omi, Trompa en Bonny en vele anderen. Zij zijn het waard. In het
logo van Esperanza staat: Respect en zorg voor mens dier aarde.
Terriermixje Yogui kwam samen met broertje Bubba (al
geadopteerd) op 2 februari van Gran Canaria naar Nederland. Geboren in november
2016, 7 kilo, 38 cm. Lief, bescheiden, knuffelkontje. Open naar mensen en goed
met de andere honden in de roedel bij Maureen. Hij ontwikkelt zich prachtig en
wordt steeds speelser. Wat zou het mooi zijn, als hij bij een ander klein en
speels, sociaal hondje kwam. Wij blijven ons best doen voor Yogui.
Vorige week kwamen we deze geweldige Ierse Wolfshonden
tegen. Gelukkig waren wij wat aardiger tegen hun bazinnetje dan onze eigen twee
Andalusische adoptieheertjes Niki en Rafa tegen deze 2 echt super gentle
giants.
In februari ging alleen kleine Joris naar huis. Maar in de maartmaand gloort licht. 3 maart kreeg Trompa, van haar eerste adoptie teruggekomen, opnieuw een thuis (zie recent sitebericht). Zaterdag ging Pippi naar Amsterdam, zondag is Bubba gehaald en woensdag vertrekt Dani. Wie weet, gloort er ook licht voor ons langzittertje Bonny, onze stoere, onzekere Brammetje, voor Bubba’s broertje Yogui en voor Danis’s broer Markus, voor Betty en Lio en Mora.
Joris met een kussen
Joris in de refugio
Joris in het opvanggezin
De kleine Joris met zijn o-beentjes schatten we ruim 2.
Niet verwend in zijn leventje. Loopt qua bespiering echt achter. Maar: het
geluk lacht Joris toe. Van het dodingstation naar een heerlijk thuis in
Amersfoort bij 2 bazinnetjes die een stevige wandelpas kennen en geduld en
ervaring hebben met rugzakjes. Joris vindt dingen soms wat spannend (is het
echt wel veilig?), maar heeft ook iets heel onbevangens en opens. En: laat zich
de kaas niet van het brood eten. Joris en Donnie, hun andere Spanjaardje dat al
5 jaar bij hen is, zijn dikke maatjes en aan elkaar gewaagd.
Ons schapendoes-achtige pubertje Pippi, ook uit het
dodingstation, heeft een heerlijke bazin getroffen. Ze woont in Amsterdam, met
lekkere tuin en een paar grote parken vlakbij. Mooier nog: een echt buitenmens
die vaak dagen de natuur in trekt. Haar vorige Griekse hond was 16 en is 3
weken geleden overleden. Het gemis van zo’n metgezel is diep. Ze had er zo veel
zin in om met Pippi te beginnen en haar van alles te leren, maar heeft zeker
ook alle geduld en liefde van de wereld.
Pippi en
Dani
Pippi's nieuwe huis
Bubba, een ruim eenjarig mixterriertje, liep met broertje
Yogui in belabberde toestand op straat in Gran Canaria. De twee waren erg op
elkaar ingespeeld, dus dan voelt het hard ze te scheiden. Maar ze worden ook
apart gelukkig. Soms ontplooit eentje zich zelfs beter daarna. Bubba is de
haantje de voorste. Op tafel klimmen, lekker slopen, gaten graven. Maar veel is
natuurlijk nog spannend. Een nieuw baasje moet echt tijd steken in
(re)socialisatie. Geen druk of verwachtingen die meteen beantwoord moeten
worden, maar met veel geduld liefdevol opvoeden. We zijn ervan overtuigd dat
Bubba’s nieuwe baasje daar alles aan doet. Hij woont soms een aantal maanden in
een camper, o.a. in Portugal. Bubba, hoewel gevoelige kanten hebbend, is in
basis ook een avontuurlijk hondje. En zeker sociaal. Dus samen de wijde wereld
in, dat wordt vast een mooi avontuur.
Bubba
Bubba met opa en Bo Ghy
Yogui is bescheidener, maar waarschijnlijk iets
stabieler. Dondersteentje Bubba overvleugelde wat. Lag Yogui eens op schoot,
dan sprong Bubba er boven op. Broer weg heeft ook zo zijn voordelen, berichtte
Maureen al. We hopen dat ook Yogui heel snel dat eigen, blijvende mandje krijgt.
Herdermix Dani gaat woensdag naar Maastricht. Hij krijgt
een supertuin en als je over het tuinhekje stapt een super super tuin: een
volledig omheind natuurgebiedje dat in de eerste WO verdedigingswerk was. Daar
kan hij racen met de hond van de buurman. Dani en Markus, ook bij
Maureen in
opvang, zijn met zusjes Amaya (recent in Emmen geadopteerd) en Nayara (komt
rond Pasen naar Nederland) in de berm gevonden als 2 maands pupjes. Dani is aan
de darmen geopereerd en gevoelig op dat punt. Goed voer, dat natuurlijk duurder
is, is een must. Dani is lief, vriendelijk, puber onzeker. Te felle honden
vindt hij niet fijn. De pupjes hebben in hun eerste maanden niks geleerd, dus
de nieuwe baasjes hebben een dankbare taak, want het zijn fijne dieren.
Dani
Dani
nog in Spanje
Markus moet het vanaf woensdag dus net als Yogui alleen
doen. Waarschijnlijk gaan de twee dan net zo hard samen spelen, als ze met hun
broer deden. Markus vindt andere honden ok en heeft een erg lief karakter. Hij
vindt ongetwijfeld snel een eigen mandje.
